Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τελικά που θα σε βγάλει μια έρευνα. Δεν μπορείς να στοχεύσεις και να πεις εκεί θέλω να πάω αλλά μπαίνεις στο μονοπάτι και πας μαζί του. Όπου σε πάει.
Τις τελευταίες ημέρες το μονοπάτι έχει μπει σε ακόμη πιο απρόσμενους δρόμους για μένα, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο, όταν και αν όλα αυτά γίνουν γνωστά.
Αυτό για το οποίο μιλάω και που δεν θα σας αποκαλύψω, αφορά τον καθένα μας. Έχει να κάνει με αυτά που γνωρίζουμε και που πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε. Έχει να κάνει με αυτά που πιστεύουμε και που νομίζουμε ότι πιστεύουμε. Έχει να κάνει με αυτό που είμαστε, πραγματικά, και που νομίζουμε ότι είμαστε. Έχει να κάνει με αυτά που ήμασταν και που νομίζουμε ότι ήμασταν. Έχει να κάνει με την αλήθεια και με το πως μπορούμε ο καθένας χωριστά αλλά κυρίως η κοινωνία ολόκληρη να την διαχειριστεί όταν μάλιστα μόνο ένα μέρος της θα μπορεί να αποκαλυφθεί που ίσως αποδίδει ή δεν αποδίδει το σύνολο της πραγματικότητας.
Το κακό σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι αυτά όλα πρέπει να τα αποφασίσω εγώ.
Εγώ πρέπει να αποφασίσω για όλους εσάς τι είναι σωστό και τι όχι και αυτό μου βαραίνει πολύ τους ώμους.
Από την μια δεν μπορώ να μην συνεχίσω την έρευνά μου. Από την άλλη δεν είμαι σίγουρος για το αν θα πρέπει να ανακοινώσω τα αποτελέσματά της.
Συγνώμη που μπορώ να σας πω μόνο αυτά αλλά ελπίζω να με καταλάβετε.
Ευχαριστώ που μ' ακούσατε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου