Ανατροπή των πόλων της Γης και οι Πυραμίδες της Αιγύπτου. Παγκόσμια πρώτη

Αγαπητοί φίλοι
Είναι σκληρό αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι η έλλειψη οικονομικών πόρων είναι σημαντικότερο γεγονός από την έλλειψη γνώσεων. Έτσι οι αποκαλύψεις μου σχετικά με την ιστορία της Γης, έτσι όπως αυτή περιγράφεται στα αρχαία ελληνικά κείμενα μένουν άγνωστες από το ευρύ κοινό. Ας είναι όμως. Εγώ θα συνεχίσω ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή όλοι εσείς οι αναγνώστες μου θα γίνεται η κρίσιμη μάζα που χρειάζεται για την αλλαγή της σημερινής πραγματικότητας.
Το σημερινό μου άρθρο έχει να κάνει με την ανατροπή των φυσικών πόλων της Γης και τις Πυραμίδες της Αιγύπτου. Πολλές οι συζητήσεις και οι σκέψεις γύρω από το θέμα καθώς και οι προσπάθειες που έγιναν. Από όλες αυτές θα ήθελα να αναφέρω αυτή που πλησίασε περισσότερο στην αλήθεια. Λέω πλησίασε μια και τελικά δεν κατάφερε να φτάσει τελικά εκεί λόγω της έλλειψης των απαραίτητων στοιχείων. Η προσπάθεια αυτή είναι η λεγόμενη "Θεωρία του Ορίονα"(Orion correlation theory) από τους Robert Bauval και Graham Hancock. Το πρόβλημα της θεωρίας αυτής ήταν η θέση των πραγματικών άστρων της ζώνης του Ορίονα στον ουρανό. Ας δούμε τις σχετικές φωτογραφίες:

Εδώ βλέπεται την θέση των Πυραμίδων σήμερα και εδώ την θέση του Ορίονα σήμερα από το Κάιρο.

Βλέπετε ότι οι θέσεις των Πυραμίδων δεν ταυτίζονται με τις θέσεις των άστρων . Έτσι έκαναν μια έξυπνη σκέψη να ψάξουν στον χρόνο, αυθαίρετα βέβαια. Η καλύτερη, για την θεωρία τους τοποθέτηση που βρήκαν ήταν αυτή:

  Εδώ κάπου χάθηκε το "παιχνίδι". Εύκολα θεώρησαν την υπόθεσή τους ως κάτι αστήρικτο και φυσικά παρά τον θόρυβο που έκανε στις τάξεις των μη ειδικών ξεχάστηκε. Αυτό γιατί οι πυραμίδες ήταν αντίθετα τοποθετημένες από τα άστρα της ζώνης του Ορίονα.
Η παρατήρησή τους όμως ήταν σωστή άσχετα αν δεν μπόρεσαν να την στηρίξουν. Αυτό οφείλεται στην έλλειψη γνώσεως των αρχαίων ελληνικών κειμένων.
Όπως ίσως ξέρετε υπήρξε μια ανατροπή των πόλων, μετά το 14500 πχ, ίσως μεταξύ 12000  και 10000 πχ (η χρονολογία δίνεται κατ' εκτίμηση) που άλλαξε την γεωγραφική θέση των πάντων πάνω στην Γη. Οι Πυραμίδες υπήρχαν πριν την ανατροπή αυτή όπως θα δούμε, μια και μέχρι στιγμής είναι υπόθεση.
Άρα πριν από την ανατροπή οι Πυραμίδες εφόσον υπήρχαν τότε είχαν την θέση:

Στην ανατροπή λοιπόν οι πυραμίδες πήραν την αντίστροφή θέση αλλά πλέον, σε σχέση με σήμερα δεν βρίσκονταν στην γεωγραφική θέση του σημερινού Καΐρου αλλά του Γιοχάνεσμπουργκ.
Εκεί σήμερα ο ουρανός έχει την εξής θέση:

  Όπως βλέπετε η ζώνη του Ορίονα ταυτίζεται με αυτήν του Ορίονα. Την ίδια θέση είχε ο Ουρανός, υπολογίζοντας και την ανατροπή των πόλων, περί του 11000 πχ. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι μέσα στο προηγούμενα ορισμένο διάστημα(12000-10000) ήταν η στιγμή της κατασκευής τους. Αν βέβαια είχα την βοήθεια κάποιου πανεπιστημίου θα μπορούσα να υπολογίσω, με κάποιον αστρονόμο, την ακριβή στιγμή της κατασκευής τους. Δυστυχώς όμως στα πανεπιστήμια έχουν άλλες προτεραιότητες.
Παυσανίας
 

Ομηρικό ζήτημα 7: Το μυστήριο της Ίδης των εΙΔΗμόνων

Αγαπητοί φίλοι
Είναι το 7ο στην σειρά άρθρο που εντοπίζει κενά,θα μπορούσα να πω και κενά αέρος η και πομφόλυγες, στην σκέψη των ειδημόνων. Αυτό γιατί καταπίνουν όχι μόνο την κάμηλο αλλά και τον καμηλιέρη μαζί, μη σου πω και ολόκληρο το κοπάδι, προκειμένου να μην βάλουν το μυαλουδάκι τους να δουλέψει. Ας δούμε όμως την καινούργια πρόκληση της λογικής.
Όπως όλοι γνωρίζουμε υπάρχει μακριά από την Τροία ένα βουνά που ονομάζεται Ίδη. Το μακριά προκύπτει από τα λεγόμενα του Πριάμου:
Ιλιάδα Ω' 662-663.
ΟΙΣΘΑ ΓΑΡ ΩΣ ΚΑΤΑ ΑΣΤΥ ΕΕΛΜΕΘΑ ΤΗΛΟΘΙ Δ ΥΛΗ
ΑΞΕΜΕΝ ΕΞ ΟΡΕΟΣ ΜΑΛΑ ΔΕ ΤΡΩΕΣ ΔΕΔΙΑΣΙΝ 
Από μακρυά λοιπόν θα φέρουν τα ξύλα.
ΩΣ ΕΦΑΘ ΟΙ Δ ΥΠ ΑΜΑΞΗΣΙΝ ΒΟΑΣ ΗΜΙΟΝΟΥΣ ΤΕ
ΖΕΥΓΝΥΣΑΝ ΑΙΨΑ Δ ΕΠΕΙΤΑ ΠΡΟ ΑΣΤΕΟΣ ΗΓΕΡΕΘΟΝΤΟ
ΕΝΝΗΜΑΡ ΜΕΝ ΤΟΙ ΓΕ ΑΓΙΝΕΟΝ ΑΣΠΕΤΟΝ ΥΛΗΝ
ΑΛΛ ΟΤΕ ΔΗ ΔΕΚΑΤΗ ΕΦΑΝΗ ΦΑΕΣΙΜΒΡΟΤΟΣ ΗΩΣ
ΚΑΙ ΤΟΤ ΑΡ ΕΞΕΦΕΡΟΝ ΘΡΑΣΥΝ ΕΚΤΟΡΑ ΔΑΚΡΥ ΧΕΟΝΤΕΣ
Εννιά ημέρες κουβαλούσαν ξύλα και επιστρέψαν την δέκατη. Άρα ο τόπος που πήγαν να φέρουν ξύλα είναι πολλά χιλιόμετρα μακριά. Αν σκεφτεί κανείς ότι μια βοϊδάμαξα κάνει περίπου 15 km./ώρα τότε με 12 ώρες ταξίδι το λιγότερο έκαναν 180 km./ημέρα επί 4(ημέρες πάνε και 4 επιστροφή συν 2 εργασία) μιλάμε για μια απόσταση 700 km. περίπου.
Στις επίσημες αποδόσεις, που βέβαια δεν βασίζονται στην ακριβή απόδοση, μια και δεν γνωρίζουμε την ακριβή έννοια ίσως και πάνω από το 50% των ομηρικών λέξεων, αποδίδεται ως 9 ημέρες πηγαινοέφερναν ξύλα. Το απέδωσαν έτσι γιατί είχαν στο μυαλό τους το Hissarlik στην σημερινή Τουρκία. Οπότε συμπέραναν ότι ξύλα είχε ολόγυρα άρα 9 ημέρες κουβαλούσαν ξύλα. Αλλά για φανταστείτε δύο άμαξες, που μπορούν να κουβαλάνε ως και έναν τόνο την φορά, να μεταφέρουν για 9 ημέρες ξύλα! Δεκάδες τόνους θα συγκεντρώνανε. Για πιο λόγο; Για να κάψουν ένα και μόνο σώμα; Με τόσα ξύλα θα καίγαν έναν στρατό ολόκληρο όχι μόνο ένα σώμα. Άρα η απόδοση αυτή είναι παράλογη και η σωστή είναι ότι χρειάστηκαν 10 συνολικά ημέρες να πάνε και να γυρίσουν. Αν βάλετε τώρα τον χάρτη για να βρείτε που θα πήγαιναν στην περίπτωση που ήταν πράγματι στο σημερινό Hissarlik της Τουρκίας θα καταλήγατε στο Ικόνιο!!! Και βέβαια δεν μπορούν να εξηγήσουν τι λόγο είχαν να πάνε τόσο μακριά!
Στην ραψωδία 23 της Ιλιάδας στίχο 117 μας λέει ότι και ο Μηριόνης πήγε στην Ίδη, περνώντας αρκετούς λόφους, προφανώς γυμνούς γιατί αλλιώς δεν είχε κάποιο λόγο να πάει τόσο μακριά, αλλά αν και δεν αναφέρει χρόνο αναφέρει τη Ίδη ως ΠΟΛΥΠΙΔΑΚΟΣ. Αυτό σημαίνει ότι έχει πολλά νερά, πολλές πηγές, πολλά ρυάκια. Εδώ λοιπόν εμφανίζεται το δεύτερο πρόβλημα. Στην σημερινή Ίδη κυλά ένα μικρό ποταμάκι αλλά τίποτα μα τίποτα δεν την κάνει  ΠΟΛΥΠΙΔΑΚΑ. Ο χαρακτηρισμός αυτός από μόνος του αποκλείει αμέσως αυτό το βουνό πέρα από τα όποια άλλα προβλήματα.
Υπάρχει και ένα τρίτο πρόβλημα, λογικής αυτήν την φορά. Αυτό είναι η θέση του βουνού. Οι Αχαιοί, τουλάχιστον, δεν είχαν κανένα λόγο για να πάνε εκεί μια και η γύρω περιοχή όπου υποτίθεται στρατοπέδευσαν βρίθει δέντρων. Ποιος ο λόγος για να διακινδυνεύσουν ένα τέτοιο μεγάλο ταξίδι.

  Η εικόνα λοιπόν επιβεβαιώνει την λογική που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι ειδήμονες.
Παυσανίας 
  
    

Ομηρικό ζήτημα 6: Η προφορική ποίηση και άλλες μαγγανείες

Αγαπητοί αναγνώστες
Επανέρχομαι για να σας παρουσιάσω την προσέγγισή μου γύρω από την θεωρία της προφορική μεταφοράς και μετάδοσης των ομηρικών επών από στόμα σε στόμα. Αυτό όπως πολύ καλά γνωρίζεται βασίζεται στην υπόθεση ότι οι Φοίνικες δημιούργησαν ένα Αλφάβητο και κάποια στιγμή το μεταλαμπάδευσαν στους Έλληνες.
Οι παλιοί αναγνώστες ξέρουν ότι όλη αυτή η παραμυθολογία στηρίζεται σε μια λανθασμένη αναφορά του Ηροδότου και μόνο και πουθενά αλλού αλλά δεν θα σταθούμε εκεί σήμερα μια και τα έχω ξαναγράψει αναλυτικά.
Στην σύγχρονη λοιπόν εποχή υπήρξαν δύο γλωσσολόγοι, ο Milman Parry και ο Albert Lord που υποστήριξαν την υπόθεση αυτή με τις έρευνές τους. Επειδή όμως έχουμε έκτοτε πολλές αναφορές σε αυτούς ας δούμε τι ακριβώς συνέβη.
Ο Milman Parry αρχικά σπούδασε στο Berkeley της California και πήγε για το μεταπτυχιακό του στην Σορβώνη κοντά στον γλωσσολόγο Antoine Meillet. Σε ηλικία 26 ετών δημοσιεύει την διατριβή του, στα γαλλικά, όπου παρουσιάζει την υπόθεση ότι στα ομηρικά έπη υπάρχουν συγκεκριμένες επαναλαμβανόμενες φράσεις για να καταδείξουν συγκεκριμένες ιδέες κάτω από τις ίδιες μετρικές συνθήκες. Την ίδια εποχή γνωρίζεται μέσω του καθηγητή του με τον Σλοβένο φιλόλογο Matija Murko ο οποίος και είχε ηχογραφήσει κάποιες παραστάσεις βάρδων από την περιοχή της Βοσνίας. Του γεννιέται έτσι η ιδέα ότι η ομηρική ποίηση μεταδόθηκε μέσω της προφορικής διαδικασίας από στόμα σε στόμα κάτι που ισχυρίζεται, με βάση την επανάληψη φράσεων, στην αγγλική έκδοση της διατριβής του και είχε δημοσιεύσει το 1930.
Μεταξύ του 1933-1935 όντας αναπληρωτής καθηγητής στο Harvard πηγαίνει δύο(2) φορές στην περιοχή της Βοσνίας με βοηθό του τον μεταπτυχιακό φοιτητή Albert Lord και κάποιον εντόπιο. Εκεί παρακολουθεί και ηχογραφεί παραστάσεις. Τα συμπεράσματα του έγιναν γνωστά ως Parry/Lord thesis.
Εκεί λοιπόν υποστηρίζει ότι πριν από σκηνές μάχης υπάρχουν κάποιες φράσεις με σταθερό μέτρο κλπ. Ο Parry πέθανε νωρίς και την εργασία του την παρουσίασε αναλυτικά ο Lord με το The Singer of Tales το 1960.
Όλη αυτή η φιλολογία όμως, πέρα από την αξία που του έδωσαν, ποτέ και πουθενά δεν απέδειξε το πως αποστηθίζονταν η συγκεκριμένη σκηνή ακόμη και αν δεχτούμε ότι η πρώτη παρατήρηση είναι σωστή. Δεν βρήκαν ούτε ένα τεράστιο ποίημα που να μεταφέρεται αυτούσιο προφορικά. Γι' αυτό και ο Lord στο βιβλίο του συγκρίνει, στο κεφάλαιο δέκα (10) τα ομηρικά ποιήματα με το Beowulf, το La Sanson de Roland και τον Διγενή Ακρίτα που όμως όλα είναι ΓΡΑΠΤΑ αλλά και κατά πολύ μικρότερα(Ιλιάδα 15693-Beowulf 3182-La sanson de Roland 4000). Μάλιστα ο Διγενής Ακρίτας που από ένα σημείο και μετά έγινε μέρος και της προφορικής παράδοσης (Δημοτικά τραγούδια) όπως όλοι γνωρίζουμε. Έτσι όπως είπα και σε προηγούμενο άρθρο αυτό δημιούργησε επίσημα έξι(6) παραλλαγές όπως αυτή του Escorial (1867 στίχοι) και του Grottaferrata (3749 στίχοι) μόνο που το μόνο κοινό είναι ο πυρήνας του ποιήματος κάτι που επιβεβαιώνει την θέση μου για αδυναμία της μετάδοσης από την προφορική παράδοση τόσο μεγάλων ποιημάτων. Έτσι δεν βρήκε ο Lord ούτε ένα τεράστιο προφορικό ποίημα να παρουσιάσει.
Παρ' όλα αυτά όπως προείπα η όλη υπόθεση ταίριαζε στις επιδιώξεις τους και οι εμπνευστές της τιμήθηκαν με το παραπάνω.
Οφείλω να πω ότι υπήρξαν και υπάρχουν φιλόλογοι που αμφισβήτησαν εν μέρη ή εξ ολοκλήρου την θεωρία(περιοδικό Hey Zeus του Yale-άνοιξη 2004) αλλά όπως καταλαβαίνεται η αμφισβήτηση αυτή καλύφτηκε με προσεκτικές εκφράσεις και σχόλια "για τον φόβο των Ιουδαίων".
Παυσανίας