ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ-Όλα τα δημοσιευμένα τμήματα

Πρόλογος

Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες

Μία προσπάθεια χρόνων είναι το βιβλίο αυτό που κρατάτε στα χέρια σας. Μία προσπάθεια που ξεκίνησε ερασιτεχνικά και με απόλυτη αθωότητα αλλά και μερική άγνοια του αντικειμένου που αγαπούσα από παιδί αλλά που ποτέ δεν είχα την δυνατότητα να ασχοληθώ με ένταση, να ερευνήσω και να μάθω τελικά για όλα εκείνα, που άκουγα, ήξερα με τίτλους και πραγματικά αγνοούσα. Έτσι μόλις μου δόθηκε η ευκαιρία, από τον Οκτώβριο του 2007, άρχισα σιγά-σιγά να διαβάζω αρχαία κείμενα, την μετάφραση στην αρχή, ξεκινώντας από την Αργοναυτική εκστρατεία. Αργότερα βέβαια στην έρευνα προστέθηκαν τόσο τα Ομηρικά κείμενα όσο και αυτά των Ησιόδων(ήταν 2) με απρόσμενο τελικό αποτελέσματα.

Στο μυαλό μου τότε είχα όλα εκείνα τα γενικά που στο σχολείο φευγαλέα μας έλεγαν σαν παραμύθι και βέβαια τον απόηχο από τις διάφορες σοβαρές αλλά ατελείς έρευνες όπως και τις τεράστιες γελοιότητες που κυκλοφορούν ως θέσφατα ή ως εκ αγνώστων αποκαλύψεις. Από όλα αυτά το τελικό συμπέρασμα ήταν μια τεράστια σύγχυση.

Εκείνο δε που μου έκανε περισσότερη εντύπωση ήταν η σταθερή και παγιωμένη άποψη όλων των πλευρών για το τι είναι αλήθεια. Η κάθε πλευρά διεκδικούσε την απόλυτη αλήθεια για τον εαυτό της και βέβαια έτσι τίποτα δεν προχωρά.

Αυτή η αδιαλλαξία όπως βέβαια και η προσωπική στάση ζωής που έχω για όλα μ' έκαναν να μην θεωρώ από την αρχή δεδομένο τίποτα και να θελήσω να ψάξω τα πάντα και κυρίως αυτά που θεωρούσαν αυτονόητα.

Όπως είπα στην αρχή το μέγεθος των γνώσεων μου την εποχή εκείνη δεν ήταν μεγάλο πάνω στο συγκεκριμένο θέμα και αυτό με βοήθησε να ξεπεράσω πολλές, όχι όλες βέβαια, τις αγκυλώσεις στην αρχή της προσπάθειάς μου λόγω άγνοιας.

Φυσικά μην θεωρείτε ότι ξεκίνησα με σκοπό να κάνω τις μεγάλες αποκαλύψεις αλλά σίγουρα η πιθανότητα να βρω ή έστω να υποθέσω ότι μπορεί να υπάρχει κάτι διαφορετικό πέρα από τα ήδη γνωστά μου προκαλούσε δέος και έτσι έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα.

Στην αρχή όπως είπα μετάφραση και μόνο μετάφραση. Όλα έμοιαζαν τόσο τακτοποιημένα που κάπου με ενοχλούσαν. Μετά, λόγω άγνοιας όπως είπα ξεκίνησα από τον Απολλώνιο τον Ρόδιο που το κείμενο του βρίθει από παραδοξολογίες. Έτσι άρχισαν όλα αυτά να με κάνουν να κοιτάξω δίπλα στο αρχαίο κείμενο και να προσπαθώ με την ελλειπή γνώση της αρχαίας που είχα, κάτι φευγαλέες γνώσεις πριν την εισαγωγή της “Δημοτικής”, λεξικά και το διαδίκτυο να καταλάβω τι δεν πάει καλά αλλά τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά. Λέξεις και φράσεις που έμοιαζαν σαν ξένες τόσο στο κείμενο της απόδοσης όσο και στο αρχαίο. Βέβαια όλα στην αρχή τα απέδιδα στην άγνοιά μου και φυσικά η γλωσσική επεξεργασία γινόταν με τα γνωστά “κουτάκια” περί ρημάτων, ουσιαστικών, επιθέτων και λοιπές γνωστές κατηγοριοποιήσεις που όμως όπως θα αποδείξω δεν υπήρχαν την εποχή των έργων μια και η γλώσσα είχε μια άλλη διαμόρφωση. Αφήνω όμως το σκέλος της ανάλυσης της γλώσσας, που θα γίνει ξεχωριστά βιβλία, για να συνεχίσω με την εξιστόρηση των γεγονότων.

Ενώ όλα αυτά λοιπόν που είχα μπροστά μου ήταν ένα κουβάρι, χωρίς αρχή μέση και τέλος, καταλυτικό ρόλο έπαιξε η απόφασή μου να διαβάσω και τα Αργοναυτικά του Ορφέα που είχα κατά λάθος μαζί μου μέσα σε κάποιο άλλο βιβλίο. Όταν τ' άνοιξα λοιπόν παρατήρησα δύο απλά πράγματα:

α) Ότι είναι διαφορετικά από αυτά του Απολλώνιου και

β) Έχουν κενά. Έχουν δηλαδή κομμάτια που λείπουν.

Θα μου πείτε ότι αυτά τα ξέρουν όλοι. Όλοι δεν ξέρω αλλά εγώ τουλάχιστον τότε όχι. Το ερώτημα που ακολούθησε τότε ήταν πως για το ίδιο το γεγονός δύο άνθρωποι έγραψαν τόσο διαφορετικά πράγματα; Αυτό με έσπρωξε να ψάξω να μάθω για τους συγγραφείς. Ο ένας, ο Απολλώνιος διευθυντής στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας μετά από μια δεκαετή περιπέτεια και παραμονή του στην Ρόδο λόγω ενός διαγωνισμού και ο άλλος ένα πρόσωπο χωρίς στοιχεία ουσιαστικά και μια μεγάλη συζήτηση γύρω του για το αν υπήρξε η όχι. Αυτό ίσως ήταν που με έκανε να τον διαβάσω θέλοντας να βρω μια απάντηση γύρω από αυτόν.

Ο χρόνος βέβαια αυτών των γεγονότων ήταν πυκνός και χρόνο για διάβασμα είχα πολύ. Έτσι έπεσα με τα μούτρα στην ανάγνωση και τότε κάτι έλαμψε μέσα μου. Ξαφνικά μια μικρή λεπτομέρεια έκανε την διαφορά. Μια μικρή λεπτομέρεια και μια σειρά από “συμπτώσεις” σαν κάποιος να προσπαθούσε να ανάψει το φως σ' ένα σκοτεινό υπόγειο. Όλα άρχισαν να παίρνουν κάποιο νόημα. Όλα άρχισαν να αλλάζουν με καταιγιστικούς ρυθμούς και εγώ προσπαθούσα να τα καταγράψω. Ήταν σαν να παρακολουθείς ένα έργο και να θέλεις να καταγράψεις τους διαλόγους επακριβώς.

Φυσικά από τα πρώτα που έκανα ήταν να απορρίψω τον Απολλώνιο. Οι ανακρίβειες και οι υπερβολές ήταν τόσες που δεν απορώ τώρα πια γιατί έγινε “Ρόδιος”. Το διήγημά του μόνο ως επιστημονικής φαντασίας πια θα μπορούσα να το διαβάσω.

Από την άλλη ο Ορφέας. Απόλυτα ακριβής. Απόλυτα. Δεν λέει τίποτα που να μην είναι ακριβές. Όλα όσα φάνταζαν και φαντάζουν μυθολογικά είναι ακριβή και μάλιστα με την ακρίβεια ενός φιλμ(!) και όχι κάποιου από μνήμης διηγούμενου. Δεν θέλω να μπω στο σημείο αυτό σε περισσότερες λεπτομέρειες απλά να συμπληρώσω, για την ιστορία και να κλείσω αυτό το κομμάτι με λίγες ακόμη γραμμές πριν δούμε την εποχή των γεγονότων αυτών και των Ομηρικών κειμένων συμπεριλαμβανομένων.

Καταλυτικό ρόλο όπως είπα έπαιξε το διαδίκτυο και η προσπάθειά μου να καταγράψω όλα αυτά εκεί αλλά και βέβαια η “τύχη” μου που ήταν εξωφρενικά μεγάλη. Πολλές φορές ένιωθα ότι έχω ένα σημειωματάριο δίπλα μου που μου έλεγε δες στην σελίδα εκείνη του βιβλίου ή μπες σ' εκείνο το site ή δες αυτό το πρόγραμμα στην τηλεόραση. Τόσο εξωφρενικά εξωφρενική που “έπαιζα” μαζί της όταν το αντιλήφθηκα και άνοιγα τυχαία σελίδες και ωπ! ένας νέος κόσμος ξεπηδούσε από εκεί.

Φυσικά σε αυτό συνετέλεσε και το γεγονός ότι όλα πια τα έβλεπα κάτω από άλλο πρίσμα. Όπως όταν φοράς κάποιο γυαλί με έντονο χρώμα και ο κόσμος σου παίρνει πια αποχρώσεις σύμφωνα με το γυαλί έτσι και στην δική μου περίπτωση. Ο κόσμος έπαιρνε άλλα “χρώματα”.

Όταν κατάλαβα ότι όλα αυτά ήταν “πολλά” για μένα θέλησα να ζητήσω βοήθεια. Εκεί έγκειται και η αθωότητα που έκανα λόγο στην αρχή. Όλες οι πόρτες ήταν κλειστές και “χτύπησα” πολλές. Είτε γιατί δεν ήθελαν να ξεβολευτούν από τις κατεστημένες τους αντιλήψεις είτε γιατί ήμουν πολύ “μικρός” για τα μέτρα τους για να συζητήσουν μαζί μου είτε γιατί έχουν χάσει το νόημα της θέσεως που κατέχει ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος και που βέβαια δεν είναι να διορίζει τα παιδιά του, είτε γιατί ήταν ανεπαρκείς και ανόητοι και αδυνατούσαν να αντιληφθούν τι τους έλεγα μου έκλεισαν κατάμουτρα την πόρτα. Άλλοι ευγενικά είναι αλήθεια και άλλοι, οι περισσότεροι δεν απάντησαν ποτέ στις εκκλήσεις μου. Έτσι σήκωσα μόνος μου το βάρος όλης της έρευνα και γι' αυτό τ' αποτελέσματά της όπως και τα τυχόν λάθη της αν και προσπάθησα να τα ελαχιστοποιήσω αν όχι να τα μηδενίσω ανήκουν αποκλειστικά σ' εμένα γιατί μετά... θα βγουν δεκάδες διεκδικητές και συμπαραστάτες.

Αυτό το κομμάτι, της “βοήθειας” των ειδικών σκέφτηκα πολύ αν θα έπρεπε να το βάλω αλλά αποφάσισα ότι όπως μέχρι τώρα έχω κάνει στην ζωή μου, λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους άσχετα με τα όποια αποτελέσματα, να συνεχίσω να κάνω και τώρα το ίδιο. Φυσικά και καταλαβαίνω ότι αυτό όχι μόνο θα φέρει αντιδράσεις αλλά και “πόλεμο” ίσως με πρώτο θύμα εμένα αλλά θα δώσει και την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει κάπως η κατάσταση και τελικά φίλοι μου κάποιος σε αυτόν τον κόσμο θα πρέπει πρώτος να αρχίσει να κάνει πράξεις αυτά που πιστεύει χωρίς συμβιβασμούς.

Στο σημείο αυτό μπαίνετε και όλοι εσείς. Μόλις διαβάσετε το βιβλίο θα πρέπει να πάρετε μια απόφαση κάτι αντίστοιχο με το όμορφο κινηματογραφικό εύρημα στην ταινία “THE MATRIX” με τα χρωματιστά χαπάκια. Πρέπει να διαλέξετε λοιπόν αν θα “πάρετε” το ΜΠΛΕ ή το ΚΟΚΚΙΝΟ. Σε όποια περίπτωση όμως η ζωή σας δεν θα είναι η ίδια πια. Το αύριο θα είναι μια άλλη ημέρα. Μια ημέρα που θα πρέπει είτε να διεκδικήσετε την αλήθεια σχετικά με το ποιοι είστε από που έρχεστε και τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα ή... όχι απλά να γυρίσετε πίσω αλλά να συμβιβαστείτε γνωρίζοντας ότι ζείτε σ' έναν ψεύτικο κόσμο.

Μια καλή ευκαιρία είναι τώρα για όσους φοβούνται ή δεν μπορούν να συνεχίσουν. Μην διαβάσετε τίποτα περισσότερο. Πείτε ότι είμαι άλλος ένας ανόητος και πετάξτε το βιβλίο ή χαρίστε το κάπου για να έχετε την δυνατότητα να το ξανασκεφτείτε.

Από εδώ και πέρα αναφέρομαι σε αυτούς που αποφάσισαν θετικά και θέλουν να μάθουν την αλήθεια.

Φίλοι μου αναλαμβάνετε να μοιραστείτε το βάρος της διάδοσης της αλήθειας. Θα ακούσετε και θα διαβάσετε πολλά γύρω ίσως από εμένα φανταστικά ή πραγματικά ή για το πόσο κακός αφηγητής είμαι ή και το πόσο ανορθόγραφος ίσως, αν και έχουμε μια τιμητική παράδοση στην οικογένειά μας ανορθογραφίας, αλλά δεν θα ακούσετε τίποτα γύρω από το βιβλίο. Κανείς δεν θα θελήσει να αντιπαρατεθεί γιατί δεν θα μπορεί και θα περιοριστούν σε προσωπικές επιθέσεις. Όλα αυτά όμως δεν έχουν καμία σημασία μια και η ουσία δεν είμαι εγώ και η ζωή μου αλλά το αν όλα αυτά που θα σας αναφέρω είναι επαρκώς αιτιολογημένα και με αποδείξεις που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Αυτή είναι η ουσία και εκεί πρέπει να μείνουμε. Τσιτάτα και δηλώσεις του στυλ “εγώ ως καθηγητής ξέρω” ή “εγώ είμαι ο ειδικός” ή δεν ξέρω τι άλλο δεν έχουν καμιά αξία μια και αυτό που έχει σημασία είναι η απόδειξη των όσων λες και όχι ποιος είσαι εσύ που το λες. Μάλιστα πολύ καλά το μετέφερε αυτό ο Σερ Άρθρουρ Κοναν Ντοϋλ στον ήρωά του Χολμς όταν έλεγε ότι “αν αποκλείσεις το αδύνατον αυτό που μένει όσο περίεργο και αν φαίνεται είναι η αλήθεια”.

Σταματώ κάπου εδώ για να μπούμε στο κύριο μέρος του βιβλίου.

Σας εύχομαι καλή αναγνωση.

Κεφάλαιο 1ο

H εποχή των Ορφέα, Ομήρου και “Ησιόδων” .

Αν ανοίξετε ένα οποιοδήποτε βιβλίο που ασχολείται με την ζωή των προαναφερομένων συγγραφέων θα διαπιστώσετε ότι αυτό που είναι έντονο και αμφισβητείται είναι το αν υπήρξαν ή όχι. Σε όλα τα κείμενα ακόμη και στα πιο υποστηρικτικά της ύπαρξης των υπάρχει πάντα ένα παράθυρο αμφισβήτησης. Έχετε σκεφτεί γιατί συμβαίνει αυτό;

Είναι όντως περίεργο και μοναδικό στην περίπτωσή τους. Οι τέσσερις τους(οι τρεις για την ακρίβεια) έχουν αφήσει κείμενα επώνυμα ο δε τέταρτος ο “Ησίοδος” β΄όπως τον αποκαλώ ναι μεν δεν μας έχει αφήσει το όνομά του που μπορεί να είναι Ησίοδος αλλά μας έχει αφήσει το όνομα του πατέρα του όσο και του αδερφού του. Αν μάλιστα τους συγκρίνετε με άλλους συγγραφείς θα δείτε ότι πολλούς που τους έχουμε ως αναφορές μόνο από τρίτους ή έχουν σωθεί σπαράγματα και σκόρπιες λέξεις τους θεωρούμε ιστορικά πρόσωπα. Αυτούς γιατί τους αμφισβητούμε;

Η συζήτηση αυτή για την ύπαρξή τους άρχισε από πολύ παλιά. Πολλοί συγγραφείς των κλασσικών ακόμη χρόνων ξεκίνησαν να “συζητούν” γύρω από το ζήτημα αυτό χωρίς όμως να καταλήγουν πουθενά. Αυτό συνέβαινε κυρίως για έναν λόγο. Οι πληροφορίες που είχαν γι' αυτούς ήταν περίπου όσες και οι δικές μας. Αν και είχαν περισσότερα κείμενα υποστηρικτικά της ύπαρξης των μεγάλων αυτών συγγραφέων, πριν η λαίλαπα του ανόητου φανατισμού τα καταστρέψει, στην πραγματικότητα η εικόνα της υπόστασή τους ήταν ανύπαρκτη. Κανείς δεν τους είχε γνωρίσει. Κανείς δεν είχε ούτε μία πληροφορία περισσότερη από όσες υπήρχαν μέσα στα δικά τους κείμενα αλλά ούτε και μεταξύ τους προφανώς γνωρίζονταν μια και δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά πέρα από τις υποθετικές φαντασιώσεις κάποιων. Έτσι ως γενικότερα ορθολογιστές άρχισαν να σκέφτονται το τι ακριβώς συμβαίνει. Υπήρχε μια αντίληψη σε κάποιους ότι ο Τρωικός πόλεμος έγινε σε μια εποχή από 500 ως 700 χρόνια πριν από την εποχή του Πλάτωνα δηλαδή περίπου πριν από 3000 εώς 3200 χρόνια από σήμερα, συμβατικά γύρω στο 1000-1200πχ. Εκεί που θέλω να σταθώ είναι στο ότι όλα αυτά δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια υπόθεση εργασίας. Από την αντίληψη αυτή υποτέθηκε ότι οι συγγραφείς αυτοί θα είναι λίγο νεώτεροι.

Εκείνο για το οποίο όμως συμφωνούσαν ήταν ότι τα κείμενά τους τους δόθηκαν ως σημαντικά και έτσι τα διατηρούσαν. Τα χρόνια πέρασαν. Η ιστορία πήρε τον δρόμο που πήρε και οι διηγήσεις αυτές μπήκαν στην τάξη της παραμυθολογίας. Βέβαια ο ισχυρισμός αυτός δεν έστεκε αλλά ήταν ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστούν τα επικίνδυνα, για κάποιους, αυτά κείμενα.

Αν αναρωτηθείτε γιατί ήταν επικίνδυνα η απάντηση είναι πολλαπλή. Από την μια διεκδικούσαν μια θεολογία, όπως φαντάζονταν, που μόνο ως απειλή μπορούσε να την δει η κρατούσα χριστιανική θρησκεία, γι' αυτό και από την πρώτη στιγμή έκανε ότι μπορούσε για να προσβάλει τόσο τους συγγραφείς όσο και τους αναφερόμενους και από την άλλη υπήρχαν δεκάδες μικρά και μεγάλα εθνικιστικά και ατομικά συμφέροντα που θα θίγονταν. Αυτοί άλλωστε είναι και οι λόγοι που ακόμη και σήμερα συζητήσεις γύρω από αυτά τα θέματα φέρνουν πονοκέφαλο σε πολλούς και ξεσηκώνουν θύελλες.

Ανάμεσα σε αυτά τα εθνικιστικά συμφέροντα σημαντικότερο ήταν το να αναδειχτούν κάποιοι ως πρώτοι κάτοικοι του πλανήτη ή τουλάχιστον πρώτοι πολιτισμοί. Άλλωστε το τεράστιο κενό που υπήρχε σε παραγωγή πολιτισμού έπρεπε να καλυφθεί με διαγγέλματα τέτοιου τύπου.

Οι μόνοι που τολμούσαν να αμφισβητήσουν την παλαιότητά τους ήταν αυτοί οι περίεργοι τύποι του Ομήρου και του Ορφέα. Ο λόγος προφανής. Τίποτα απ' όσα οι δύο αυτοί συγγραφείς αναφέρουν ή τα λίγα κομμάτια του τεράστιου ιστορικού έργου του Ησιόδου που έχουν σωθεί δεν υπάρχει πουθενά σε κανέναν αρχείο τους. Αν ακόμη υποθέσουμε ότι ο απόηχος της Αργοναυτικής εκστρατείας δεν έφτασε ποτέ σε αυτούς γιατί “χάλασε ο πομπός των Γερανίων και δεν έμαθαν ότι έπεσε η Τριπολιτσά” όπως εύστοχα σατίριζε κάποτε ο Χάρρυ Κλιν, ο Τρωικός πόλεμος δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητος! Έτσι προσποιούνταν ότι δεν υπήρξαν και συνέχιζαν σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Έλα όμως που όσο νέοι άνθρωποι μπαίνουν στα Πανεπιστήμια τόσο και γεννιούνται ερωτήματα, αν και η πίεση για να μην το κάνουν είναι μεγάλη. Έτσι αναγκάζονταν συνεχόμενα να ανακοινώνουν τεράστιες “φούσκες” με περιτύλιγμα την φήμη και την οικονομική δύναμη των υποστηρικτών τους αλλά χωρίς πραγματικά στοιχεία.

Ανατρεπτικό στοιχείο υπήρξε η εξαγγελία για την ανεύρεση της δήθεν Τροίας μια και η πραγματική Τροία ήταν αλλού. Αυτό δημιούργησε μια μεγάλη δυναμική όσων αφορά τις συζητήσεις αλλά στην πραγματικότητα δεν προσέφερε τίποτα όσον αφορά τα στοιχεία. Πάντως χάρις σε αυτήν την λανθασμένη ανακοίνωση η ιστορική βάση των κειμένων, κυρίως των Ομηρικών άρχισε να συζητιέται και πάλι.

Στο πραγματικό όμως επίπεδο τα πράγματα ήταν στέρεα. Υπήρχε μια κυριαρχία των ισχυρών εκπροσώπων της χριστιανικής αρχαιολογίας που με “τσιτάτα” κάλυπτε τα κενά. Έτσι η χρονολόγηση της ελληνικής ιστορίας μεταφέρθηκε γύρω στο 1000 πχ με τάση συρρίκνωσης. Επιστρατεύθηκαν τυχαία στοιχεία και λανθασμένες χρονολογήσεις για να το στηρίξουν. Άλλωστε τα όλα τα επιχειρήματα ήταν κυκλικά κάτι σαν αυτοεκπληρούμενες προφητείες. Παράδειγμα. Τα όποια αστρονομικά στοιχεία αντί να τα προσδιορίσουν ανεξάρτητα προσπαθούν να τα ταυτίσουν με άλλα γύρω από το 1150 πχ. Άρα το αποτέλεσμα είναι αναμενόμενο. Ακόμη και αυτή η υποτιθέμενα ακριβής μέθοδος του άνθρακα 14 για να “πιστοποιηθεί” χρησιμοποιήθηκαν “γνωστές” ιστορικές “πραγματικότητες” και παρ' όλα αυτά χρειάζεται να αποκλείσουμε τις μεγάλες ημερομηνίες. Έτσι όπως έλεγε και το γνωστό παιδικό παιχνιδάκι “γύρω-γύρω όλοι στην μέση ο Μανώλης”.

Σε όλα αυτά βέβαια θα πρέπει να προσθέσουμε και την παγίδα του προφανούς ή αλλιώς δόγμα του “όλοι γνωρίζουμε”. Όλοι γνωρίζουμε το Α όλοι γνωρίζουμε το Β αλλά αυτό είναι το πιο σχετικό στον κόσμο μια και αυτό το “όλοι” περιλαμβάνει πάντα μόνο μια μικρή ομάδα που έχουμε υπό την εποπτεία μας. Αν για παράδειγμα ρωτήσετε στην Αθήνα “που είναι η Φιλαδέλφεια” θα σου δείξουν το προάστιο της Νέας Φιλαδέλφειας, στην Θεσ/νίκη το χωριό της Νέας Φιλαδέλφειας στις ΗΠΑ την γνωστή μεγαλούπολη και πάει λέγοντας. Άρα αυτό το όλοι γνωρίζουμε είναι μια παγίδα μια και δεν γνωρίζουμε όλοι και γι' αυτό οι απόψεις μας είναι τις περισσότερες φορές είτε λανθασμένες είτε ελλιπείς. Είναι αντίστοιχο με το στατιστικό ευφυολόγημα του “μέσου ανθρώπου”. Παρ' όλα αυτά με κύριο άξονα τις πεποιθήσεις μας από αυτό το “όλοι γνωρίζουμε” χτίστηκαν οι περισσότερες θεωρίες. Παράδειγμα η θεωρία για το πέρασμα του Βερίγγειου όταν αυτός ήταν παγωμένος. Αυτή η απλή διατύπωση, που θα αποδειχτεί εντελώς λανθασμένη από τις αποδείξεις που ακολουθούν προήλθε από την πεποίθηση ότι μια και ο Βερίγγειος είναι το κοντινότερο σημείο ανάμεσα σε Ασία και Αμερική τότε λογικά αυτό πρέπει να συνέβη. Όμως πως θα δικαιολογήσεις το ότι πάγωσε μια ολόκληρη περιοχή ανοιχτής ουσιαστικά θάλασσας με ισχυρά ρεύματα όταν ποτέ στα ιστορικά χρόνια αν και παγωμένη τόσο η Αλάσκα όσο και η Σιβηρία αυτός δεν πάγωσε; Το να παγώσει λοιπόν ο Ωκεανός, έστω και υποθετικά, έστω και ένα στενό σχετικά πάντα πέρασμα όμως, που δεν είναι κλειστός δηλαδή κόλπος, σημαίνει λογικά ότι και ένα πολύ μεγαλύτερο σε έκταση μέρος της συνορεύουσας ξηράς θα παγώσει και αυτό. Άρα πόσες χιλιάδες χιλιόμετρα έπρεπε κάποιος ή ακόμη χειρότερα κάποιοι να καλύψουν πάνω στο χιόνι για να βρουν μια καλύτερη περιοχή που δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχει; Ακόμη και αν για χάρη της συζήτησης δεχτούμε προσωρινά το παράλογο τι πρέπει να έγινε στα νησιά της Χαβάης ή ακόμη χειρότερα στα νησιά του Πάσχα που τα χωρίζει από το κοντινότερο νησί χιλιάδες χιλιόμετρα ανοιχτής θάλασσας;

Βλέπετε ότι το θεωρητικά προφανές δεν αντέχει σε λογική απλά επεξεργασία. Θέλω να πω ότι ένα πραγματικό γεγονός όπως είναι η κατοίκηση όλων αυτών των τόπων από ανθρώπους πρέπει να εξηγείται από μία πραγματική κατάσταση-λύση. Το αν αυτή προσωρινά, λόγω έλλειψης στοιχείων, μας φαίνεται απίθανη δεν σημαίνει ότι είναι και απορριπτέα! Καταλαβαίνω την ανάγκη φυσικά αυτές οι θεωρίες να προσπαθούν να στηρίξουν η μια την άλλη αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα της υπόλοιπης ανθρωπότητας αλλά αν είναι είναι για τους υποστηρικτές τους.

Ας αφήσουμε εδώ τα προβλήματα της επικρατούσας άποψης που θα δείτε και γι' αυτό τα αναφέρω είναι άρρηκτα δεμένα με την έρευνα αυτή και ας επιστρέψουμε στην πραγματικότητα έτσι τουλάχιστον όπως εγώ την διαπίστωσα μέσα από τα κείμενα των τεσσάρων συγγραφέων που είναι ο μοναδικός οδηγός μου. Κανένα κείμενο νεωτέρου δεν χρησιμοποιήσα ως πηγή μια και αν και έχουν ψήγματα αλήθειας εντούτοις είναι ανακατεμένα με πολλές ανακρίβειες λόγο αναχρονισμού. Εξαίρεση από γεωγραφικής απόψεως αποτελεί ο Πλούταρχος που ολόκληρο το κείμενό του που αφορά τον βίο του Θησέα είναι ταυτόσημο με την γεωγραφική πραγματικότητα των τεσσάρων προαναφερομένων ποιητών. Το κείμενο περί Ρωμύλου και Ρώμου αν και αυτό ακριβές έχει ελάχιστα γεωγραφικά στοιχεία. Φαντάζομαι ότι τα χαμένα κείμενά του θα είχαν και άλλες ταυτοποιήσεις αλλά....

Το κομμάτι αυτό που ακολουθεί είναι μια εισαγωγή για να γνωρίσετε καλύτερα την πραγματική εποχή τους. Τα όποια αποδεικτικά στοιχεία θα ακολουθήσουν μέσα στα κεφάλαια αλλά θεώρησα ότι θα πρέπει να έχετε μια περιγραφή έστω και γενική για να μπορέσετε όχι μόνο να παρακολουθήσετε το κείμενο αλλά και να το ελέγξετε από την αρχή για το αν και κατά πόσο είναι ακριβές. Θέλω να ξέρετε ότι ακολούθησα την πεποίθηση μου ότι μια αλήθεια δεν μπορεί να περικλείει κανένα λάθος πριν όμως προβείτε στην ανεύρεσή του και προχωρήσετε σε κρίσεις καλό θα είναι να διαβάσετε το σύνολο του βιβλίου μια και οι εκπλήξεις είναι από την αρχή τόσες πολλές που θα αρχίσετε να αναρωτιέστε για το τι πραγματικά είναι σίγουρο.