Μια λέξη μια ιστορία

Αγαπητοί φίλοι

Σας έχω συνηθίσει σε πρωτότυπα πάντα άρθρα και πολλές φορές αυτό είναι δύσκολο. Πάντως μην μου στενοχωριέστε, για σήμερα τουλάχιστον, σας έχω ένα ωραίο παράδειγμα από τα χιλιάδες που υπάρχουν στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Το περίεργο δε είναι ότι όλα αυτά δεν είναι άγνωστα αλλά το μυαλό σταματάει στο "όλοι ξέρουμε". Αφού λοιπόν όλοι ξέρουμε τι ανάγκη έχουμε να ψάχνουμε και να χάνουμε την ώρα μας!

Αυτό φαντάζομαι σκέφτονται όλοι και συνεχίζεται η ύπνωση.

Σήμερα λοιπόν θα ασχοληθούμε με ένα από τα γένη όπως αυτά αναφέρονται από τον Ησίοδο.

Μιλάω για το 4ο γένος των ηρώων και ημιθέων που είναι και οι λέξεις που θα μας απασχολήσουν

Όλοι φαντάζομαι γνωρίζεται το γένος αυτό που περιλάμβανε όλους όσους αναφέρονται στα Ομηρικά και Ορφικά κείμενα αλλά και αυτά του Ησιόδου αλλά και πολύ νεωτέρων.

Παρεμπιπτόντως ο Ησίοδος έζησε από 12500-12400 πχ δηλαδή 14500 χρόνια από σήμερα. Έτσι για να πυκνώνω τις αποκαλύψεις και να ζορίζονται κάποιοι άλλοι.

Επανέρχομαι όμως στο θέμα μου με την γενιά του Αχιλλέα, του Οδυσσέα, του Ομήρου, του Αγαμέμνονα, του Μίνωα, του Ηρακλή και πολλών πολλών άλλων.

Αυτούς όλους ο Ησίοδος τους δίνει ένα όνομα, δηλαδή δύο, ήρωες και ημίθεοι. Δεν ξεχωρίζει κάποιον για να πει αυτός ή εκείνος είναι ήρωας αυτός ημίθεος κλπ αλλά συλλήβδην όλους του δίνει την ίδια ονομασία-χαρακτηρισμό.

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί; Φαντάζομαι πως όχι γιατί όλοι ξέρουμε ότι ήρωας είναι ο δυνατός αυτός τύπος που θα κάνει όλα εκείνα που εμείς οι κοινοί θνητοί δεν μπορούμε και θα σώσει την πόλη ή θα την κατακτήσει ανάλογα και στο τέλος θα πάρει και το κορίτσι. (Τώρα σας σιγοψήνω γι' αυτό και το τραβάω).

Όσον αφορά τους ημιθέους όλοι ξέρουμε ότι την εποχή εκείνη οι θεοί ήτανε αρκετά αλητήριοι με πρώτα διδάξαντα τον Δία, που δεν άφηνε ούτε θηλυκιά γάτα χωρίς..., και έτσι γέμισε ο κόσμος με παιδιά τους που μια και το έταιρον ήμιση ήταν θνητό ονομάστικαν ημίθεοι. Δηλαδή μισοί θεοί. Έτσι δεν είναι;

Φαντάζομαι ότι αυτό το ξέρουμε όλοι και άρα έτσι είναι! Έλα όμως που δεν είναι!

Όλα τα παραπάνω που κατέχουν θέση γνώσης στο παγκόσμιο συνειδητό δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια καλογραμμένη παραπλάνηση και μια τεράστια ψευδαίσθηση από όλους αυτούς που μιλούσαν πολύ και διάβαζαν λίγο. Γι' αυτό και σε κείμενα του Πλάτωνα για παράδειγμα υπάρχει μια προσοχή στο τι γράφεται έχοντας βέβαια και το πλεονέκτημα της μερικής γνώσης όπως πηγάζει από τα κείμενά του.

Ας επανέλθουμε τώρα στις λέξεις μας και ας πάμε πρώτα στην δεύτερη το Ημίθεος.

Η λέξη παράγεται από το ΗΜΙ=μισός και το ρήμα ΘΕΩ. Το Θέω σημαίνει -τρέχω- λένε τα λεξικά μια και χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στην περιγραφή της ταχύτητας των πλοίων από τον Όμηρο και τον Ησίοδο. Έτσι λοιπόν είπαν όλοι ΘΕΩ=τρέχω. Βέβαια παρ' όλον τον σεβασμό που ,δεν, τρέφω για όλους αυτούς από την ετοιμολόγηση αυτή προκύπτει ότι ο τρέχων=θεός(;). Άρα όλοι οι αρχαίοι χαρακτήριζαν τους θεούς τους δρομείς κάτι σαν τον Κεντέρη στο ελληνικότερο ή τον Βέγγο στο θεατρικότερο διότι τότε και οι θεατές αλλά και οτο θέατρο. Προφανώς αναφέροντας μόνο σε αγώνες δρόμων, σύμφωνα πάντα με την ίδια λογική και άρα η λέξη Θέα δεν αφορά την απόλαυση ενός τοπίου από ψηλά, αλλά μάλλον τον δρόμο που κάνεις για να πάς να το δεις, εκτός αν το βλέπεις τρέχοντας.

Άρα για να καταλήξουμε. Σύμφωνα με την επίσημη εξήγηση ο Θεός είναι κάτι ανάμεσα στον Κεντέρη ή στον παλαιό αθλητή Μερμύγκη και τον Θανάση Βέγγο, πράγματι θεός ο Βέγγος και όλοι εμείς που είμαστε θεατές είναι επειδή τρέχουμε καθημερινά για να εξασφαλίσουμε τον επιούσιο και τώρα κατάλαβα γιατί το κάνω αυτό και τι σημαίνει η φράση "είσαι θεατής στην ζωή" όπως συμβαίνει μονίμως στην Ελλάδα.

Θα μπορούσα να συνεχίσω να σας μιλάω για τις παραδοξότητες που υπάρχουν με όλες αυτές τις ευφάνταστες ερμηνείες, προφανώς για να μην δούμε την αλήθεια, αλλά νομίζω ότι όλοι καταλάβατε το αδιέξοδο και την ανοησία του πράγματος.

Το ρήμα ΘΕΩ ασφαλώς αναφέρεται στην ταχύτητα αλλά όχι επί της Γης ή της θαλάσσης αλλά στον αέρα. Άλλωστε ο Αχιλλέας που ήταν ταχύτατος λέγανε ότι έχει "πόδας ωκύς" και όχι ότι ήταν θεός! Η ταχύτητα λοιπόν πτήσεως δίννταν από το ρήμα θέω δηλαδή Θέω = πετάω με ταχύτητα και έτσι τα πλοία "πετούσαν πάνω στα κύματα" όπως λέμε και σήμερα και η θέα αφορά αυτό που βλέπεις από ψηλά εξού και ο Θεατής που είναι αυτός που βλέπει από ψηλά την θέα σ' ένα αμφιθεατρικά χτισμένο θέατρο και άρα ο Θεός είναι αυτός που βρίσκεται ψηλά και κινείται με ταχύτητα.

Αν λοιπόν όμως ο Θεός είναι αυτός που πετάει ψηλά, με ότι μπορεί τελοσπάντων όπως ένα σκάφος για να δώσω ένα τυχαίο παράδειγμα, ποιος είναι ο ημίθεος. Η μίθεος είναι αυτός που ήταν θεός, κάποτε και τώρα πια δεν μπορεί να ξανά είναι. Έτσι λοιπόν όλη η γενιά αναφέρεται ως ημιθέων, για τους προπάτορες πάντα, εξαιρουμένου του Ηρακλή, που είναι από άλλο ανέκδοτο, γιατί όλοι μαζί γίναν θεοί μέχρι που κατέβηκαν στην Γη και εκ τοτε ημίθεοι.

Ωραία, θα μου πει κάποιος ας το δεχτούμε ότι ΘΕΩ σημαίνει ότι λες τα άλλα πως τα συμπεραίνεις; Γιατί φίλοι μου εκτός από ημίθεοι ήταν και ήρωες, πάλι όλοι τους.

Η λέξη ΗΡΩΑΣ προέρχεται από το ρήμα ΑΙΡΩ που σημαίνει σηκώνω-υψώνω-μετακινώ. Από το ίδιο ακριβώς ρήμα όμως προέρχεται και η λέξη Αήρ=αέρας μια και ο αέρα είναι μάζες δηλαδή αερίων που είναι ψηλά και μετακινούνται.

Ποιος είναι ο ήρωας. Όπως είπαμε ήρωας θεωρείται αυτός που ξεχωρίζει,μεταφορικά-που σηκώνεται ψηλά και άρα ξεχωρίζει,κυριολεκτικά.

Έτσι οι προαναφερόμενοι ήταν ήρωες και θεοι δηλαδή σηκώθηκαν ψηλά και πέταξαν με μεγάλη ταχύτητα αλλά φτάνοντας στην Γη κατέβηκαν και ξαναέζησαν επί του εδάφους και γι' αυτό και έγιναν ημίθεοι.

Καλησπέρα σας