Ξανά μαζί και η ΦΑΙΔΡΟΤΗΤΑ των ΦΑΙΔΡΩΝ

Αγαπητοί φίλοι
   Μου λείψατε όλοι σας πάρα πολύ. Για ένα διάστημα δεν είχα υπολογιστή και μετά πάλι είχα "κολλήσει". Ξέρετε ότι δεν θέλω να γράφω για να γράφω αλλά μόνο πρωτότυπα κείμενα που να έχουν έστω και κάτι καινούργιο. Ελπίζω ότι αυτήν την φορά θα συνεχίσω χωρίς διακοπές να επικοινωνώ μαζί σας.
    Το βιβλίο μου ταξιδεύει, με δυσκολίες βέβαια, αλλά τουλάχιστον το έβγαλα στην κυκλοφορία. Σε λίγο καιρό θα έχω και το δεύτερο μέρος. Τώρα το "χτενίζω" και το συμπληρώνω. Ευτυχώς που δεν το είχα βγάλει τότε γιατί θα είχα μία μικρή βέβαια αλλά υπαρκτή ανακρίβεια. Ας μπούμε όμως τώρα στο θέμα μας που δεν είναι άλλο από την ΦΑΙΔΡΟΤΗΤΑ κάποιων που αδυνατούν να δουν μπροστά τους.     Σας έχω πει πολλές φορές ότι τα γράμματα στην πρώτη-μητέρα όλων των γλωσσών γλώσσα, που βέβαια είναι η λεγόμενη "Ομηρική" αν και ο Ορφέας προηγείται, τα γράμματα είναι αυθύπαρκτες έννοιες που συμπλέκονται μ' έναν θαυμάσιο μαθηματικό τρόπο και παράγουν όλες τις έννοιες. Δεν υπάρχουν συμπτώσεις ούτε και τυχαίες ομοιότητες. Όλα είναι σχετικά και συνδεδεμένα απλά εμείς αδυνατούμε να το κατανοήσουμε. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το "όλοι ξέρουμε" και εδώ θα δούμε άλλο ένα τρανταχτό παράδειγμα που ελπίζω να λειτουργήσει ως έναυσμα για έρευνα.
    Έχουμε και λέμε λοιπόν: Ορφικοί ύμνοι, τίτλος(από τους μεταγενέστερους) ΕΙΣ ΗΛΙΟΝ, στίχος 6:
                     "ΕΥΔΡΟΜΕ, ΡΟΙΖΗΤΩΡ, ΠΥΡΟΕΙΣ, ΦΑΙΔΡΩΠΕ, ΔΙΦΡΕΥΤΑ"  
    Δεν θα μπω σε όλα αυτά αλλά μόνο στο ΦΑΙΔΡΩΠΕ που αποδίδεται ως χαρούμενος μια και κατά τον φιλόλογο που το μετέφρασε το ΦΑΙΔΡΩΠΕ προέρχεται από το ΦΑΙΔΡΟΣ, ίσως δεν ξέρω να είναι δορική διάλεκτος ή αιολική ή μια παλιά μακεδονική που χάθηκε μες στου μυαλού του την θάλασσα και μη χειρότερα, που βέβαια σημαίνει αυτόν που χαμογελάει με το παραμικρό. Τον χαζοχαρούμενο δηλαδή. Έτσι προφανώς η ΦΑΙΔΡΑ ήταν χαζοχαρούμενη, εξ ού και ΦΑΙΔΡΗ ή ΦΑΙΔΡΑ. Ο ήλιος πάλι επειδή στην ζωγραφική κάποιων παιδιών σχηματίζεται μ' ένα χαμόγελο ΝΑ, μετά συγχωρήσεως που έλεγε και η γιαγιά μου, θεώρησαν κάποιοι ότι αυτό είναι ένα υπόλειμμα του συνειδητού κάποιας εποχή που μεταστοιχειώθηκε στο υποσυνείδητο και που μέσα από την εκφραστική αγνότητα των παιδιών βρήκε την έκφρασή του. Έτσι ο ήλιος είναι πάντα χαμογελαστός και βέβαια μπορεί να χαρακτηριστεί με ευκολία, αφού χαμογελάει για τόσες ώρες καθημερινά, ως φαιδρός ή και φαιδρωπός ή και πολλά άλλα ακόμη.
    Βλέπετε πως μπορεί ο καθένας να λέει μεγαλοσχήμονες βλακείες απλά και μόνο για να μην πει ότι δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα!
Δείτε λοιπόν την ίδια λέξη κάτω από ένα άλλο πρίσμα:
                                   ΦΑ    ΙΔΡΩ   ΠΕ
     Δεν σημαίνει ότι ήταν χωριστά. Άλλωστε και μαζί να είναι ή και χωριστά το νόημα δεν αλλάζει.
     Ξεχωρίζεις λοιπόν το ΙΔΡΩ που εύκολα μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι σχετίζεται με τον ιδρώτα και μόνο. Άρα ακόμη και αν δεν γνωρίζουμε τι σημαίνει το ΦΑ και το ΠΕ μπορούμε να φανταστούμε ότι αφορά την παραγωγή ιδρώτα από τα σώματα που είναι ένα αναγνωρίσιμο χαρακτηριστικό της ύπαρξης του ήλιου.
     Ας αφήσουμε να φαιδρύνουν οι φαιδροί και ας γνωρίζουμε από εδώ και πέρα ότι το ΦΑΙΔΡΩΠΕ αναφέρετε σε αυτούς που μας κάνουν να ιδρώνουμε. Με καταΐδρωσαν πάλι οι ανόητοι.
Καλές γιορτές σε όλους και καλή χρονιά.  

Γιατί απουσιάζω από την blogόσφαιρα

Αγαπητοί φίλοι
Εδώ και καιρό έχω προβλήματα με τους υπολογιστές μου και όπως πάντα συμβαίνει χάλασαν και οι δύο μαζί, τον έναν τον έκαψα εγώ και έτσι είμαι σε περίοδο αναμονής να καταφέρω να τους αντικαταστήσω. Μόλις το καταφέρω θα επανέλθω.
Ευχαριστώ για την κατανόηση.

Η επιστροφή

Αγαπητοί φίλοι
Προσπαθώ να οργανώσω τις σκέψεις μου και ελπίζω να τα καταφέρω και να επανέκθω όπως και πριν. Η αλήθεια είναι ότι το διάστημα από την παρουσίαση ως σήμερα ήταν ένας αναγκαίος χρόνος περισυλλογής μια και η εμπειρία ήταν πρωτόγνωρη.
Εν τάχυ τα συμπεράσματά μου είναι ότι έκανα λάθος που πίστευα ότι υπάρχει πολύς κόσμος με γνώσεις έστω και βασικές. Η επαφή μέσα από το blog μου έδωσε την εντύπωση ότι πολλοί γνωρίζουν αλλά δεν είναι έτσι. Είμαστε μια μοιψηφία και γι' αυτό θα πρέπει να επαναπροσεγγίσω το θέμα από την αρχή με γνώμονα την ειδική άγνοια.
Δεν είμαι έτοιμος σήμερα να γράψω πολλά. Θα μου επιτρέψετε να επανέλθω για να πιάσουμε το νήμα από εκεί που το αφήσαμε με μια νέα όμως ματιά(ελπίζω). Παράλληλα ετοιμάζω και ένα video (προτιμώ τον γραπτό λόγο αλλά...) αλλά αυτό ίσως αργήσει λίγο.
Για όσους ψάχνουν το βιβλίο το έχω δώσει προς κυκλοφορία στις εκδόσεις ΕΡΩΔΙΟΣ.
θα το βρείτε στα εξής βιβλιοπωλεία:

Καλησπέρα

Το βιβλίο το έχω υπάρχει μέχρι στιγμής στα κατωτέρω βιβλιοπωλεία:

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:

                Αριστοτέλειο, Ερμού 61, 2310-282782

                Μαλλιάρης, Ερμού 53, 2310-252888

                Ιανός, Αριστοτέλους 7, 2310-277004

ΑΘΗΝΑΙ:

                Ιανός, Σταδίου 24, 210-3217917

                Πολιτεία, Ασκληπιού 3, 210-3616374

                Ελεύθερη Σκέψις, Ιπποκράτους 112, 210-3614736

ΚΑΤΕΡΙΝΗ:

                Μάτι, Αβέρωφ 4, 23510-31275

Θα επανέλθω λοιπόν σύντομα.
Φιλικά Παυσανίας   

Ομηρικές αναμνήσεις από τις Φιλιππίνες-Μια λέξη μια ιστορία-ΠΑΡΑ

Αγαπητοί φίλοι
Ξέρω ότι σας έχω λίγο παραμελήσει αλλά πιστεύω ότι με καταλαβαίνετε. Για σήμερα όμως έχω κάτι καινούργιο και ελπίζω καλό.
Σας έχω ξαναπεί ότι έχω πάει στις Φιλιππίνες και γι' αυτό φρόντισα να πάρω μαζί μου φεύγοντας πολλές αναμνήσεις. Αργότερα κάνοντας μια ταχτοποίηση αυτών των αναμνήσεων άρχισα να κολλάω σε διάφορα που μου φαίνονταν είτε γνωστά είτε περίεργα. Όπως σας έχω ξαναπεί είχα τον πρώτο καιρό που καταπιάστηκα με αυτά τα θέματα μια συντροφιά αδιόρατη και απροσδιόριστη που μου επεσήμανε όμως κάθε τι που είχε αξία. Στην αρχή φοβόμουν κάπως για το πόσο θα διαρκέσει. Πράγματι κάποτε σώπαινε και κάποτε ξανάρχιζε τις συμβουλές. Έτσι πάντοτε μάζευα αναμνήσεις έτσι ώστε όταν θα αποφάσιζε για τον δικό της λόγο να ξανακάνει αισθητή την παρουσία της να έχω υλικό για να το "δουλέψουμε". Κάμποσο καιρό τώρα δεν είχα κάποια "ενόχληση" και έτσι σκεφτόμουν ότι την έχασα όμως ευτυχώς δεν ήταν έτσι.
Πριν λίγες ημέρες μ' έπιασε μια επίμονη θέληση για δουλειά πάνω σε γλωσσολογικά θέματα και επειδή το έχω ξαναζήσει ήμουν ήρεμος ψάχνοντας το κατάλληλο πέρασμα. Έτσι σε λίγες ημέρες άρχισα πάλι να βλέπω αυτά που δεν έβλεπα πριν και να καταλαβαίνω αυτά που δεν καταλάβαινα. Ας γυρίσουμε όμως στις Φιλιππίνες.
Προσπάθησα πηγαίνοντας εκεί να αναμειχθώ με τον κόσμο και να ζήσω και φυσικά να δω και ν' ακούσω ότι συμβαίνει στην πραγματικότητα και όχι σ' έναν "γυάλινο" κόσμο. Πέρα από τα πολλά που θα μπορούσα να σας πω για τον κόσμο που μένει εκεί και για τις αξίες τους, που εμείς έχουμε χάσει, δυστυχώς σιγά-σιγά και αυτοί μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που μετακινούνταν.
Έχουν ένα είδος τζιπ που το έχουν μετατρέψει σε μικρό λεωφορείο, με χαμηλό ταβάνι δυστυχώς, και έτσι μετακινούνται συνήθως σε μικρές αποστάσεις αλλά αυτό δεν είναι και κανόνας. Μπαίνοντας και ξαναμπαίνοντας σε τέτοια τζιπ φυσικά έμαθα και πως φωνάζουν για στάση ΠΑΡΑ(PARA)(σε όλες τις διαλέκτους). Έτσι το λένε και φυσικά δεν ξέρουν γιατί μια και δεν το χρησιμοποιούν σε άλλη περίπτωση εκτός από την λέξη στάση. Αργότερα όταν το έψαξα ακόμη περισσότερο έμαθα ότι το χρησιμοποιούν και για την περίπτωση που δίνουν κάτι σε κάποιον(PARA SA ΙYO-Αυτό είναι για σένα-SA IYO=για σένα ) στα Ταγκάλοκ(την επίσημη γλώσσα).
Άφησα αυτές τις αναμνήσεις να μπουν σε κάποιο σημείο του εγκεφάλου μου μια και δεν με ικανοποιούσαν απανήσεις του τύπου αυτό είναι έτσι και δεν ξέρουμε γιατί μια και ένα πράγμα έχω μάθει στα σίγουρα. Κανείς λαός δεν χρησιμοποιεί την ίδια λέξη για διαφορετικές έννοιες παρά μόνο έχουμε ξεχ'ασει την ακριβή έννοια που σίγουρα έχει ερμηνευτικά πολλά επίπεδα. Παράδειγμα δείτε στην ομηρική γλώσσα δεκάδες λέξεις που τα ερμηνευτικά λεξικά της έχουν με νούμερα πχ ΛΕΓΩ 1-ΛΕΓΩ2-ΛΕΓΩ3 και πάει λέγοντας. Αυτά δεν μπορεί να υπάρχουν αλλά βλέπετε οι ειδικοί καταπίνουν την Κάμηλο με μεγάλη ευκολία.
Άρχισα λοιπόν να αναζητώ λέξεις και έπεσα επάνω στο ΠΑΡΑ. Δύσκολη περίπτωση μια και είναι βαθιά εντυπωμένο ότι το ΠΑΡΑ σημαίνει δίπλα. Έτσι λέμε ΠΑΡΑΠΕΡΑ, ΠΑΡΑΛΙΓΟ, ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ κ.λ.π. αλλά γιατί δεν σημαίνει το ίδιο και στον Όμηρο; Είμαι σίγουρος ότι τώρα όλοι θα αναρωτηθούν πως είναι δυνατόν αυτό μια και όλοι ξέρουμε...ωπ! Για να δούμε τι ξέρει το Liddel & Scott.
Εκεί με μικρές παραλλαγές έχουμε την έννοια του ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ή ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΔΙΠΛΑ ή και ΠΙΣΩ.
Θα μου επιτρέψετε να κακίσω λίγο το καλό αυτό λεξικό μια και δίνει την ίδια ερμηνεία και στο γραφόμενο ως ΠΑΡ' αλλά και ΠΑΡ. Για το πρώτο καταλαβαίνω ότι υπάρχει η ερμηνεία για τα δύο φωνήεντα κλπ(πχ ΠΑΡ' ΩΚΕΑΝΟΙΟ ΡΟΑΩΝ-Οδύσσεια 22-197) λάθος λέω εγώ αλλά ας το δεχτούμε έτσι αλλά στην φράση ΠΑΡ ΝΗΩΝ ΕΛΘΩΜΕΝ (Ιλ. 13-744) τι δικαιολογία υπάρχει; Γιατί κάποιος λογικός άνθρωπος γράφει μια φορά ΠΑΡΑ (ή και ΠΑΡ') και την άλλη φορά ΠΑΡ;
Φαντάζομαι ότι κάποιο θα έχουν έτοιμη την απάντηση για το μέτρο, που πάντοτε κόβεται και ράβεται στα μέτρα των ειδικών, και για λόγους μέτρου κόπηκε και μπλα-μπλα-μπλα μια και τα στηρίζουν όλα αυτά μόνο σε υποθέσεις που έχουν κάνει οι ίδιοι μια και πουθενά δεν λέει ο Όμηρος ότι έχει γράψει ένα τραγούδι και άρα ίσως κάπου χρειάζονταν και λαθροχειρίες. Αυτά όλα ειπώθηκαν στην προσπάθεια να τον κατανοήσουν και τίποτα παραπάνω. Το ότι το είπαν χιλιάδες ειδικοί πραγματικά με αφήνει αδιάφορο. Άλλωστε και αυτά που έγραψα στο βιβλίο χιλιάδες ειδικοί τα είπαν διαφορετικά αλλά ήταν λάθος.
Τέλος πάντων για να κλείσω το θέμα φίλοι μου θα ήθελα να σας αποκαλύψω εδώ το πραγματικό νόημα της ομάδας αυτής των γραμμάτων. Το νόημα της είναι η γενική έκφραση του ΑΦΗΝΩ, ΕΓΚΑΤΑΛΕΊΠΩ, και άρα ΑΠΟΜΑΚΡΎΝΩ από.. όταν είναι ΠΑΡΑ (πχ ΠΑΡΑ ΜΗΡΟΥ Ιλ 16-473)και όταν είναι ΠΑΡ σημαίνει αφήνω το....ή φευγω από το...κλπ (παράδειγμα στο ΠΑΡ ΝΗΩΝ σημαίνει "αφήνοντας τα πλοία").
Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι οι φίλοι μας οι Φιλιππινέζοι μιλούν πιο Ομηρικά από εμάς σε αυτήν την περίπτωση μια και όταν θέλουν ν' ΑΦΗΣΟΥΝ το Τζιπ (PARA) ή όταν θέλουν να αφήσουν κάτι σε κάποιον (PARA SA IYO).
Καλές σκέψεις.        

Προσωπικό-Η ώρα της αποκάλυψης

Αγαπητοί φίλοι
Πέντε χρόνια εδώ σε αυτό το κομμάτο του ιστού έχω μοιραστεί μαζί σας αποτελέσματα και ανακαλύψεις. Αν και θα περίμενα ίσως μια κάπως πιο ενεργή συμμετοχή εντούτοις κάθε μέρα αρκετοί από εσάς διαβάζατε το blog λέγοντας μου με αυτόν τον τρόπο είμαστε εδώ.
Ποτέ δεν θέλησα να σας πω ωραία ψέμματα. Ποτέ δεν θέλησα να μπλεχτώ και να σας μπλέξω σε σενάρια. Πάντοτε αυτά που έλεγα ήταν ένα μέρος μια ευρύτερης ενότητας που είχα ψάξει καλά και ήμουν σίγουρος ότι ήταν έτσι.
Όλον αυτό τον καιρό έκανα και λάθη και όσα διαπίστωσα ή μου υποδείξατε τα διόρθωσα. Ελπίζω μόνο αυτά που δεν διόρθωσα να μην είναι πάρα πολλά.
Θα αναρωτηθείτε γιατί τα γράφω όλα αυτά. Τα γράφω γιατί είναι ώρα να ξανασυστηθούμε. Καλύτερα θα έλεγα να σας αποκαλύψω ένα κομμάτι του εαυτού μου που είχα κρατήσει για μένα. Άλλωστε το ποιος πραγματικά είμαι αφορούσε μόνο εμένα. Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που προτίμησα το "Παυσανίας" ένα όνομα που προσπάθησα να τιμήσω. Αυτό που άλλαξε τώρα και κάνω αυτήν την αποκάλυψη είναι ότι μόλις σήμερα πήρα το βιβλίο μου στα χέρια μου και φυσικά για να μοιραστώ την χαρά μου αυτή μαζί σας θα πρέπει να σας αποκαλύψω το όνομά μου.
Μην φανταστείτε ότι είμαι κάποιος διαφορετικός απ' όλους εσάς. Δεν είμαι.Ένας απλός άνθρωπος που διεκδικεί για τον εαυτό του το δικαίωμα να σκέφτεται και να μιλά όποτε και όταν αυτός κρίνει χωρίς να λογοκρίνεται από τους άλλους και η ανωνυμία βοήθησε σε αυτό. Αυτό άλλωστε, το δικαίωμα του λόγου, το προσπάθησα και το κράτησα και μέσα στο blog παρά τον απρόσμενο πόλεμο που δέχτηκα κάποιες φορές.
Έτσι λοιπόν την Τρίτη στις 23 Απριλίου και ώρα 8 μ.μ ,μισός σαν "Παυσανίας" και μισός με το άλλο μου όνομα θα παρουσιάσω στην Καβάλα στο βιβλιοπωλείο "Σελίδες...με άρωμα καφέ" το βιβλίο μου "Περίπλους στο Παρελθόν".
Ξέρω ότι νοερά θα είστε όλοι εκεί και εγώ θα παίρνω δύναμη για να ανταποκριθώ στο πρωτόγνωρο αυτό, για μένα, εγχείρημα της παρουσίασης του βιβλίου.
Έχω ζητήσει από έναν φίλο να videoσκοπήσει αυτήν την εκδήλωση και θα την αναρτήσω για να ακούσω και τα σχόλιά σας.
Για τους φίλους που θα ενδιαφερθούν να αγοράσουν το βιβλίο και είναι μακριά, η ανάρτησή του ως
e-book δεν έχει γίνει ακόμη. Περιμένω να με ενημερώσουν και θα σας ενημερώσω και εγώ.
Αν και με τα χρήματα γενικότερα δεν τα πάω και πολύ καλά πρέπει να σας πω ότι το πρώτο αυτό βιβλίο, θα ακολουθήσει και ο 2ος τόμος, έχει 308 σελίδες και κοστίζει 25 euro σαν έντυπο και 20 ως e-book. Στην παρουσίαση αυτή αλλά και σε όσες παρουσιάσεις θα κάνω θα κοστίζει και το έντυπο 20euro. Σκέφτομαι ότι ίσως είναι μια καλή ευκαιρία αν μπορέσω και οργανώσω, με την βοήθειά σας κάποιες παρουσιάσεις, να καταφέρω να σας γνωρίσω κάποιους από κοντά και τότε σίγουρα θα έχουμε να πούμε πολλά και ενδιαφέροντα.
Φιλικά
Παυσανίας (κατά κόσμον Ποσταντσίδης Θεόδωρος)
Αυτή είναι η πρόσκλησή

 

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ-Μέρος 5ο

Το βιβλίο μου-μέρος 5ο

Ξεκινώντας λοιπόν πρέπει να σας πω ότι όλα αυτά που αναφέρθηκαν πιο μπροστά περί καταγωγής και ποιος είναι πιο αρχαίος και ποια γλώσσα μιλούσαν κλπ είναι εκτός από λανθασμένα και άστοχα μια και οι άνθρωποι ξεκίνησαν όλοι μαζί και για πολλά χρόνια θεωρούσαν τους εαυτούς τους είτε συγγενείς είτε αναγνωρίζονταν ως “συγκάτοικοι” του πλανήτη αυτού και μιλούσαν βέβαια, στο μεγαλύτερο τουλάχιστον μέρος της Γης που θα μπορέσουμε και μαζί να ελέγξουμε μία και μόνο την γλώσσα αυτήν που σήμερα ονομάζουμε ομηρική και που μετασχηματίστηκε από τα χρόνια και την μεταξύ τους έλλειψη επικοινωνίας στις γνωστές μας γλώσσες του κόσμου και που το πιο κοντινό σε αυτήν γλωσσικό ιδίωμα είναι η αρχαία ελληνική αν και μεταλλάχθηκε και σε αυτήν λόγω άγνοιας κυρίως της αρχικής δομής και λειτουργίας της μητέρας γλώσσας. Όσοι επαναστατήσετε σε αυτό θα σας συνιστούσα να περιμένετε μια και αποδείξεις λεπτομερείς μάλιστα υπάρχουν για όλα αυτά. Ακόμη για να είμαι δίκαιος κομμάτια μικρά και μεγάλα αυτούσια υπάρχουν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου απλά η συγκριτική αυτή μελέτη είναι τόσο μεγάλη και δύσκολη και βέβαια προϋποθέτει έρευνα από μεγάλη ομάδα πιο ειδικών εμού που δεν θα επιχειρήσω να σας εισάγω καν σε αυτό πέρα από ένα-δυο παραδείγματα στο πρώτο κεφάλαιο.

Φυλές, έτσι όπως τώρα τις ορίζουμε υπήρχαν και τότε το γιατί μου είναι άγνωστο μια και τα πιθανά κείμενα που θα το περιείχαν χάθηκαν μέσα στην μανία της θρησκευτικής καθαρότητας.

Το πότε όπως θα δείτε να αποδεικνύεται στο δεύτερο κεφάλαιο του παρόντος βιβλίου είναι πριν από 19000 χρόνια από σήμερα, το 17000 πχ συμβατικά, όπως βέβαια λένε και όλες οι έρευνες. Τι έγινε πιο μπροστά δεν μπορώ να σας πω με σαφήνεια αν και περιγράφονται περίοδοι, μέσα στα ίδια αυτά κείμενα, που θα δούμε σε άλλο βιβλίο, του πλανήτη μας πριν από εκατομμύρια χρόνια, όταν χρησιμοποιήθηκε ως πλανήτης ορυχείο αλλά δεν έχω βρει το χθες τους παρ' όλο που υπάρχουν κάποιες ενδείξεις που όμως δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρες και ίσως με την συνέχιση των ερευνών γίνουν κατανοητές. Πάντως προκύπτουν μερικά χρήσιμα συμπεράσματα όπως:

Την εποχή αυτή συνυπάρχουν με ένα ανθρωποειδές τουλάχιστον που όμως φαίνεται ότι δεν αισθάνονται καμία συγγένεια μαζί του. Έχουν αντίληψη της προηγηθείσας ζωής της Γης, όπως για παράδειγμα της ύπαρξης των δεινοσαύρων. Έχουν μια υψηλή τεχνολογία σ' έναν άλλης κατεύθυνσης πολιτισμό. Έχουν μια άλλη “αντίληψη” για την έννοια των “λέξεων”. Τα “αυτονόητα” του σήμερα είναι τελείως έξω από την δική τους γλωσσική πρακτική και πραγματικότητα. Έννοιες όπως “άρθρο”, “ρήμα”, “επίθετο” κλπ δεν έχουν κανένα νόημα γιατί δεν υπάρχουν γι' αυτούς. Αυτόν τον τρόπο γραφής και ομιλίας θα μπορούσαμε να τον περιγράψουμε ως ακριβολογικά περιγραφικό, δηλαδή περιγράφουν με σταθερό και συγκεκριμένο τρόπο και με ακρίβεια στις λεπτομέρειες όλα τα πράγματα ακριβώς όπως σήμερα προγραμματίζουμε ένα υπολογιστή να “σκέφτεται” μόνο που η γλώσσα τους ήταν πολύ πιο τέλεια από τις σημερινές γλώσσες προγραμματισμού. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος ακόμη μπορώ να πω ότι ο κόσμος που πηδά μέσα από τα βιβλία είναι ίδιος με αυτόν που θα περιέγραφε μια εξελιγμένη μηχανή.

Αυτή όμως η περιγραφική ακρίβεια ήταν που δημιούργησε τις πολλές “παρεξηγήσεις” με το σήμερα. Ένα καλό παράδειγμα ο ΧΑΛΚΟΣ. Ο Χαλκός, που είναι αυτό που γνωρίζουμε και σήμερα και μαζί και ο Ορείχαλκος χρησιμοποιούνταν σχεδόν πάντα για να καλύπτουν εξωτερικά άλλα μέταλλα και κυρίως το “σίδερο” για να τα προστατέψουν από την διάβρωση. Αυτήν τους λοιπόν την ιδιότητα προσδιόριζαν με την λέξη ΧΑΛΚΟΣ. Έτσι τα περισσότερα αντικείμενα είναι “χάλκινα” αλλά αυτό αφορά την εξωτερικά επιφάνεια και μόνο και όχι το κύριο μέρος. Αν μπορέσετε να το συνειδητοποιήσετε αυτό θα δείτε ολόκληρο τον τότε κόσμο με “άλλο μάτι”.

Κατά τ' άλλα οι άνθρωποι τότε κατοικούσαν εκεί σχεδόν που κατοικούν και σήμερα με μικρές βέβαια αλλαγές και μεγαλύτερη τις μετακινήσεις πληθυσμών που προήλθαν κύρια από την σημερινή Αμερικανική ήπειρο σε μια μεγάλη περίοδο μετακινήσεων που κράτησε ούτε λίγο ούτε πολύ γύρω στα 12.000 χρόνια και τελείωσε με τις τελευταίες μετακινήσεις των λεγομένων “Σλάβων” όταν πια και ο δρόμος από την Σιβηρία ήταν πια ανοιχτός.

Το επίπεδο του τότε πολιτισμού με άλλες προτεραιότητες βέβαια υψηλό τουλάχιστο σε κάποιους τομείς που αναφέρονται αν και ο τρόπος ζωής τους δεν έμοιαζε τόσο με αυτόν που κάνουμε σήμερα όσο μάλλον με κάποιο άλλο μοντέλο που περισσότερο προσομοιάζει με αυτό που θα προτιμούσε ένας ίσως οικολογικά πιο ευαίσθητος του σήμερα να κάνει αν και πιστεύω ότι ένα μέρος αυτού του προσανατολισμού ήταν λόγω ανάγκης.

Ένα καλό παράδειγμα διαφορετικότητας είναι οι κατασκευές οικιών με προτίμηση σε χώρους που προσφέρουν υγεία και από τα σημερινά ονομαζόμενα οικολογικά υλικά. Ακόμη και η επιλογή κάποιων να κατοικήσουν σε σπήλαια δεν γίνονταν λόγω χαμηλού επιπέδου και άγνοια αλλά ακριβώς το αντίθετο αφού διάλεγαν σπήλαια με χαμηλή υγρασία σταθερή θερμοκρασία και φωτισμό όπως αυτό το σπήλαιο του Χείρωνα που βέβαια δεν ήταν μισό άλογο.

Τα κείμενά τους όσα έχουν σωθεί φυσικά που δεν ξέρουμε καν αν είναι ενδεικτικά, είναι διδακτικά και επιτελούν έναν ή μάλλον πολλούς σκοπούς. Από την μια διατηρούν γνώσεις που περνάνε από γενιά σε γενιά και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως χρηστικά εγχειρίδια αλλά και κάποια από την άλλη όπως η Ιλιάδα(!) κυρίως αλλά και η Οδύσσεια προσπαθούν να ανορθώσουν το φρόνημα και να τονίσουν το γεγονός της κοινής καταγωγής και της παγκόσμιας φιλίας που πρέπει να υπάρχει και που υπήρχε κατά διαστήματα. Αυτό όμως είναι μια υπόθεση. Λογική όπως θα διαπιστώσετε αλλά υπόθεση.

Ο Ορφέας εμφανίζεται να ζει γύρω στο 17000 πχ και η εποχή του είναι κατά μια έννοια ειρηνική αν και αυτό δεν είναι απόλυτα αλήθεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι της εποχής του, όπως φαίνεται και από τον Όμηρο έχουν μια αίσθηση κοινής καταγωγής και συγγένειας μεταξύ τους. Πλανάται ακόμη μια αίσθηση ενός “Ελ-Ντοράντο” σ' έναν καινούργιο προς εκμετάλλευση τόπο. Αυτό ίσως δικαιολογεί και την προσπάθεια κάποιων να κρατήσουν τις παλιές σχέσεις αίματος ζωντανές σαν ανάμνηση μιας προηγούμενης κοινής πορείας ζωής αλλά και το γεγονός ότι ονομάζουν από την αρχή βουνά-ποτάμια-λίμνες με δικά τους ονόματα αλλά ακόμη και τις συγκρούσεις για την κατάκτηση νέων περιοχών. Θα σταματήσω εδώ την περιγραφή της εποχής του μια και θα πρέπει τα όποια “λόγια” να συνοδεύονται και από αποδείξεις που βέβαια υπάρχουν και θα τις δείτε στην συνέχεια και γι' αυτό σε όλα αυτά θα επανέλθω αργότερα.

Ο ίδιος αναλαμβάνει να συμμετάσχει στο ταξίδι των Αργοναυτών για να τους καθοδηγήσει ως άριστος γνώστης της παγκόσμιας γεωγραφίας αλλά και να τους συνδράμει με πράξεις που αδυνατούν οι άλλοι να κάνουν. Ο σκοπός του ταξιδιού τους δεν είναι φυσικά ένα κομμάτι δέρμα αλλά ένα τεχνολογικά προοδευμένο εξάρτημα που χρησιμοποιούνταν για έναν σημαντικό σκοπό αυτόν της τοιχοποιίας. Ο “Φρίξος” με άλλα λόγια τους είχε φέρει τον τρόπο για την “υαλοποίηση” των τειχών τους δηλαδή την τεχνική και το εξάρτημα για να μπορούν διαφορετικοί βράχοι να “λιώνουν” στα σημεία ένωσης τους και να αποτελούν ενιαίο σώμα. Αυτό πήρε ο Ιάσων πίσω και βέβαια ως ανταπόδοση έφερε το σιτάρι και τον τρόπο καλλιέργειάς του. Φαίνεται ότι ενώ ήταν συνηθισμένοι να χρησιμοποιούν, όπως θα δούμε με στοιχεία και μόνο, σοφιστικέ εργαλεία υψηλής τεχνολογίας αντίθετα υστερούσαν στις απλές γεωργικές εργασίες. Η εικόνα που δίνουν μοιάζει πολύ με αυτήν που θα έχει η δική μας κοινωνία αν για παράδειγμα από σήμερα και για πολλά χρόνια πάψουν εντελώς να υπάρχουν τα καύσιμα, στερεά και υγρά και φυσικά η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Πόσοι από εμάς ξέρουν να καλλιεργήσουν χωράφια;

Η τεχνική που χρησιμοποιεί στο έργο του είναι μάλλον κοινή και για τους άλλους που άλλωστε πηγάζει και από τον τρόπο που είναι δομημένη η “γλώσσα” τους. Απόλυτη ακρίβεια στην έκφρασή του και επιλογή γεωγραφικών στοιχείων που θα παραμείνουν αναλλοίωτα στον χρόνο. Όπως και έμειναν. Όλα τα στοιχεία που αναφέρει και εννοώ ΟΛΑ είναι ακόμη εδώ και έχουν την ίδια ακριβώς μορφή όπως και τότε και φυσικά στην ίδια ακριβώς σειρά..

Ακόμη ο Ορφέας, επειδή ακριβώς “θέλει” να “διαβάζεται” προσπαθεί να δημιουργήσει κάτι περισσότερο από ένα απλό ημερολόγιο ταξιδιού. Θέλει με τον περίτεχνο λόγο του να μην κουράζει τους αναγνώστες αποφεύγοντας την απλή παράθεση ονομάτων. Αλλά ακόμη και τότε είναι απόλυτα ακριβής.

Ο Ορφέας θα είναι και το αντικείμενο αυτού του πρώτου βιβλίου. Θα αποδείξω ότι η διαδρομή που περιγράφει και που βέβαια δεν γίνεται στην σημερινή Ελλάδα την οποία προφανώς δεν επισκέφθηκε ποτέ, είναι σχεδόν στο μισό μήκος και πλάτος της Γης και που αν σήμερα το κάναμε θα μπορούσαμε με μόνο οδηγό το κείμενό του να περάσουμε από τα ίδια ακριβώς μέρη με ασφάλεια και χωρίς απρόοπτα. 

Ησίοδος και περίεργες συμπτώσεις

Αγαπητοί φίλοι

Θα 'θελα στην αρχή να ν'αφερθώ σ' ένα προσωπικό μου θέμα το βιβλίο μου "Περίπλους στο παρελθόν"

Οι ημέρες που θα πιάσω το πρώτο βιβλίο μου στα χέρια μου. Ακόμη, αύριο ίσως δεν είμαι σίγουρος, θα κυκλοφορήσει σαν e-book στο www.booknights.gr.

Προς το τέλος του μήνα θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου, θα υπάρξει ξεχωριστή ανακοίνωση, όπου και θα αναρτήσω το video της εκδήλωσης.

Ας μπούμε τώρα στο θέμα μας που δεν είναι άλλο από την απίστευτη σύμπτωση(?) ανάμεσα στα κείμενα το Ησιόδου( του Β') και σήμερα. Για να μπορέσετε να μπείτε στο θέμα παρακολουθήστε τα επεξηγηματικά κείμενα και το αρχαίο κείμενο (οι επισημάνσεις δικές μου).

Φαντάζομαι ότι όλοι όταν ακούτε την λέξη ΦΑΡΟΣ το μυαλός σας πάει στις πυργοειδής αυτές κατασκευές με το χαρακτηριστικό δυνατό φως στην κορυφή που τοποθετούνται στην ακροθαλασσιά κοντά σε επικίνδυνα θαλάσσια περάσματα. Αυτό όμως δεν είναι παρά μια ταύτιση αφού προήλθε από το νησάκι Φάρος όπου και υπήρχε ο γνωστός Φάρος ένα από τα γνωστά "επτά αρχαία θαύματα". Η κανονική σημασία της λέξεως Φάρος είναι ότι και η ελληνοποιημένη λέξη sali(Αγγλικός όρος). Ένα μακρύ ύφασμα που καλύπτει τους ώμους. Το sali (σάλι) είναι ένα αξεσουάρ που για πολλά χρόνια ήταν σε χρήση από γυναίκες και άντρες. Για του λόγου το αληθές ας δούμε μια περιγραφή από την Ιλιάδα.

ἕζετο δ᾽ ὀρθωθείς, μαλακὸν δ᾽ ἔνδυνε χιτῶνα

καλὸν νηγάτεον, περὶ δὲ μέγα βάλλετο φᾶρος:

Αφού λοιπόν είδαμε τι είναι ο Φάρος ας δούμε και την συνέχεια. Ο Ησίοδος (ο Β') αναφέρει στο έργο του Έργα και ημέραι τα γένη των ανθρώπων. Εκεί στους στίχους 197-201 διαβάζουμε:

καὶ τότε δὴ πρὸς Ὄλυμπον ἀπὸ χθονὸς εὐρυοδείης
λευκοῖσιν φάρεσσι καλυψαμένω χρόα καλὸν
ἀθανάτων μετὰ φῦλον ἴτον προλιπόντ᾽ ἀνθρώπους
Αἰδὼς καὶ Νέμεσις· τὰ δὲ λείψεται ἄλγεα λυγρὰ

    θνητοῖς ἀνθρώποισι, κακοῦ δ᾽ οὐκ ἔσσεται ἀλκή.

Θα καλύψουν λοιπόν τον ουρανό, μια και θα φύγουν από την Γη (ἀπὸ χθονὸς) πηγαίνοντας προς τον Όλυμπο, με άσπρους φάρους και φυσικά όλα αυτά θα γίνουν όχι για καλό όπως μπορείτε να καταλάβετε αλλά για το κακό της ανθρωπότητας.

Που είναι η σύμπτωση;

Δείτε:

Καλή σας νύχτα

Ο Όμηρος και οι "ειδήμονες" του .....ου

Αγαπητοί φίλοι
Είχα σκοπό να μεταφέρω μια ανησυχητική "σύμπτωση" των κειμένων του Ησιόδου με το σήμερα αλλά έπεσα πάνω σ' ένα προκλητικό κείμενο, ηλικίας 32 χρόνων από έναν κύριο, από αυτούς που καταδυνάστευσαν την σκέψη των νεοελλήνων αφού τους παρουσίαζαν ως αυθεντίες. Έτσι με τον βαρύνουσας σημασίας λόγο τους "κατέτρωγαν" όπως οι ακρίδες τις διαφορετικές φωνές.
Το κείμενό του, 10 σελίδων, είναι μία δικαίωση για μένα μια και παρουσιάζει όλα όσα κατά καιρούς έχω κατηγορήσει.
Θα ήθελα να σας είχα παρουσιάσει ολόκληρο το κείμενο αλλά αποφάσισα να σας παρουσιάσω μόνο τμήματα. Άλλωστε μπορείτε να αναγνωρίσετε τον συγγραφέα και να βρείτε το κείμενό του.
Το κείμενο αφορά την γεωγραφία της Οδύσσειας. Ξεκινά με μια μικρή αναδρομή γύρω από την σημασία του Ομήρου για την αρχαιότητα αλλά από ένα σημείο και μετά αρχίζει την ειρωνία και τον χλευασμό.
"Γρήγορα ο Όμηρος γίνεται η πηγή κάθε γνώσης: Όμηρος ο σοφώτατος πεποίηκε σχεδόν περί πάντων των ανθρωπίνων (Ξενοφ. Συμπ. 4,6), Όμηρος ο μεγίστην επί σοφία δόξαν ειληφώς (Ισοκρ. 13,2). Οι Έλληνες έβρισκαν στα έργα του — και με το δίκιο τους — τα πιο φωτεινά πρότυπα της παλικαριάς, της φιλοπατρίας, της φιλοτιμίας, της φιλαλληλίας, ακόμα — ιδιαίτερα στην Οδύσσεια — της ευστροφίας του μυαλού και της καρτερίας στις δύσκολες ώρες της ζωής.
Δεν τους έφτανε όμως αυτό· τον ήθελαν και ιδρυτή και τελειωτή της κάθε επιστήμης, όχι μόνο της ποιητικής, αλλά και της θεολογικής, της πολιτικής, της ρητορικής, της στρατηγικής, της οικονομικής και — γιατί όχι; — της γεωγραφίας. Πόσους λαούς και πόσους τόπους, πόσα νησιά και πόσες θάλασσες δεν μνημονεύει στην Ιλιάδα και προπαντός στην Οδύσσεια! Και είναι από τον Στράβωνα, τον μεγάλο γεωγράφο της αρχαιότητας, που ο Όμηρος χαραχτηρίζεται (1,1,2) αρχηγέτης της γεωγραφικής εμπειρίας"
Όπως βλέπετε ο κύριος αμφισβητεί αλλά με τι επιχειρήματα; Προφανώς της αυθεντίας του;
Ποιο κάτω συνεχίζει για όλους αυτούς που αναγνώριζαν το μεγάλο διαμέτρημα του Ομήρου με μια ελαφριά χλευαστική διάθεση καταλήγοντας:
"Απέναντι στις προσπάθειες αυτές να παρακολουθήσουν την πορεία του Οδυσσέα πάνω στο χάρτη, υψώθηκε μια μόνο φωνή στην αρχαιότητα να διαμαρτυρηθεί, του μεγάλου μαθηματικού και γεωγράφου Ερατοσθένη από την Κυρήνη, γύρω στα 200 π.Χ. Κατά τη γνώμη του, όλοι αυτοί οι τόποι είναι πλάσματα της φαντασίας, γι' αυτό κάθε δοκιμή να εντοπιστούν πάνω στο χάρτη είναι το ίδιο ανόητη, όπως αν γύρευε κανείς να μάθει πώς έλεγαν τον τεχνίτη που έραψε το ασκί, όπου μέσα έκλεισε ο Αίολος τους ανέμους, πριν τους εμπιστευτεί στον Οδυσσέα (κ 19). Ο σκοπός της Οδύσσειας, όπως κάθε ποίησης, ήταν να ψυχαγωγήσει τους ανθρώπους, όχι να τους κάνει μαθήματα γεωγραφίας (Στράβ. 1,1,10. 1,2,3 και 15). Ένας λόγος πολύ φρόνιμος· ποιος όμως στον κόσμο αυτόν δίνει αυτί στα λόγια της φρονιμάδας!"
Πάντοτε οι συντηρητική αυτού του είδους κρατούν για τον εαυτό τους επίθετα όπως φρόνιμος ή λογικός ή προσεκτικός για να μπορέσουν στην πρώτη δυσκολία να κατακεραυνώσουν τους άλλους αλλά και να αναδιπλωθούν όταν διαψευστούν παταγωδώς. Όλοι λοιπόν συμφωνούσαν ότι οι τόποι ήταν αληθινοί άσχετα αν δεν τους γνώριζαν και ένας μόνο ακόμη και αν είναι ο Ερατοσθένης, όπως θα συνέβαινε ακό και αν ρωτούσαμε αν ξημερώνει κάθε μέρα, είπε το αντίθετο και γι' αυτό; Αυτός είναι ο φρόνιμος ή όλοι όλοι αντάμα και ο ψωριάρης μόνος του. Έχει να κάνει η αλήθεια με τις πεποιθήσεις ή με την πραγματικότητα. Είναι σαν την ερώτηση που κάνουν συνήθως οι ακροατές των αστρονόμων που τους ρωτούν αν είναι πραγματική η αστρολογία και βέβαια αυτοί απαντούν με βάση την πεποίθησή τους ΟΧΙ όταν ξέρουν ότι οι γνώσεις των ανθρώπων αναφέρονται σ' ένα μόνο ποσοστό του ορατού κόσμου που δεν ξεπερνά το 3% του συνόλου. Δηλαδή δεν ξέρουμε τίποτα αλλά έχουμε άποψη για τα πάντα τόσο καλά.
Έτσι και αυτοί. Ενώ δεν ξέρουν γνωρίζουν τα πάντα.
Συνεχίζει όμως ακάθεκτος ο εν λόγω κύριος:
"Με την ίδιαν ακριβώς μωροφιλοδοξία να τιμήσει την πατρίδα του με την επίσκεψη του Οδυσσέα ο Ιωνάς Ramus, ένας Δανός θεολόγος στις αρχές του 18^ου αιώνα εντόπισε τις πλάνες του ήρωα στη Βόρεια θάλασσα: Το νησί του Αιόλου ήταν λέει η Βρετανία, η Κίρκη κατοικούσε στη Δανία, οι Κιμμέριοι, οι Σειρήνες, η Σκύλ­λα και η Χάρυβδη στη Νορβηγία· η Θρινακία, το νησί του Ήλιου, ήταν σε κάτι νορβηγικά νησιά στον Πολικό κύκλο."
Όπως βλέπετε είναι εύκολο να προσβάλεις τους πάντες όταν δεν έχεις απαντήσεις. Γιατί να ανέβεις εσύ όταν μπορείς να κατεβάσεις τους άλλους. Έτσι στο υπόγειο θα είσαι ο ψηλότερος μια και ήδη έχεις πάρει το σκαμνί ή το δεκανίκι που σου πρόσφεραν κάποιοι άλλοι.
Περνάει λοιπόν γενιές 14 όλους όσους προσπάθησαν ενώ οι ακίνητοι πανεπιστημιακοί ήταν οι σοφοί οι σόφρονες.

"Χωρίς να το καταλάβουμε, μπήκαμε κιόλας στις εικοτολογίες των νεότερων ερευνητών. Αρχίζουν από τον 17^ο αιώνα και φτάνουν ως τις μέρες μας, χωρίς να υπάρχει ελπίδα να τελειώσουν κάποτε τα βάσανα του Οδυσσέα, σαν να μην του έφταναν τα όσα τράβηξε στα χέρια του Ομήρου!"

Φανταστείτε τώρα τι έχει τραβήξει ο Οδυσσέας από τα χέρια αυτού του "σοφού".

Αφού λοιπόν αρχίζει να βάλει και εναντίον όλων των νεωτέρων ερευνητών λέει:

"Όλα αυτά τα στοιχεία τα συνδυάζουν έπειτα με τις πληροφορίες της Οδύσσειας και όπου αυτές δεν αρκούν — και κατά κανόνα δεν αρκούν — επιστρατεύουν τη φαντασία τους, για να συμπληρώσει αυθαίρετα τα κενά. Στα τελευταία χρόνια οι σχετικές μελέτες συνοδεύονται, έξω από τα διαγράμματα και τους χάρτες, από εντυπωσιακές έγχρωμες φωτογραφίες, που πότε σου παρουσιάζουν σπηλιές από το Ματματά της Τυνησίας, τάχα πως σ' αυτές κατοικούσαν οι Κύκλωπες, πότε χωρικές που κάνουν την μπουγάδα τους σ' ένα ποτάμι της Καλαβρίας, για να σε βεβαιώσουν πως σ' αυτό ακριβώς το ποτάμι έπλυνε και η Ναυσικά, η βασιλοπούλα των Φαιάκων, τα προικιά της. Λίγο ακόμα και θα βρουν και το τόπι που ξαστόχησε και έριξε στον ποταμό η φιλενάδα της!"

Δεν υποστηρίζω ότι δεν έγιναν υπερβολές αλλά όλοι αυτοί προσπαθούσαν αυτός;

Από τα βέλη του δεν ήταν δυνατόν να ξεφύγει και η Μερτζ. Έπρεπε να καθαρίσει κάθε πιθανό αντίπαλο:

"Ποιος μπορεί να φανταστεί τη Ναυσικά να παίζει με τις φιλενάδες της στις εκβολές του Μισισιπή; Η κυρία Mertz όμως τη φαντάζεται!"

Δείτε τώρα πως αποδεικνύει την δική του αλήθεια:

"Τα τόσο αντιφατικά αυτά αποτελέσματα οδηγούν από μόνα τους στο συμπέρασμα ότι κάθε παρόμοια συζήτηση είναι κόπος χαμένος. Τα στοιχεία που δίνει ο ποιητής για τις πλάνες του ήρωά του είναι τόσο γενικά και αόριστα, ώστε να σου επιτρέπουν να ξαποστείλεις τον Οδυσσέα στις τέσσερις άκρες του κόσμου."

Θέλοντας να δείξει όμως μεγαλοψυχία μας πληροφορεί ότι μπορεί να έχει και θετικό αντίλογο και έτσι συμπληρώνει:
"Πώς μας παρασέρνει ακόμα και σήμερα η απλοϊκή πίστη των αρχαίων Ελλήνων πως ο Όμηρος θέλησε, σαν πανεπιστήμονας που ήταν, να μας διδάξει και γεωγραφία! Πώς το ξεχνούμε πως ο Όμηρος ήταν ποιητής και τίποτε άλλο! Πώς δεν μας περνάει από το νου πως οι Λωτοφάγοι, οι ανθρωποφάγοι Λαιστρυγόνες, οι μονόματοι Κύκλωπες, οι μάγισσες σαν την Κίρκη κλπ. είναι μορφές μυθικές και αποκλείουν από τη φύση τους κάθε γεωγραφικό εντοπισμό πάνω στη γη! Όταν διαβάζουμε τα εφτά ταξίδια του Σεβάχ Θαλασσινού στη Χαλιμά, η σκέψη μας δεν πάει ούτε στιγμή να ανοίξουμε το χάρτη και να τοποθετήσουμε πάνω του τις θαυμαστές χώρες και τα μαγικά νησιά, όπου τον έριξε ναυαγό το καράβι του. —Μα αυτά είναι παραμύθια, θα πει κανείς. Σωστά! Γιατί όμως τότε γυρεύουμε πραγματική γεωγραφία στον Όμηρο, την ώρα που και αυτός παραμύθια ιστορεί;"
Αυτό κατά τον κύριο καθηγητή είναι θετική απόδειξη. Πιθανών δεν γνωρίζει τι είναι απόδειξη.
Πιο κάτω μας μιλάει για μια δήθεν προσπάθεια του Ομήρου να απομυθοποιήσει τους μύθους. Φανταστείτε! Έχει την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζει τόσο καλά τον Όμηρο που ήξερε τι σκεφτόταν.
Αφού μας γεμίσει αλογόμυγες με την υποτιθέμενη πρόθεση του ομήρου να αντιγράψει τον Ορφέα συνεχίζει να περιχαρακώνει τον χώρο του επιτιθέμενος στους αναγνώστες. Όλοι εσείς που δεν διαβάζετε μόνο αυτόν αλλά ξεκλέβετε κάποιες ματιές και για τους άλλους είστε ηλίθιοι λέει. Απολαύστε τον:
"Ο αφελής αναγνώστης τρίβει τα μάτια του, όταν, κάτω από μιαν εντυπωσιακή φωτογραφία, η λεζάντα τον πληροφορεί πως στη σπηλιά που βλέπει έφαγε ο Πολύφημος τους συντρόφους του Οδυσσέα, ή πως σ' αυτού του ποταμού τους όχτους συναπαντήθηκε ο ναυαγός Οδυσσέας με τη βασιλοπούλα των Φαιάκων."

Αφού λοιπόν τακτοποίησε όλους τους μεγάλους έβαλε να νουθετήσει τα παιδιά. Άλλωστε από νωρίς πρέπει να φροντίζεις για τους μελλοντικούς αναγνώστες σου. Λεφτά είναι αυτά όχι ψέματα.

"Για τον απλοϊκό αναγνώστη υπάρχει και ένας άλλος κίντυνος: Το έντυπο, σαν έντυπο και μόνο, και ας λέει ανυπόστατα πράγματα, ασκεί πάνω του μια πειστικότητα, που κανείς δεν τη φαντάζεται: Αφού τα λέει το βιβλίο, πώς να μην είναι αληθινά; Αν μάλιστα προσθέσει κανείς τη δημοσιογραφική προβολή, τους χτυπητούς τίτλους και τη μαγεία που περιβάλλει κάθε παραδοξολογία, τότε θα καταλάβουμε πόσον αγώνα έχει να κάνει στο σχο­λείο ο φιλόλογος, για να κρατήσει την τάξη του μακριά από όλη αυτή την ψευτοφιλολογία.

Πολλά παιδιά θα έρθουν στο σχολείο πληροφορημένα από τους μεγάλους του σπιτιού: Ο πατέρας μου διάβασε σε κάποια εφημερίδα (ή περιοδικό) πως ο Οδυσσέας ταξίδεψε στην Αμερική, ή στον Βόρειο Πόλο, ή στα ανατολικά της Μαδαγασκάρης. Γιατί να μην είναι αλήθεια;

Για να προφυλάξουμε τα παιδιά από τέτοια παραστρατήματα, θα μπορούσαμε, αν είναι ώριμα, να χρησιμοποιήσουμε την επιχειρηματολογία της μελέτης αυτής, ότι δηλαδή, όταν ο ένας ισχυρίζεται πως οι Φαίακες κατοικούσαν στην Παλαιστίνη, ο άλλος στην Τυνησία, ο άλλος στην Ισπανία, ο άλλος στην Ελγολάνδη κλπ., θα πει πως κάτι δεν πάει καλά. Πάνω απ' όλα, θα τους τονίσουμε πόσο αδικούμε τον Όμηρο κάνοντάς τον γεωγράφο."

Αφού λέει και άλλα γλυκανάλατα και μετατρέπει το τίποτα σε βαθιά φιλοσοφία δείτε πόσο δυνατός είναι στο ζεϊμπέκικο. Φοβούμενος ότι κάποιος θα τον ρωτήσει για την Ιθάκη προλαβαίνει και λέει:

"Μιλώντας για την οδυσσειακή γεωγραφία αποφύγαμε να μιλήσουμε για το πρόβλημα της Ιθάκης. Εδώ ο λόγος δεν είναι για χώρα μυθική. Το βέβαιο ωστόσο είναι πως υπάρχει ένα πρόβλημα σχετικά με τους στίχους 25 κκ. του ι. Και με αυτό όμως δεν πρέπει, νομίζω, να απασχολήσουμε τα παιδιά μας, γιατί ούτε λύθηκε ως τώρα ούτε είναι εύκολο να λυθεί. Το μόνο που θα πρέπει να ξέρουν στο σχολείο είναι πως η σημερινή Ιθάκη είναι και η Ιθάκη του Ομήρου. Τις θεωρίες πως η ομηρική Ιθάκη είναι η σημερινή Λευκάδα ή η Κεφαλλονιά ούτε θα τις αναφέρουμε."

Τι καταπληκτικός πανεπιστημιακός αλήθεια. Θα αποκρύψουμε την αδυναμία μας να εντοπίσουμε την αλήθεια γιατί τότε θα αρχίσουν τα ερωτήματα και μετά άντε να τους σταματήσεις. Και πως μετά εμείς οι "σοφοί" θα πουλάμε βιβλία και αυθεντία;

Στο τέλος αυτού του μακροσκελούς κειμένου καταπιάνεται και με το πρόβλημα της Σχερίας-Κέρκυρας. Εκεί φαίνεται δεν έχει κάποια υποχρέωση, άλλωστε ποτέ οι σύγχρονοι Κερκυραίοι δεν είχαν δημιουργήσει κάποια ισχυρή οικονομικοπολιτική-πολιτιστική συμμαχία υπέρ των θέσεών τους σε αντίθεση με τους Ιθακήσιους που είναι ένα ισχυρό λόμπυ. Έτσι τους κατακεραυνώνει ο εν λόγω για την πρόθεσή τους να ταυτιστούν με την Σχερία, που την θεωρεί φανταστική αλλά στο τέλος τους χαϊδεύει φιλικά στην πλάτη λέγοντας:

"Και στο σχολείο, νομίζω, πρέπει να δείξουμε στα παιδιά πως το κείμενο της Οδύσσειας δεν επιτρέπει την ταύτιση της Σχερίας με την Κέρκυρα. Την απογοήτευση που θα νιώσουν ας ζητήσουμε, θα πρότεινα, να την αντισηκώσουμε τονίζοντάς τους πόσο σεβαστή ηλικία έχει η σφαλερή αυτή γνώμη, αφού την ξέρει ο Θουκυδίδης κιόλας." 

Αυτά τα ολίγα από τον κύριο όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω ειδήμονα του ........ου.

Καλησπέρα σας

"Περίπλους στο παρελθόν".Το βιβλίο μου-4ο μέρος

ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ

Στο πραγματικό όμως επίπεδο τα πράγματα ήταν στέρεα. Υπήρχε μια κυριαρχία των ισχυρών εκπροσώπων της χριστιανικής αρχαιολογίας που με “τσιτάτα” κάλυπτε τα κενά. Έτσι η χρονολόγηση της ελληνικής ιστορίας μεταφέρθηκε γύρω στο 1000 πχ με τάση συρρίκνωσης. Επιστρατεύθηκαν τυχαία στοιχεία και λανθασμένες χρονολογήσεις για να το στηρίξουν. Άλλωστε τα όλα τα επιχειρήματα ήταν κυκλικά κάτι σαν αυτοεκπληρούμενες προφητείες. Παράδειγμα. Τα όποια αστρονομικά στοιχεία αντί να τα προσδιορίσουν ανεξάρτητα προσπαθούν να τα ταυτίσουν με άλλα γύρω από το 1150 πχ. Άρα το αποτέλεσμα είναι αναμενόμενο. Ακόμη και αυτή η υποτιθέμενα ακριβής μέθοδος του άνθρακα 14 για να “πιστοποιηθεί” χρησιμοποιήθηκαν “γνωστές” ιστορικές “πραγματικότητες” και παρ' όλα αυτά χρειάζεται να αποκλείσουμε τις μεγάλες ημερομηνίες. Έτσι όπως έλεγε και το γνωστό παιδικό παιχνιδάκι “γύρω-γύρω όλοι στην μέση ο Μανώλης”.

Σε όλα αυτά βέβαια θα πρέπει να προσθέσουμε και την παγίδα του προφανούς ή αλλιώς δόγμα του “όλοι γνωρίζουμε”. Όλοι γνωρίζουμε το Α όλοι γνωρίζουμε το Β αλλά αυτό είναι το πιο σχετικό στον κόσμο μια και αυτό το “όλοι” περιλαμβάνει πάντα μόνο μια μικρή ομάδα που έχουμε υπό την εποπτεία μας. Αν για παράδειγμα ρωτήσετε στην Αθήνα “που είναι η Φιλαδέλφεια” θα σου δείξουν το προάστιο της Νέας Φιλαδέλφειας, στην Θεσ/νίκη το χωριό της Νέας Φιλαδέλφειας στις ΗΠΑ την γνωστή μεγαλούπολη και πάει λέγοντας. Άρα αυτό το όλοι γνωρίζουμε είναι μια παγίδα μια και δεν γνωρίζουμε όλοι και γι' αυτό οι απόψεις μας είναι τις περισσότερες φορές είτε λανθασμένες είτε ελλιπείς. Είναι αντίστοιχο με το στατιστικό ευφυολόγημα του “μέσου ανθρώπου”. Παρ' όλα αυτά με κύριο άξονα τις πεποιθήσεις μας από αυτό το “όλοι γνωρίζουμε” χτίστηκαν οι περισσότερες θεωρίες. Παράδειγμα η θεωρία για το πέρασμα του Βερίγγειου όταν αυτός ήταν παγωμένος. Αυτή η απλή διατύπωση, που θα αποδειχτεί εντελώς λανθασμένη από τις αποδείξεις που ακολουθούν προήλθε από την πεποίθηση ότι μια και ο Βερίγγειος είναι το κοντινότερο σημείο ανάμεσα σε Ασία και Αμερική τότε λογικά αυτό πρέπει να συνέβη. Όμως πως θα δικαιολογήσεις το ότι πάγωσε μια ολόκληρη περιοχή ανοιχτής ουσιαστικά θάλασσας με ισχυρά ρεύματα όταν ποτέ στα ιστορικά χρόνια αν και παγωμένη τόσο η Αλάσκα όσο και η Σιβηρία αυτός δεν πάγωσε; Το να παγώσει λοιπόν ο Ωκεανός, έστω και υποθετικά, έστω και ένα στενό σχετικά πάντα πέρασμα όμως, που δεν είναι κλειστός δηλαδή κόλπος, σημαίνει λογικά ότι και ένα πολύ μεγαλύτερο σε έκταση μέρος της συνορεύουσας ξηράς θα παγώσει και αυτό. Άρα πόσες χιλιάδες χιλιόμετρα έπρεπε κάποιος ή ακόμη χειρότερα κάποιοι να καλύψουν πάνω στο χιόνι για να βρουν μια καλύτερη περιοχή που δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχει; Ακόμη και αν για χάρη της συζήτησης δεχτούμε προσωρινά το παράλογο τι πρέπει να έγινε στα νησιά της Χαβάης ή ακόμη χειρότερα στα νησιά του Πάσχα που τα χωρίζει από το κοντινότερο νησί χιλιάδες χιλιόμετρα ανοιχτής θάλασσας;

Βλέπετε ότι το θεωρητικά προφανές δεν αντέχει σε λογική απλά επεξεργασία. Θέλω να πω ότι ένα πραγματικό γεγονός όπως είναι η κατοίκηση όλων αυτών των τόπων από ανθρώπους πρέπει να εξηγείται από μία πραγματική κατάσταση-λύση. Το αν αυτή προσωρινά, λόγω έλλειψης στοιχείων, μας φαίνεται απίθανη δεν σημαίνει ότι είναι και απορριπτέα! Καταλαβαίνω την ανάγκη φυσικά αυτές οι θεωρίες να προσπαθούν να στηρίξουν η μια την άλλη αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα της υπόλοιπης ανθρωπότητας αλλά αν είναι είναι για τους υποστηρικτές τους.

Ας αφήσουμε εδώ τα προβλήματα της επικρατούσας άποψης που θα δείτε και γι' αυτό τα αναφέρω είναι άρρηκτα δεμένα με την έρευνα αυτή και ας επιστρέψουμε στην πραγματικότητα έτσι τουλάχιστον όπως εγώ την διαπίστωσα μέσα από τα κείμενα των τεσσάρων συγγραφέων που είναι ο μοναδικός οδηγός μου. Κανένα κείμενο νεωτέρου δεν χρησιμοποιήσα ως πηγή μια και αν και έχουν ψήγματα αλήθειας εντούτοις είναι ανακατεμένα με πολλές ανακρίβειες λόγο αναχρονισμού. Εξαίρεση από γεωγραφικής απόψεως αποτελεί ο Πλούταρχος που ολόκληρο το κείμενό του που αφορά τον βίο του Θησέα είναι ταυτόσημο με την γεωγραφική πραγματικότητα των τεσσάρων προαναφερομένων ποιητών. Το κείμενο περί Ρωμύλου και Ρώμου αν και αυτό ακριβές έχει ελάχιστα γεωγραφικά στοιχεία. Φαντάζομαι ότι τα χαμένα κείμενά του θα είχαν και άλλες ταυτοποιήσεις αλλά....

Το κομμάτι αυτό που ακολουθεί είναι μια εισαγωγή για να γνωρίσετε καλύτερα την πραγματική εποχή τους. Τα όποια αποδεικτικά στοιχεία θα ακολουθήσουν μέσα στα κεφάλαια αλλά θεώρησα ότι θα πρέπει να έχετε μια περιγραφή έστω και γενική για να μπορέσετε όχι μόνο να παρακολουθήσετε το κείμενο αλλά και να το ελέγξετε από την αρχή για το αν και κατά πόσο είναι ακριβές. Θέλω να ξέρετε ότι ακολούθησα την πεποίθηση μου ότι μια αλήθεια δεν μπορεί να περικλείει κανένα λάθος πριν όμως προβείτε στην ανεύρεσή του και προχωρήσετε σε κρίσεις καλό θα είναι να διαβάσετε το σύνολο του βιβλίου μια και οι εκπλήξεις είναι από την αρχή τόσες πολλές που θα αρχίσετε να αναρωτιέστε για το τι πραγματικά είναι σίγουρο. 

Το Βιβλίο μου-Η συνέχεια

Κεφάλαιο 1ο

H εποχή των Ορφέα, Ομήρου και “Ησιόδων” .

Αν ανοίξετε ένα οποιοδήποτε βιβλίο που ασχολείται με την ζωή των προαναφερομένων συγγραφέων θα διαπιστώσετε ότι αυτό που είναι έντονο και αμφισβητείται είναι το αν υπήρξαν ή όχι. Σε όλα τα κείμενα ακόμη και στα πιο υποστηρικτικά της ύπαρξης των υπάρχει πάντα ένα παράθυρο αμφισβήτησης. Έχετε σκεφτεί γιατί συμβαίνει αυτό;

Είναι όντως περίεργο και μοναδικό στην περίπτωσή τους. Οι τέσσερις τους(οι τρεις για την ακρίβεια) έχουν αφήσει κείμενα επώνυμα ο δε τέταρτος ο “Ησίοδος” β΄όπως τον αποκαλώ ναι μεν δεν μας έχει αφήσει το όνομά του που μπορεί να είναι Ησίοδος αλλά μας έχει αφήσει το όνομα του πατέρα του όσο και του αδερφού του. Αν μάλιστα τους συγκρίνετε με άλλους συγγραφείς θα δείτε ότι πολλούς που τους έχουμε ως αναφορές μόνο από τρίτους ή έχουν σωθεί σπαράγματα και σκόρπιες λέξεις τους θεωρούμε ιστορικά πρόσωπα. Αυτούς γιατί τους αμφισβητούμε;

Η συζήτηση αυτή για την ύπαρξή τους άρχισε από πολύ παλιά. Πολλοί συγγραφείς των κλασσικών ακόμη χρόνων ξεκίνησαν να “συζητούν” γύρω από το ζήτημα αυτό χωρίς όμως να καταλήγουν πουθενά. Αυτό συνέβαινε κυρίως για έναν λόγο. Οι πληροφορίες που είχαν γι' αυτούς ήταν περίπου όσες και οι δικές μας. Αν και είχαν περισσότερα κείμενα υποστηρικτικά της ύπαρξης των μεγάλων αυτών συγγραφέων, πριν η λαίλαπα του ανόητου φανατισμού τα καταστρέψει, στην πραγματικότητα η εικόνα της υπόστασή τους ήταν ανύπαρκτη. Κανείς δεν τους είχε γνωρίσει. Κανείς δεν είχε ούτε μία πληροφορία περισσότερη από όσες υπήρχαν μέσα στα δικά τους κείμενα αλλά ούτε και μεταξύ τους προφανώς γνωρίζονταν μια και δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά πέρα από τις υποθετικές φαντασιώσεις κάποιων. Έτσι ως γενικότερα ορθολογιστές άρχισαν να σκέφτονται το τι ακριβώς συμβαίνει. Υπήρχε μια αντίληψη σε κάποιους ότι ο Τρωικός πόλεμος έγινε σε μια εποχή από 500 ως 700 χρόνια πριν από την εποχή του Πλάτωνα δηλαδή περίπου πριν από 3000 εώς 3200 χρόνια από σήμερα, συμβατικά γύρω στο 1000-1200πχ. Εκεί που θέλω να σταθώ είναι στο ότι όλα αυτά δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια υπόθεση εργασίας. Από την αντίληψη αυτή υποτέθηκε ότι οι συγγραφείς αυτοί θα είναι λίγο νεώτεροι.

Εκείνο για το οποίο όμως συμφωνούσαν ήταν ότι τα κείμενά τους τους δόθηκαν ως σημαντικά και έτσι τα διατηρούσαν. Τα χρόνια πέρασαν. Η ιστορία πήρε τον δρόμο που πήρε και οι διηγήσεις αυτές μπήκαν στην τάξη της παραμυθολογίας. Βέβαια ο ισχυρισμός αυτός δεν έστεκε αλλά ήταν ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστούν τα επικίνδυνα, για κάποιους, αυτά κείμενα.

Αν αναρωτηθείτε γιατί ήταν επικίνδυνα η απάντηση είναι πολλαπλή. Από την μια διεκδικούσαν μια θεολογία, όπως φαντάζονταν, που μόνο ως απειλή μπορούσε να την δει η κρατούσα χριστιανική θρησκεία, γι' αυτό και από την πρώτη στιγμή έκανε ότι μπορούσε για να προσβάλει τόσο τους συγγραφείς όσο και τους αναφερόμενους και από την άλλη υπήρχαν δεκάδες μικρά και μεγάλα εθνικιστικά και ατομικά συμφέροντα που θα θίγονταν. Αυτοί άλλωστε είναι και οι λόγοι που ακόμη και σήμερα συζητήσεις γύρω από αυτά τα θέματα φέρνουν πονοκέφαλο σε πολλούς και ξεσηκώνουν θύελλες.

Ανάμεσα σε αυτά τα εθνικιστικά συμφέροντα σημαντικότερο ήταν το να αναδειχτούν κάποιοι ως πρώτοι κάτοικοι του πλανήτη ή τουλάχιστον πρώτοι πολιτισμοί. Άλλωστε το τεράστιο κενό που υπήρχε σε παραγωγή πολιτισμού έπρεπε να καλυφθεί με διαγγέλματα τέτοιου τύπου.

Οι μόνοι που τολμούσαν να αμφισβητήσουν την παλαιότητά τους ήταν αυτοί οι περίεργοι τύποι του Ομήρου και του Ορφέα. Ο λόγος προφανής. Τίποτα απ' όσα οι δύο αυτοί συγγραφείς αναφέρουν ή τα λίγα κομμάτια του τεράστιου ιστορικού έργου του Ησιόδου που έχουν σωθεί δεν υπάρχει πουθενά σε κανέναν αρχείο τους. Αν ακόμη υποθέσουμε ότι ο απόηχος της Αργοναυτικής εκστρατείας δεν έφτασε ποτέ σε αυτούς γιατί “χάλασε ο πομπός των Γερανίων και δεν έμαθαν ότι έπεσε η Τριπολιτσά” όπως εύστοχα σατίριζε κάποτε ο Χάρρυ Κλιν, ο Τρωικός πόλεμος δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητος! Έτσι προσποιούνταν ότι δεν υπήρξαν και συνέχιζαν σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Έλα όμως που όσο νέοι άνθρωποι μπαίνουν στα Πανεπιστήμια τόσο και γεννιούνται ερωτήματα, αν και η πίεση για να μην το κάνουν είναι μεγάλη. Έτσι αναγκάζονταν συνεχόμενα να ανακοινώνουν τεράστιες “φούσκες” με περιτύλιγμα την φήμη και την οικονομική δύναμη των υποστηρικτών τους αλλά χωρίς πραγματικά στοιχεία.

Ανατρεπτικό στοιχείο υπήρξε η εξαγγελία για την ανεύρεση της δήθεν Τροίας μια και η πραγματική Τροία ήταν αλλού. Αυτό δημιούργησε μια μεγάλη δυναμική όσων αφορά τις συζητήσεις αλλά στην πραγματικότητα δεν προσέφερε τίποτα όσον αφορά τα στοιχεία. Πάντως χάρις σε αυτήν την λανθασμένη ανακοίνωση η ιστορική βάση των κειμένων, κυρίως των Ομηρικών άρχισε να συζητιέται και πάλι. 

Ησίοδος Α':Ο Ουρανός Β' μέρος

Αγαπητοί φίλοι
Συνεχίζω με το δεύτερο μέρος του πονήματος.
Πριν συνεχίσω θα ήθελα να σας μεταφέρω την περιγραφή του Γαλαξία μας. Ο Γαλαξίας μας λοιπόν είναι:
Με τον όρο Γαλαξίας αναφερόμαστε, τις περισσότερες φορές, στο γαλαξία στον οποίο ανήκει η Γη και το Ηλιακό Σύστημα, ενώ όταν αναφερόμαστε σε άλλο γαλαξία, τον γράφουμε με πεζό γ και ακολουθεί και το όνομα ή ο κωδικός του.

Ο Ήλιος (μαζί και η Γη) βρίσκονται στις παρυφές του Γαλαξία, και έτσι αυτός, καθώς τον κοιτάμε κατά μήκος, φαίνεται να σχηματίζει μία γαλακτόχρωμη, φωτεινή λωρίδα από πάρα πολλά αστέρια, που διασχίζει τον ορατό από τη Γη ουρανό από την μία πλευρά του ορίζοντα μέχρι την άλλη. 

Πρόκειται για έναν σπειροειδή γαλαξία και αποτελεί μέρος της Τοπικής Ομάδας γαλαξιών. Αποτελείται από τουλάχιστον 200 δισεκατομμύρια αστέρες και ενδεχομένως έως και 400 δισεκατομμύρια αστέρες.

Ο Γαλαξίας μας αποτελείται κυρίως από ένα πυρήνα, του οποίου το σχήμα είναι φακοειδές, πολύ πεπλατυσμένο. Από δύο εκ διαμέτρου αντίθετα άκρα του φακοειδούς αυτού πυρήνα εκφύονται οι δύο βραχίονές του, οι οποίοι και ελίσσονται γύρω από το κύριο φακοειδές σώμα του.

Επιμελημένες έρευνες, που άρχισε προ 200 ετών ο Γερμανός αστρονόμος Ουίλ. Έρσελ (W. Herschel) και οι οποίες συνεχίσθηκαν από άλλους επιφανείς αστρονόμους, απέδειξαν ότι ο γαλαξίας μας αποτελεί ένα πελώριο συγκρότημα αστέρων, νεφελωμάτων και μεσοαστρικής ύλης όπως συμβαίνει με όλους τους γαλαξίες και μάλιστα ότι πρόκειται περί ενός εκ των σπειροειδών γαλαξιών.

Μόλις τη δεκαετία του 1980 οι αστρονόμοι άρχισαν να υποπτεύονται ότι ο Γαλαξίας είχε κεντρική ράβδο και δεν ήταν ένα τυπικός σπειροειδής γαλαξίας, κάτι που παρατηρήσεις του 2005 με το Spitzer Space Telescope έχουν πλέον επιβεβαιώσει, αποδεικνύοντας ότι η κεντρική ράβδος του Γαλαξία ήταν μεγαλύτερη από ό,τι πιστευόταν.

Επίσημα, από το 2005, ο Γαλαξίας μας θεωρείται πλέον ότι είναι ένα μεγάλος ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας τύπου SBbc στην ακολουθία Hubble (ραβδωτός σπειροειδής μικρής ελίκωσης) με συνολική μάζα 600 ως 3.000 δις ηλιακές μάζεςes (M☉)[5][6], αποτελούμενος από 200 εώς 400 δισεκατομμύρια αστέρες.

Το γαλαξιακό κέντρο φιλοξενεί το ιδιαίτερα πολύπλοκο σύμπλεγμα Τοξότης Α (Sagittarius A), στο κεντρικό πυρήνα του οποίου έχει εντοπιστεί ένα συμπαγές αντικείμενο μεγάλης μάζας και ραδιοεκπομπής, το οποίο ονομάζεται Τοξότης Α* (Sagittarius A*) και θεωρείται το κεντρικότερο σημείο του Γαλαξία. Υπάρχουν σοβαρές υποψίες ότι το αντικείμενο αυτό πρόκειται για μια τεράστια μαύρη τρύπα (supermassive black hole) με μάζα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την ηλιακή. Οι περισσότεροι γαλαξίες εικάζεται ότι έχουν παρόμοιες μελανές οπές στο κέντρο τους.

Η ράβδος του Γαλαξία πιστεύεται ότι έχει μήκος 27.000 έτη φωτός, διαπερνώντας στο κέντρο του γαλαξία σε γωνία 44±10° μοιρών σε σχέση με την ευθεία Ήλιου - Γαλαξιακού Κέντρου. Αποτελείται κυρίως από ερυθρούς νάνους αστέρες, που πιστεύεται ότι είναι πανάρχαιοι.

Κάθε βραχίονας περιγράφεται με μια λογαριθμική σπείρα (όπως συμβαίνει με τους περισσότερους γαλαξίες) με κλίση 12 μοιρών. Πιστεύεται ότι υπάρχουν 4 μεγάλοι βραχίονες, που ξεκινούν από την κεντρική περιοχή του Γαλαξία. Αυτοί ονομάζονται ως εξής (βάσει της ανωτέρω εικόνας):

2 και 8 - «Βραχίονας των 3 χιλιοπαρσέκ» και Βραχίονας Περσέως

3 και 7 - Βραχίονας Γνώμονος και Βραχίονας Κύκνου (μαζί με μια νεοανακαλυφθείσα προέκταση - 6)

4 και 10 - Βραχίονας Νοτίου Σταυρού και Βραχίονας Ασπίδος

5 και 9 - Βραχίονας Τρόπιδος και Βραχίονας Τοξότου

Υπάρχουν και τουλάχιστον 2 μικρότεροι βραχίονες συμπεριλαμβανομένου του:

11 - Βραχίονας Ωρίωνος (ο οποίος περιλαμβάνει το Ηλιακό Σύστημα και τον Ήλιο - 12)

Περαιτέρω παρατηρήσεις δείχνουν ότι ο Γαλαξίας έχει μόνο δύο σπειροειδείς βραχίονες, τον βραχίονα του Περσεά και το Βραχίονα του Κενταύρου-Ασπίδος. Οι υπόλοιποι δύο είναι συνακόλουθοι ή μικρής σημασίας.

Έξω από τους μεγάλους γαλαξιακούς βραχίονες είναι ο Εξώτερος Δακτύλιος ή Δακτύλιος του Μονόκερω, ένας δακτύλιος αστέρων γύρω από το Γαλαξία, ο οποίος έχει προταθεί από τους αστρονόμους Brian Yanny και Heidi Jo Newberg, και αποτελείται από αέρια και άστρα που αποκόπηκαν από άλλους γαλαξίες πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.Ο γαλαξιακός δίσκος περιβάλλεται από μία Γαλαξιακή άλω παλαιών αστέρων και σφαιρωτών σμηνών με διάμετρο από 250.000 έως 400.000 ετών φωτός. Ενώ ο δίσκος περιλαμβάνει αέρια και σκόνη που εμποδίζουν την παρατήρηση κάποιων μηκών κύματος, η άλως δεν έχει. Στο δίσκο λαβαίνουν χώρα ακόμα γεννήσεις αστέρων (ειδικά στους βραχίονες που έχουν μεγαλύτερη πυκνότητα), αλλά όχι στην άλω. Ανοικτά σμήνη παρατηρούνται κυρίως στο δίσκο.

Η περισσότερη από την μάζα του Γαλαξία αποτελείται από σκοτεινή ύλη, δημιουργώντας μία άλω σκοτεινής ύλης, μάζας που θεωρείται μεταξύ 600-3.000 δις ηλιακών μαζών (M☉), που συγκεντρώνεται κοντά στο Γαλαξιακό Κέντρο.

Αυτή είναι η περιγραφή και τα ειδικά χαρακτηριστικά του Γαλαξία μας όπως δίνονται στην wikipedia. Όπως μπορείτε να δείτε ο Γαλαξίας μας έχει ένα κέντρο με τεράστια μάζα. Είναι δεδομένο ότι η κίνηση του κέντρου είναι αυτή που δημιούργησε την ελκτική δύναμη για να κρατήσει γύρω της όλη την υπόλοιπη ύλη. Η πιθανολόγηση ότι στην θέση της υπάρχει και μια μαύρη τρύπα ή υπήρχε παλαιότερα δένει απόλυτα με την περιγραφή του Ησιόδου:

Ἦ τοι μὲν πρώτιστα Χάος γένετ᾽, αὐτὰρ ἔπειτα

Γαῖ᾽ εὐρύστερνος, πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεὶ

Το χάος λοιπόν πρώτο, όπου Χάος μπορείτε να συμπεράνετε ότι μπορείτε να το ταυτίσετε με μια μαύρη τρύπα ή και καταστάσεις της ύλης που πριν την δημιουργία της. Στην συνέχεια η Γαι ή ίσως Γαια.

Εδώ όλοι υποθέσαμε ότι εννοεί τον συγκεκριμένο πλανήτη αλλά είναι έτσι; Αυτή η ονομασία χαρακτηρισμός δεν ταυτίζονταν τότε με τον εν λόγω πλανήτη μια και ο χαρακτηρισμός ήταν ΧΘΟΝΑ. Θα μου πει κάποιος ότι μπορεί να είχε δύο ή εικοσιδύο ονόματα αλλά με αστήριχτες υποθέσεις μπορείς να ανατρέψεις τα πάντα αρκεί να θες να κλείσεις τα μάτια και τ' αυτιά. Έτσι μόνο.

Ο Ησίοδος λοιπόν ως Γαία αναφέρει το κέντρο του Γαλαξία μας. Άλλωστε αν ήταν ένας απλώς παραμυθάς δεν θα σκαρφίζονταν αυτό αλλά πιο αυτονόητα όπως ότι υπήρχε πάντα ή κάποιος θεός μάγος την δημιούργησε από το τίποτα ή αν ήταν πιο προχωρημένος θα την παρουσίαζε ως κομμάτι που αποσπάστηκε από τον ήλιο. Σε αυτήν την παραμυθολογία θα ενέπλεκε και την Σελήνη αλλά και τους άλλους πλανήτες αλλά όπως βλέπετε τίποτα από αυτά δεν υπάρχει εδώ.Γιατί να μπει στον κόπο να δημιουργήσει ένα φανταστικό σενάριο αγνοώντας μάλιστα τον ήλιο και τους άλλους πλανήτες; 

Αυτά τα αυτονόητα ερωτήματα δεν τα έκαναν οι ειδικοί για πολύ απλούς λόγους. Οι παλαιότεροι ειδικοί (Πλάτωνας κλπ) ήξεραν και φυσικά δεν ασχολούνταν με τους ανόητους που δεν ήθελαν να καταλάβουν. Δυστυχώς όπως πάντα τα πάντα άλλαξαν όταν ήλθαν στα πράγματα οι "φωστήρες" του χριστιανισμού. Αφού ξεπάστρεψαν όσους ήξεραν επέβαλαν την άποψη περί ηλιθίων ειδωλολατρών κλπ που βέβαια ακολουθούν μέχρι σήμερα, όπως δυστυχώς έτυχε να διαπιστώσω πριν από λίγες ημέρες παρακολουθώντας την ,κάκιστη, διάλεξη ενός επιφανούς υποτίθεται φυσικού και αστρονόμου. Δύο ώρες χαμένες από την ζωή μου.

Επανέρχομαι στον Ησίοδο. Δεν αναρωτήθηκαν λοιπόν γιατί αν το έκαναν θα έβλεπαν ότι δεν κολλάει με την θεωρία τους και φυσικά αν το είχαν κάνει τότε ίσως η επιστήμη, το μεγάλο θύμα όπως πάντα, να είχε κάνει άλματα νωρίτερα. 

Άρα η Γαία δεν είναι η Γη αλλά το κέντρο του γαλαξία μας και φυσικά ο Ουρανός δεν είναι η ατμόσφαιρα αλλά το σύνολο του Γαλαξιακού δίσκου που καλύπτει το κέντρο του γαλαξία μας από παντού και βέβαια είναι σπειροειδής και έτσι επιβεβαιώνει το όνομά- χαρακτηρισμό του ΟΥΡΑ-ΝΟΣ.(Οι παλαιότεροι ξέρετε ότι τα γράμματα είναι αυτόνομες έννοιες. Έτσι τα ίδια σύνολα πχ. ΟΥΡΑ και ΟΥΡΑ(+ΝΟΣ) εκφράζουν τις ίδιες εικόνες(μην μπερδεύεστε με κατοπινές έννοιες)). 

Μας λέει ακόμη ο Ησίοδος ότι είναι ευρύστερνος και φυσικά το κέντρο του Γαλαξία μας μόνο μικρό δεν είναι μια και έχει διάμετρο 27000 έτη φωτός. Ακριβέστατος λοιπόν ο Ησίοδος. Ας δούμε και την συνέχεια.

Γαῖα δέ τοι πρῶτον μὲν ἐγείνατο ἶσον ἑ᾽ αὐτῇ

Οὐρανὸν ἀστερόενθ᾽, ἵνα μιν περὶ πάντα καλύπτοι,

ὄφρ᾽ εἴη μακάρεσσι θεοῖς ἕδος ἀσφαλὲς αἰεί.

Γείνατο δ᾽ Οὔρεα μακρά, θεῶν χαρίεντας ἐναύλους,

Ο Ουρανός λοιπόν είναι το σημείο που μέσα του βρίσκονται τα άστρα. Το σχήμα του όπως μας εξηγεί είναι με μακριές ουρές (ΟΥΡΕΑ ΜΑΚΡΑ) που σχηματίστηκαν στην συνέχεια με το ΓΕΙΝΑΤΟ. Στην συνέχεια, με δεδομένο ότι τα κείμενα αυτά βρέθηκαν μέσα σε άλλα και άρα υπάρχουν ελλείψεις αλλά και επιπλέον τμήματα που παρεισέφρησαν άγνωστο πως, βλέπουμε ότι από τον Ουρανό και την Γαία έγιναν:

 αὐτὰρ ἔπειτα

Οὐρανῷ εὐνηθεῖσα τέκ᾽ Ὠκεανὸν βαθυδίνην,

Κοῖόν τε Κρῖόν θ᾽ Ὑπερίονά τ᾽ Ἰαπετόν τε

Θείαν τε Ῥείαν τε Θέμιν τε Μνημοσύνην τε        135

Φοίβην τε χρυσοστέφανον Τηθύν τ᾽ ἐρατεινήν.

Τοὺς δὲ μέθ᾽ ὁπλότατος γένετο Κρόνος ἀγκυλομήτης,

δεινότατος παίδων· θαλερὸν δ᾽ ἤχθηρε τοκῆα.

Αν μετρήσετε τα ονόματα θα τα βρείτε δώδεκα (12) όσοι και οι βραχίονες στο πιο πάνω σχήμα και μάλλον μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι η ταύτιση αυτή. Μάλιστα αν ξεπεράσουμε την παραπλάνηση του γνωστού μας ονόματος Ωκεανός τότε ίσως παρατηρήσουμε ότι ο Νο 3 (Γνώμονας) που τυχαία είναι μπλε σχηματίζει μια μεγάλη δίνη (μπορεί να αναφέρεται σε κάποιον άλλον πάντως). 

Θα σταματήσω εδώ ελπίζοντας ότι σας έδειξα έναν δρόμο που μπορείτε να ακολουθήσετε βγάζοντας εντυπωσιακά συμπεράσματα.

Καλές σκέψεις.      

Ησίοδος Α' : Ο Ουρανός (α' μέρος)

Αγαπητοί φίλοι
Όταν για πρώτη διάβασα την Θεογονία το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν μια εικόνα σύγχυσης. Δεν μπορούσα να καταλάβω τότε τι ήταν αυτό το κείμενο. Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι. Πέρασε καιρός για να καταλάβω ότι επειδή το κείμενο προήλθε από συγκόλληση κομματιών που βρίσκονταν σε διάφορα άλλα κείμενα απλά έκαναν λάθος τοποθέτηση. Αυτό σαν μια πρώτη αρχική πληροφορία, μια και βλέπω τους ανανίψαντες νεοχριστιανούς να επιτίθενται στους ευρισκόμενους στην έταιρη λανθάνουσα κατάσταση των νεοπαγανιστών μέσω του Ησιόδου και της Θεογονίας και της λανθασμένης τοποθέτησης και φυσικά την χιλιάδες φορές αναφερόμενη λανθασμένη μετάφραση-απόδοση. Επιτρέψτε μου εδώ ένα σχόλιο. Είναι γελοίο ρε παλληκάρια! Ξέρω ότι το να είσαι με το σύστημα έχει χρήμα αλλά .... όλα έχουν και όρια.
Είπα λοιπόν ότι η τοποθέτηση είναι λάθος αλλά εδώ δεν θα ασχοληθούμε με ολόκληρο το κείμενο αλλά μόνο μ' ένα μικρό σημείο του. Αυτό που αναφέρεται στον Ουρανό και μόνο.
Ελπίζω οι προηγούμενοι κύριοι να μάθουν κάτι από έναν μη ειδικό.
Η Θεογονία φίλοι μου δεν αναφέρεται ούτε σε ανθρώπους, ούτε σε υπερφυσικές οντότητες, ούτε σε λοιπές φαντασιώσεις των εκάστοτε ένθεν και ένθεν τρελαμένων. Αναφέρεται στην δημιουργία του γαλαξία μας και μόνο. Δεν ξέρω αν αυτός ήταν πρώτος στην μέση ή τελευταίος αλλά πάντως η Θεογονία τον περιγράφει με πολύ μεγάλη ακρίβεια. Άρα το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι ούτε ο Ουρανός ούτε ο Κρόνος ούτε βέβαια και ο Δίας είναι πρόσωπα. Εδώ να σημειώσω ότι η περιγραφή τους μπορεί να ταυτίστηκε και με άλλα .... αλλά η Θεογονία περιγράφει μόνο κομμάτια του γαλαξία.
Στο συγκεκριμένο θέμα που διάλεξα, τον Ουρανό, θα δούμε πως ο Ησίοδος τον περιγράφει και φυσικά μετά θα συγκρίνουμε με ότι ξέρουμε από τον γαλαξία μας.
Αν σήμερα ρωτήσω η λέξη ΟΥΡΑΝΟΣ τι σημαίνει τι θα μου λέγατε; Πάρτε τον χρόνο σας και σκεφτείτε πριν απαντήσετε γιατί δεν είναι τόσο απλό.
Ας δώσω λίγο χρόνο με φωτογραφίες:

Φαντάζομαι ότι η άποψή σας για το τι αντιπροσωπεύει έχει σχέση με τις δύο προηγούμενες. Ο Ουρανός είναι αυτό που βλέπουμε όταν σηκώσουμε το κεφάλι μας θα μπορούσε να πει κάποιος. Σωστά;
Δεν μπορεί να απαντήσει κανείς με ασφάλεια μια και από επάνω μας  βρίσκεται η ατμόσφαιρα που περιβάλει την Γη με τα διάφορα στρώματά της και μετά αυτό που ονομάζουμε γενικά ως διάστημα. Τι από τα δύο είναι; γιατί δεν μπορεί να είναι και τα δύο.
Βλέπετε ότι τόσο απλά ερωτήματα δεν έχουν εύκολες απαντήσεις μια και το προφανές δεν είναι πια τόσο προφανές.
Ας δώσω τώρα μια μικρή βοήθεια για να καταλάβουμε το τι λέει ο Ησίοδος.
" Οὐρανοῦ ἀστερόεντος" μας λέει στον 106 στίχο και πιο κάτω "Γαῖα δέ τοι πρῶτον μὲν ἐγείνατο ἶσον ἑ᾽ αὐτῇ
Οὐρανὸν ἀστερόενθ᾽, ἵνα μιν περὶ πάντα καλύπτοι,".
Αυτοί οι χαρακτηρισμοί από μόνοι τους μας δίνουν να καταλάβουμε ότι ο Ουρανός του είναι αυτό που ονομάζουμε "διάστημα" μια και σε αυτό μέσα υπάρχουν τα αστέρια.
Τέλος πρώτου μέρους.

Περίπλους στο παρελθόν-Η συνέχεια

Αγαπητοί φίλοι συνεχίζω με το δεύτερο μέρος όπου και κλείνει η εισαγωγή.

          ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ (2ο μέρος)

Ενώ όλα αυτά λοιπόν που είχα μπροστά μου ήταν ένα κουβάρι, χωρίς αρχή μέση και τέλος, καταλυτικό ρόλο έπαιξε η απόφασή μου να διαβάσω και τα Αργοναυτικά του Ορφέα που είχα κατά λάθος μαζί μου μέσα σε κάποιο άλλο βιβλίο. Όταν τ' άνοιξα λοιπόν παρατήρησα δύο απλά πράγματα:

α) Ότι είναι διαφορετικά από αυτά του Απολλώνιου και

β) Έχουν κενά. Έχουν δηλαδή κομμάτια που λείπουν.

Θα μου πείτε ότι αυτά τα ξέρουν όλοι. Όλοι δεν ξέρω αλλά εγώ τουλάχιστον τότε όχι. Το ερώτημα που ακολούθησε τότε ήταν πως για το ίδιο το γεγονός δύο άνθρωποι έγραψαν τόσο διαφορετικά πράγματα; Αυτό με έσπρωξε να ψάξω να μάθω για τους συγγραφείς. Ο ένας, ο Απολλώνιος διευθυντής στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας μετά από μια δεκαετή περιπέτεια και παραμονή του στην Ρόδο λόγω ενός διαγωνισμού και ο άλλος ένα πρόσωπο χωρίς στοιχεία ουσιαστικά και μια μεγάλη συζήτηση γύρω του για το αν υπήρξε η όχι. Αυτό ίσως ήταν που με έκανε να τον διαβάσω θέλοντας να βρω μια απάντηση γύρω από αυτόν.

Ο χρόνος βέβαια αυτών των γεγονότων ήταν πυκνός και χρόνο για διάβασμα είχα πολύ. Έτσι έπεσα με τα μούτρα στην ανάγνωση και τότε κάτι έλαμψε μέσα μου. Ξαφνικά μια μικρή λεπτομέρεια έκανε την διαφορά. Μια μικρή λεπτομέρεια και μια σειρά από “συμπτώσεις” σαν κάποιος να προσπαθούσε να ανάψει το φως σ' ένα σκοτεινό υπόγειο. Όλα άρχισαν να παίρνουν κάποιο νόημα. Όλα άρχισαν να αλλάζουν με καταιγιστικούς ρυθμούς και εγώ προσπαθούσα να τα καταγράψω. Ήταν σαν να παρακολουθείς ένα έργο και να θέλεις να καταγράψεις τους διαλόγους επακριβώς.

Φυσικά από τα πρώτα που έκανα ήταν να απορρίψω τον Απολλώνιο. Οι ανακρίβειες και οι υπερβολές ήταν τόσες που δεν απορώ τώρα πια γιατί έγινε “Ρόδιος”. Το διήγημά του μόνο ως επιστημονικής φαντασίας πια θα μπορούσα να το διαβάσω.

Από την άλλη ο Ορφέας. Απόλυτα ακριβής. Απόλυτα. Δεν λέει τίποτα που να μην είναι ακριβές. Όλα όσα φάνταζαν και φαντάζουν μυθολογικά είναι ακριβή και μάλιστα με την ακρίβεια ενός φιλμ(!) και όχι κάποιου από μνήμης διηγούμενου. Δεν θέλω να μπω στο σημείο αυτό σε περισσότερες λεπτομέρειες απλά να συμπληρώσω, για την ιστορία και να κλείσω αυτό το κομμάτι με λίγες ακόμη γραμμές πριν δούμε την εποχή των γεγονότων αυτών και των Ομηρικών κειμένων συμπεριλαμβανομένων.

Καταλυτικό ρόλο όπως είπα έπαιξε το διαδίκτυο και η προσπάθειά μου να καταγράψω όλα αυτά εκεί αλλά και βέβαια η “τύχη” μου που ήταν εξωφρενικά μεγάλη. Πολλές φορές ένιωθα ότι έχω ένα σημειωματάριο δίπλα μου που μου έλεγε δες στην σελίδα εκείνη του βιβλίου ή μπες σ' εκείνο το site ή δες αυτό το πρόγραμμα στην τηλεόραση. Τόσο εξωφρενικά εξωφρενική που “έπαιζα” μαζί της όταν το αντιλήφθηκα και άνοιγα τυχαία σελίδες και ωπ! ένας νέος κόσμος ξεπηδούσε από εκεί.

Φυσικά σε αυτό συνετέλεσε και το γεγονός ότι όλα πια τα έβλεπα κάτω από άλλο πρίσμα. Όπως όταν φοράς κάποιο γυαλί με έντονο χρώμα και ο κόσμος σου παίρνει πια αποχρώσεις σύμφωνα με το γυαλί έτσι και στην δική μου περίπτωση. Ο κόσμος έπαιρνε άλλα “χρώματα”.

Όταν κατάλαβα ότι όλα αυτά ήταν “πολλά” για μένα θέλησα να ζητήσω βοήθεια. Εκεί έγκειται και η αθωότητα που έκανα λόγο στην αρχή. Όλες οι πόρτες ήταν κλειστές και “χτύπησα” πολλές. Είτε γιατί δεν ήθελαν να ξεβολευτούν από τις κατεστημένες τους αντιλήψεις είτε γιατί ήμουν πολύ “μικρός” για τα μέτρα τους για να συζητήσουν μαζί μου είτε γιατί έχουν χάσει το νόημα της θέσεως που κατέχει ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος και που βέβαια δεν είναι να διορίζει τα παιδιά του, είτε γιατί ήταν ανεπαρκείς και ανόητοι και αδυνατούσαν να αντιληφθούν τι τους έλεγα μου έκλεισαν κατάμουτρα την πόρτα. Άλλοι ευγενικά είναι αλήθεια και άλλοι, οι περισσότεροι δεν απάντησαν ποτέ στις εκκλήσεις μου. Έτσι σήκωσα μόνος μου το βάρος όλης της έρευνα και γι' αυτό τ' αποτελέσματά της όπως και τα τυχόν λάθη της αν και προσπάθησα να τα ελαχιστοποιήσω αν όχι να τα μηδενίσω ανήκουν αποκλειστικά σ' εμένα γιατί μετά... θα βγουν δεκάδες διεκδικητές και συμπαραστάτες.

Αυτό το κομμάτι, της “βοήθειας” των ειδικών σκέφτηκα πολύ αν θα έπρεπε να το βάλω αλλά αποφάσισα ότι όπως μέχρι τώρα έχω κάνει στην ζωή μου, λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους άσχετα με τα όποια αποτελέσματα, να συνεχίσω να κάνω και τώρα το ίδιο. Φυσικά και καταλαβαίνω ότι αυτό όχι μόνο θα φέρει αντιδράσεις αλλά και “πόλεμο” ίσως με πρώτο θύμα εμένα αλλά θα δώσει και την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει κάπως η κατάσταση και τελικά φίλοι μου κάποιος σε αυτόν τον κόσμο θα πρέπει πρώτος να αρχίσει να κάνει πράξεις αυτά που πιστεύει χωρίς συμβιβασμούς.

Στο σημείο αυτό μπαίνετε και όλοι εσείς. Μόλις διαβάσετε το βιβλίο θα πρέπει να πάρετε μια απόφαση κάτι αντίστοιχο με το όμορφο κινηματογραφικό εύρημα στην ταινία “THE MATRIX” με τα χρωματιστά χαπάκια. Πρέπει να διαλέξετε λοιπόν αν θα “πάρετε” το ΜΠΛΕ ή το ΚΟΚΚΙΝΟ. Σε όποια περίπτωση όμως η ζωή σας δεν θα είναι η ίδια πια. Το αύριο θα είναι μια άλλη ημέρα. Μια ημέρα που θα πρέπει είτε να διεκδικήσετε την αλήθεια σχετικά με το ποιοι είστε από που έρχεστε και τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα ή... όχι απλά να γυρίσετε πίσω αλλά να συμβιβαστείτε γνωρίζοντας ότι ζείτε σ' έναν ψεύτικο κόσμο.

Μια καλή ευκαιρία είναι τώρα για όσους φοβούνται ή δεν μπορούν να συνεχίσουν. Μην διαβάσετε τίποτα περισσότερο. Πείτε ότι είμαι άλλος ένας ανόητος και πετάξτε το βιβλίο ή χαρίστε το κάπου για να έχετε την δυνατότητα να το ξανασκεφτείτε.

Από εδώ και πέρα αναφέρομαι σε αυτούς που αποφάσισαν θετικά και θέλουν να μάθουν την αλήθεια.

Φίλοι μου αναλαμβάνετε να μοιραστείτε το βάρος της διάδοσης της αλήθειας. Θα ακούσετε και θα διαβάσετε πολλά γύρω ίσως από εμένα φανταστικά ή πραγματικά ή για το πόσο κακός αφηγητής είμαι ή και το πόσο ανορθόγραφος ίσως, αν και έχουμε μια τιμητική παράδοση στην οικογένειά μας ανορθογραφίας, αλλά δεν θα ακούσετε τίποτα γύρω από το βιβλίο. Κανείς δεν θα θελήσει να αντιπαρατεθεί γιατί δεν θα μπορεί και θα περιοριστούν σε προσωπικές επιθέσεις. Όλα αυτά όμως δεν έχουν καμία σημασία μια και η ουσία δεν είμαι εγώ και η ζωή μου αλλά το αν όλα αυτά που θα σας αναφέρω είναι επαρκώς αιτιολογημένα και με αποδείξεις που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Αυτή είναι η ουσία και εκεί πρέπει να μείνουμε. Τσιτάτα και δηλώσεις του στυλ “εγώ ως καθηγητής ξέρω” ή “εγώ είμαι ο ειδικός” ή δεν ξέρω τι άλλο δεν έχουν καμιά αξία μια και αυτό που έχει σημασία είναι η απόδειξη των όσων λες και όχι ποιος είσαι εσύ που το λες. Μάλιστα πολύ καλά το μετέφερε αυτό ο Σερ Άρθρουρ Κοναν Ντοϋλ στον ήρωά του Χολμς όταν έλεγε ότι “αν αποκλείσεις το αδύνατον αυτό που μένει όσο περίεργο και αν φαίνεται είναι η αλήθεια”.

Σταματώ κάπου εδώ για να μπούμε στο κύριο μέρος του βιβλίου.

Σας εύχομαι καλή αναγνωση.  

(Σε δύο εβδομάδες η συνέχεια με το πρώτο κεφάλαιο)

Πλάτωνας-Κριτίας και πραγματική θέση της Αθήνας

Αγαπητοί φίλοι
Μια μεγάλη έκπληξη αποτέλεσε για μένα το γεγονός ότι στον Κριτία του Πλάτωνα υπάρχει όχι μόνο η περιγραφή της γεωγραφίας της Ατλαντίδος που είναι ακριβής αλλά και η γεωγραφία της τότε Αθήνας που είναι επίσης ακριβής. Ομολογώ ότι έψαχνα το κείμενο που αναφέρετε στην τετράγωνη σχεδόν πεδιάδα και τώρα κάτω από το νερό, που βρίσκονταν πίσω από την κύρια πόλη της Ατλαντίδος ανάμεσα σε βουνά και τεχνητά κανάλια και ξαφνικά ωπ!
Σταμάτησα για να δω αν δεν με γελούν τα μάτια μου. Αυτός ο Πλάτωνας ήταν πραγματικά παντογνώστης φώναξα αλλά άμεσα σκέφτηκα ότι μια τόσο ξεκάθαρη περιγραφή δεν θα έπρεπε να δημιουργήσεις έστω κάποιες υπόνοιες ότι κάτι περίεργο υπάρχει; Δεν αναφέρομαι στον Πλάτωνα που ίσως εσκεμμένα απέφευγε να μιλήσει ανοικτά αλλά στους υπόλοιπους και περισσότερο στους ανά τον κόσμο ειδικούς που τόσα χρόνια υποτίθεται ότι ψάχνουν.
Ας μην σας κρατάω άλλο όμως σε αγωνία. Σας παραθέτω το κομμάτι από τον Κριτία (από τα 110 d-c)
ΚΑΙ ΔΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΗΜΩΝ ΠΙΘΑΝΟΝ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΣ ΕΛΕΓΕΤΟ, ΠΡΩΤΟΝ ΜΕΝ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΑΥΤΗΝ ΕΝ ΤΩ ΤΟΤ' ΕΧΕΙΝ ΑΦΩΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΣΘΜΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΝ ΗΠΕΙΡΟΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥ ΚΙΘΑΙΡΩΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΝΗΘΟΣ ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ , ΚΑΤΑΒΑΙΝΕΙΝ ΔΕ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΕΝ ΔΕΞΙΑ ΤΗΝ ΩΡΩΠΊΑΝ ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΕ ΠΡΟΣ ΘΑΛΑΤΤΗΣ ΑΦΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΣΩΠΟΝ......

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι γύρισα προς την μετάφραση για να δω πως το μετέφρασε ο μεταφραστής και διαβάζω:
ΑΚΟΜΑ ΛΕΓΟΝΤΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΤΟ ΕΞΗΣ ΠΙΘΑΝΌ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΤΌ, ΟΤΙ ΔΗΛΑΔΉ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΕΦΘΑΝΑΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΙΣΘΜΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΞΗΡΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΚΙΘΑΙΡΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ ΚΙ ΟΤΙ ΚΑΤΕΒΑΙΝΑΝ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΑΣΩΠΟ ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΔΕΞΙΑ ΤΗΝ ΩΡΩΠΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ.

Δεν γνωρίζω αν έκανε καριέρα σαν μεταφραστής αλλά σίγουρα σαν σκιέρ θα είχε πολύ τύχη μια και τέτοιες κινήσεις μόνο στο σκι μπορείς να κάνεις. Παρακολουθείστε το σλάλομ του εν λόγω κυρίου:
Ενώ αρχίζει καλά μόλις φτάνει στον Ισθμό εκεί αρχίζει να το χάνει το πράγμα. Το κείμενο λέει:
" ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΑΥΤΗΝ ΕΝ ΤΩ ΤΟΤ' ΕΧΕΙΝ ΑΦΩΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΣΘΜΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΝ ΗΠΕΙΡΟΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥ ΚΙΘΑΙΡΩΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΝΗΘΟΣ "
Ο σκιέρ μας δε:
"ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΕΦΘΑΝΑΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΙΣΘΜΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΞΗΡΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΚΙΘΑΙΡΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ"
Πήρε ο κακομοίρης το κείμενο το διάβαζε το ξαναδιάβαζε έβαζε μπροστά και τον χάρτη και δεν του έβγαινε τίποτα. Γιατί η απόδοση είναι: "Προς τον Ισθμό και την άλλη (εννοώντας την υπόλοιπη) ήπειρο μέχρι τον Κιθαιρώνα και την Πάρνηθα". Αυτά λέει αλλά έλα που προς τον Ισθμό της Κορίνθου που πίστεψε ότι ήταν η αναφορά και μετά υπάρχει η Πελοπόννησος και όχι η Ήπειρος ή μια ήπειρος. Έτσι έκανε το ΗΠΕΙΡΟΣ=ΞΗΡΑ και καθάρισε. Όχι θα κάτσει να σκάσει με μια παλιο-λέξη. Όμως πάλι δεν τον βόλευε γιατί ήταν και ο Κιθαιρώνας με την Πάρνηθα. Μετά τον Ισθμό δεν υπάρχει αντίστοιχο δίδυμο βουνών. Την ανάγκη ποιώντας φιλοτιμία έκανε το "ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΝ ΗΠΕΙΡΟΝ" στην άλλη ξηρά μια και δεν μπορούσε να μιλήσει για κάτι άλλα αλλά εδώ προκύπτει ένα λογικό πρόβλημα. Ο Ισθμός, ο Κιθαιρώνας  είναι στην ίδια γωνιά της Αττικής γης και φυσικά η Παρνηθα δεν βρίσκεται ούτε απέναντι ούτε αποτελούν όλοι μαζί κάποιο φυσικό όριο μια και η Πάρνηθα βρίσκεται στο κέντρο της Αττικής και φυσικά ποτέ δεν αποτελούσε ένα απώτατο όριο της Αθήνας σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή της αλλά μέρος του εσωτερικού τμήματός της. Άρα το να φτάνεις μέχρι την Πάρνηθα δεν είναι σημείο μεγαλείου αλλά συρρίκνωσης.
Η συνέχεια είναι ακόμη ποιο τραγική για τον κύριο αυτό. Το κείμενο μιλάει για ακραία σύνορα."ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ , ΚΑΤΑΒΑΙΝΕΙΝ ΔΕ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ" Αυτό φυσικά αναφέρεται σε φυσικά σύνορα δηλαδή σε θάλασσα. Άρα μετά τον Ισθμό τον Κιθαιρώνα και την Πάρνηθα που είναι τα ακρότατα όρια κατεβαίνεις προς τα κάτω και βλέπεις δεξιά την Ωρωπία (όχι τον Ωρωπό) και αριστερά τον Ασωπό προς την Θάλασσα.
Ο χάρτης όμως φίλοι μου λέει άλλα πράγματα. Ο Ωρωπός και ο Ασωπός είναι πάνω από την Πάρνηθα και βέβαια δεν βρίσκονται δεξιά και αριστερά αλλά στο κέντρο και δεξιά. Χύνεται μεν στην θάλασσα αλλά προς την ίδια πλευρά την δεξιά και όχι την αριστερή. Άρα ή ο Κριτίας και κατ' επέκταση ο Πλάτωνας ήταν βλάκες μια και αγνοούσαν τον τόπο που έμεναν ή αναφέρονταν σε άλλο τόπο.
Έτσι μην μπορώντας να λύσει τον εν λόγω γρίφο ο φίλος μας έκανε μια ακόμη τούμπα και είπε:
ΚΙ ΟΤΙ ΚΑΤΕΒΑΙΝΑΝ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΑΣΩΠΟ ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΔΕΞΙΑ ΤΗΝ ΩΡΩΠΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ.
Σίγουρα είναι εφευρετικός.
Ας δούμε τώρα και τον χάρτη της Αττικής.

Προσέξτε τις περιοχές που περικλείω με το κόκκινο χρώμα

 Τα συμπεράσματα πάντοτε δικά σας.