Αγαπητοί φίλοι
Επιτέλους κάτι άξιο λόγου για να γραφτεί και να μείνει για πάντα στην μπλογκόσφαιρα. Φυσικά ούτε και αυτή την φορά κανείς ειδικός θα μπορέσει να μας διαφωτίσει ή έστω να μας ψελλίσει κάτι αλλά είμαστε συνηθισμένοι πια.
Η λέξη μας σήμερα είναι το ΕΜΕΙΣ ή μάλον μια από τις περιφραστικές αποδόσεις του το "ΣΟΙ ΚΑ ΜΕ" (η φράση υπάρχει στην Αντιγόνη του Σοφοκλή) ή κατά το νεοελληνικότερο ΕΣΥ ΚΑΙ ΕΓΩ δηλαδή ΕΜΕΙΣ. Ανασκαλεύοντας λοιπόν ανακάλυψα ή για να είμαι δίκαιος ήρθε η ανακάλυψη και με βρήκε ότι στις Φιλιππίνες, εκτός από τα δεκάδες αρχαιοελληνικά ονόματα που συνεχίζουν να δίνουν στα παιδιά τους και εκτός από τις λέξεις που έχω γράψει κατά καιρούς, στην διάλεκτο των ILOCANO όταν θέλουν να πουν ΕΜΕΙΣ λένε SIKAME (η γραφή είναι η λατνική) που είναι μια πολύ παλιά αν όχι αρχαία λέξη.
Φαντάζομαι τώρα ότι πολλοί θα πουν σύμπτωση αλλά δεν μπορεί να είναι γιατί πέρα από το απειροελάχιστο της πιθανότητας της ταυτότητας δύο λέξεων δύο πολιτισμών που ποτέ δεν ήρθαν άμεσα σε επαφή, ταυτόχρονα έχουμε την ταύτιση μιας λέξης (SIKAME) με μια έκφραση(ΣΟΙ ΚΑ ΜΕ). Εκτός αυτού οφείλουμε να σκεφτούμε ότι ο Φιλιππινέζικος λαός, που έμεινε για αιώνες χωρίς ουσιαστικά γραφή, και που για διάφορους λόγους έμενε, μέχρι πριν λίγα χρόνια, μακριά από την σύγχρονη αλλοτρίωση που ονομάζουμε παγκοσμιοποιημένο πολιτισμό, διατήρησε και μέσω της γλώσσας του, όπως θα έκανε κάθε άλλος λαός, ως κόρη οφθαλμού όλα τα στοιχεία που προσδιόριζαν την ιστορική συνέχεια και τελικά την ταυτότητά του. Δεν είναι άλλωστε άγνωστο ότι χάρις σε αυτή την εμμονή οι εθνοτικές ομάδες στις Φιλιππίνες μέχρι και πρόσφατα δεν έρχονταν σε επιμειξία μεταξύ τους ακριβώς για τους ίδιους λόγους μια και θεωρούσαν τους εαυτούς τους "καλύτερους" ή έστω διαφορετικούς από τους υπόλοιπους με αποτέλεσμα αν δεν είχαν επιβληθεί τα tagalog να αδυνατούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους.
Καλή νύχτα
Παυσανίας
Επιτέλους κάτι άξιο λόγου για να γραφτεί και να μείνει για πάντα στην μπλογκόσφαιρα. Φυσικά ούτε και αυτή την φορά κανείς ειδικός θα μπορέσει να μας διαφωτίσει ή έστω να μας ψελλίσει κάτι αλλά είμαστε συνηθισμένοι πια.
Η λέξη μας σήμερα είναι το ΕΜΕΙΣ ή μάλον μια από τις περιφραστικές αποδόσεις του το "ΣΟΙ ΚΑ ΜΕ" (η φράση υπάρχει στην Αντιγόνη του Σοφοκλή) ή κατά το νεοελληνικότερο ΕΣΥ ΚΑΙ ΕΓΩ δηλαδή ΕΜΕΙΣ. Ανασκαλεύοντας λοιπόν ανακάλυψα ή για να είμαι δίκαιος ήρθε η ανακάλυψη και με βρήκε ότι στις Φιλιππίνες, εκτός από τα δεκάδες αρχαιοελληνικά ονόματα που συνεχίζουν να δίνουν στα παιδιά τους και εκτός από τις λέξεις που έχω γράψει κατά καιρούς, στην διάλεκτο των ILOCANO όταν θέλουν να πουν ΕΜΕΙΣ λένε SIKAME (η γραφή είναι η λατνική) που είναι μια πολύ παλιά αν όχι αρχαία λέξη.
Φαντάζομαι τώρα ότι πολλοί θα πουν σύμπτωση αλλά δεν μπορεί να είναι γιατί πέρα από το απειροελάχιστο της πιθανότητας της ταυτότητας δύο λέξεων δύο πολιτισμών που ποτέ δεν ήρθαν άμεσα σε επαφή, ταυτόχρονα έχουμε την ταύτιση μιας λέξης (SIKAME) με μια έκφραση(ΣΟΙ ΚΑ ΜΕ). Εκτός αυτού οφείλουμε να σκεφτούμε ότι ο Φιλιππινέζικος λαός, που έμεινε για αιώνες χωρίς ουσιαστικά γραφή, και που για διάφορους λόγους έμενε, μέχρι πριν λίγα χρόνια, μακριά από την σύγχρονη αλλοτρίωση που ονομάζουμε παγκοσμιοποιημένο πολιτισμό, διατήρησε και μέσω της γλώσσας του, όπως θα έκανε κάθε άλλος λαός, ως κόρη οφθαλμού όλα τα στοιχεία που προσδιόριζαν την ιστορική συνέχεια και τελικά την ταυτότητά του. Δεν είναι άλλωστε άγνωστο ότι χάρις σε αυτή την εμμονή οι εθνοτικές ομάδες στις Φιλιππίνες μέχρι και πρόσφατα δεν έρχονταν σε επιμειξία μεταξύ τους ακριβώς για τους ίδιους λόγους μια και θεωρούσαν τους εαυτούς τους "καλύτερους" ή έστω διαφορετικούς από τους υπόλοιπους με αποτέλεσμα αν δεν είχαν επιβληθεί τα tagalog να αδυνατούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους.
Καλή νύχτα
Παυσανίας
