Η εξομολόγηση για την "μούσα" μου

Αγαπητοί φίλοι
Σήμερα θα σας μιλήσω για κάτι που συνάντησα "μπροστά μου" όταν ξεκίνησα τό το ταξίδι στην Ελληνική προϊστορία.
Όπως έχω ξαναπεί ποτέ μου δεν ήμουν τόσο "δυνατός" στα αρχαία ελληνικά ίσως γιατί ποτέ κανείς δεν μου έδειξε τον σωστό τρόπο.Εξαιρώ τον φιλόλογό μου στην Γ΄Λυκείου που είχε αυτό το κάτι και προσπάθησε να μας μάθει κάτι.
Οι σπόροι που έσπειρε ο άξιος αυτός καθηγητής κάποια στιγμή φύτρωσαν και άρχισα να αναζητώ την ρίζα των λέξεων όμως με ασύντακτο τρόπο και πολύ άγνοια.
Όταν ο κύκλος του χρόνου έφτασε στο σωστό σημείο απέκτησα τον χρόνο και το καθαρό μυαλό για να ασχοληθώ λίγο περισσότερο. Αν και τα προσωπικά μου δεν αφορούν κανέναν σας απλά θα πω εδώ ότι περνώντας μέσα από δυσκολίες αντιλήφθηκα ότι η ζωή είναι αλλού και προσπάθησα αυτό να το κάνω τρόπο ανάλυσης για ότι θα μου συνέβαινε από εκεί και πέρα.Συνεχίζω λοιπόν.
Η ίδια η ζωή μου έδινε συνεχώς ερεθίσματα για σκέψη και από ένα σημείο και μετά άρχισα να τα προσέχω και να τα αντιλαμβάνομαι.Θα πω ένα παράδειγμα.
Αρχίζοντας να μιλώ κάπως καλύτερα τα Αγγλικά άρχισα να διακρίνω πολλές "αγγλικές" λέξεις που ήταν εντυπωσιακά ίδιες με τα "ελληνικά". Αυτό περιελάμβανε όχι μόνο λέξεις που έχουν ιστορική υπόσταση όπως οι Ιατρικοί όροι αλλά και βασικές λέξεις όπως το "I KNOW" που είναι το αρχαιοελληνικό "ΓΝΟΩ" και αυτό με οδήγησε στην θεωρία,ότι θα έπρεπε οι δύο αυτοί λαοί να είχαν για πολλούς αιώνες κοινή πορεία για να μπορέσει μια τόσο βασική λέξη να πολιτογραφηθεί ως "Αγγλική". Όμως αυτό προϋποθέτει τρόπο επικοινωνίας δια στεριάς και όχι τυχαίες συναντήσεις με πλοία κλπ που λέγονται. Συμπέρασμα που όμως οδηγεί στο ότι το στενό της Μάγχης δεν ήταν πάντοτε θάλασσα κάτι που αποδείχτηκε τελικά ως αληθές το 1999 όταν βρέθηκαν ερείπια οικισμών στο βυθό της.
Αυτή η πρώτη μεγάλη δικαίωση μου έδωσε κουράγιο και κάποια στιγμή όταν πάλι ο κύκλος του χρόνου έφτασε στο σωστό σημείο άρχισα την περιπέτεια με το μπλογκ αυτό πρώτα και μετά με το βιβλίο που τόσες φορές σας έχω "ζαλίσει" με αυτό.
Τότε λοιπόν συνέβη κάτι το απρόσμενο. Παρ' όλο που οι γνώσεις μου αλλά και η κατεύθυνση που εγώ ήθελα να δώσω ήταν άλλη το "βιβλίο" είχε άλλη άποψη.
Άρχισε να με κατευθύνει. Αυτό το έκανε με πολλούς και εντυπωσιακούς τρόπους που θα απαριθμήσω.
Στην αρχή, άπειρος ακόμη στην βοήθειά του, όταν διάβαζα ένα κομμάτι, για λόγους που δεν μπορώ να εξηγήσω και πάντως όχι από γνώση, άρχισα να σημειώνω λέξεις που φάνταζαν αταίριαστες και περίεργες χωρίς στην πραγματικότητα να γνωρίζω το γιατί μια και αγνοούσα το αληθινό νόημά τους.
Γέμισα ένα βιβλίο με υπογραμμισμένες λέξεις που όταν τις έψαχνα στα λεξικά με γέμιζαν με περίεργα συναισθήματα μια και από την μια ανακάλυπτα άγνωστες λεπτομέρειες και από την άλλη αναρωτιόμουν πως τα βλέπω μόνο εγώ.
Αυτό όπως ίσως θυμάστε οι παλαιότεροι αναγνώστες με είχε κάνει να τα παρατήσω για λίγο και μόνο το μήνυμα της "Ρίας" με έκανε να ανασκουμπωθώ στην δουλειά και να συνεχίσω.
Έτσι όλος αυτός ο χείμαρρος πληροφοριών άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά και να αποκτά αρχή αφού το παίδεψα και με παίδεψε μέχρι να έρθει στο σημείο που αυτό ήθελε.
Από 'κει και μετά όλα άρχισαν να κυλούν με τρομαχτικό ρυθμό. Οι διάφορες πληροφορίες έρχονταν με την μορφή της καταιγίδας, τόσο που χρειάζονταν καιρό για να τις καταγράψω απλά.
Η βοήθεια του "βιβλίου" ή της καλής μου Μούσας, αν και αδόκιμος τελικά ο όρος, ήταν εκπληκτική. Εκτός από την συνεχόμενη ροή των πληροφοριών όποτε άνοιγα τυχαία μια σελίδα έπεφτα σε έναν ακόμη μεγαλύτερο πλούτο γνώσεων. Μα δεν έμενε μόνο εκεί. Όταν χαμένος στην...μετάφραση έπαιρνα λάθος δρόμους με μια αναπάντεχη πληροφορία μ' έβαζε ξανά στον σωστό δρόμο.Κάποια μάλιστα στιγμή όταν νόμιζα ότι όλα είχαν σταματήσει και φυσικά μόνος μου δεν θα μπορούσα να συνεχίσω, συνέβη το ακόμη πιο απρόσμενο.Την στιγμή αυτή της αν αναζήτησης του τι και πως κοιτάζω προς την τηλεόραση.Για πρώτη και τελευταία φορά είδα μια διαφήμιση που όμως ήταν απάντηση σε ότι έψαχνα.
Αυτό σας πληροφορώ ότι ήταν ακόμη πιο σοκαριστικό για μένα.
Σιγά-σιγά κατάλαβα το πως ενεργούσε. Όσο ήμουν στον σωστό δρόμο μου έδινε δεκάδες πληροφορίες. Όταν πήγαινα προς λάθος κατευθύνσεις ακολουθούσε μια τεράστια σιωπή.
Έτσι και συνέχισα μέχρι το τέλος ή τουλάχιστον αυτό που εγώ νόμιζα τέλος γιατί πάλι συνέχισε τις παρεμβάσεις της.
Όταν ετοίμαζα τα κείμενα για να τα στείλω τότε έπεφτα πάνω σε ημιτελή κομμάτια. Έτσι αναγκαζόμουν να το ξαναδουλέψω και όταν άρχιζα να γράφω χιλιάδες λέξεις ξανά έτρεχαν στην οθόνη του υπολογιστή μου.
Τώρα μπορώ να πω ότι ενώ άλλοι αφιέρωσαν χρόνια ερευνών και δεν μπόρεσαν να βρουν ούτε το ένα εκατοστό των όσων έμαθα τον τελευταίο χρόνο, για μένα χωρίς προετοιμασία,προσχέδια,σημειώσεις και όλα αυτά που κάνει κάθε λογικός συγγραφέας-ερευνητής, υπήρχε μια θάλασσα πληροφοριών που κάποια στιγμή ήταν τόσο έντονη που ξυπνούσα για να την καταγράψω.
Δεν ξέρω αν θα συνεχίσει να μου μιλά αλλά το ελπίζω όπως ελπίζω και εσείς να ζήσετε αυτήν την τεράστια ευχάριστη παραζάλη που εγώ έζησα.
Δεν ξέρω επίσης αν αυτό είναι αυτό που λένε channeling ή κατάληψη ή οτιδήποτε άλλο αλλά σίγουρα ήταν πέρα από λογική.
Ευχαριστώ που μοιραστήκατε αυτές τις λίγες προσωπικές στιγμές μαζί μου νομίζω ότι το όφειλα να το κάνω.Αυτοί που χρειάζεται θα το καταλάβουν.