"Περίπλους στο παρελθόν".Το βιβλίο μου-4ο μέρος

ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ

Στο πραγματικό όμως επίπεδο τα πράγματα ήταν στέρεα. Υπήρχε μια κυριαρχία των ισχυρών εκπροσώπων της χριστιανικής αρχαιολογίας που με “τσιτάτα” κάλυπτε τα κενά. Έτσι η χρονολόγηση της ελληνικής ιστορίας μεταφέρθηκε γύρω στο 1000 πχ με τάση συρρίκνωσης. Επιστρατεύθηκαν τυχαία στοιχεία και λανθασμένες χρονολογήσεις για να το στηρίξουν. Άλλωστε τα όλα τα επιχειρήματα ήταν κυκλικά κάτι σαν αυτοεκπληρούμενες προφητείες. Παράδειγμα. Τα όποια αστρονομικά στοιχεία αντί να τα προσδιορίσουν ανεξάρτητα προσπαθούν να τα ταυτίσουν με άλλα γύρω από το 1150 πχ. Άρα το αποτέλεσμα είναι αναμενόμενο. Ακόμη και αυτή η υποτιθέμενα ακριβής μέθοδος του άνθρακα 14 για να “πιστοποιηθεί” χρησιμοποιήθηκαν “γνωστές” ιστορικές “πραγματικότητες” και παρ' όλα αυτά χρειάζεται να αποκλείσουμε τις μεγάλες ημερομηνίες. Έτσι όπως έλεγε και το γνωστό παιδικό παιχνιδάκι “γύρω-γύρω όλοι στην μέση ο Μανώλης”.

Σε όλα αυτά βέβαια θα πρέπει να προσθέσουμε και την παγίδα του προφανούς ή αλλιώς δόγμα του “όλοι γνωρίζουμε”. Όλοι γνωρίζουμε το Α όλοι γνωρίζουμε το Β αλλά αυτό είναι το πιο σχετικό στον κόσμο μια και αυτό το “όλοι” περιλαμβάνει πάντα μόνο μια μικρή ομάδα που έχουμε υπό την εποπτεία μας. Αν για παράδειγμα ρωτήσετε στην Αθήνα “που είναι η Φιλαδέλφεια” θα σου δείξουν το προάστιο της Νέας Φιλαδέλφειας, στην Θεσ/νίκη το χωριό της Νέας Φιλαδέλφειας στις ΗΠΑ την γνωστή μεγαλούπολη και πάει λέγοντας. Άρα αυτό το όλοι γνωρίζουμε είναι μια παγίδα μια και δεν γνωρίζουμε όλοι και γι' αυτό οι απόψεις μας είναι τις περισσότερες φορές είτε λανθασμένες είτε ελλιπείς. Είναι αντίστοιχο με το στατιστικό ευφυολόγημα του “μέσου ανθρώπου”. Παρ' όλα αυτά με κύριο άξονα τις πεποιθήσεις μας από αυτό το “όλοι γνωρίζουμε” χτίστηκαν οι περισσότερες θεωρίες. Παράδειγμα η θεωρία για το πέρασμα του Βερίγγειου όταν αυτός ήταν παγωμένος. Αυτή η απλή διατύπωση, που θα αποδειχτεί εντελώς λανθασμένη από τις αποδείξεις που ακολουθούν προήλθε από την πεποίθηση ότι μια και ο Βερίγγειος είναι το κοντινότερο σημείο ανάμεσα σε Ασία και Αμερική τότε λογικά αυτό πρέπει να συνέβη. Όμως πως θα δικαιολογήσεις το ότι πάγωσε μια ολόκληρη περιοχή ανοιχτής ουσιαστικά θάλασσας με ισχυρά ρεύματα όταν ποτέ στα ιστορικά χρόνια αν και παγωμένη τόσο η Αλάσκα όσο και η Σιβηρία αυτός δεν πάγωσε; Το να παγώσει λοιπόν ο Ωκεανός, έστω και υποθετικά, έστω και ένα στενό σχετικά πάντα πέρασμα όμως, που δεν είναι κλειστός δηλαδή κόλπος, σημαίνει λογικά ότι και ένα πολύ μεγαλύτερο σε έκταση μέρος της συνορεύουσας ξηράς θα παγώσει και αυτό. Άρα πόσες χιλιάδες χιλιόμετρα έπρεπε κάποιος ή ακόμη χειρότερα κάποιοι να καλύψουν πάνω στο χιόνι για να βρουν μια καλύτερη περιοχή που δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχει; Ακόμη και αν για χάρη της συζήτησης δεχτούμε προσωρινά το παράλογο τι πρέπει να έγινε στα νησιά της Χαβάης ή ακόμη χειρότερα στα νησιά του Πάσχα που τα χωρίζει από το κοντινότερο νησί χιλιάδες χιλιόμετρα ανοιχτής θάλασσας;

Βλέπετε ότι το θεωρητικά προφανές δεν αντέχει σε λογική απλά επεξεργασία. Θέλω να πω ότι ένα πραγματικό γεγονός όπως είναι η κατοίκηση όλων αυτών των τόπων από ανθρώπους πρέπει να εξηγείται από μία πραγματική κατάσταση-λύση. Το αν αυτή προσωρινά, λόγω έλλειψης στοιχείων, μας φαίνεται απίθανη δεν σημαίνει ότι είναι και απορριπτέα! Καταλαβαίνω την ανάγκη φυσικά αυτές οι θεωρίες να προσπαθούν να στηρίξουν η μια την άλλη αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα της υπόλοιπης ανθρωπότητας αλλά αν είναι είναι για τους υποστηρικτές τους.

Ας αφήσουμε εδώ τα προβλήματα της επικρατούσας άποψης που θα δείτε και γι' αυτό τα αναφέρω είναι άρρηκτα δεμένα με την έρευνα αυτή και ας επιστρέψουμε στην πραγματικότητα έτσι τουλάχιστον όπως εγώ την διαπίστωσα μέσα από τα κείμενα των τεσσάρων συγγραφέων που είναι ο μοναδικός οδηγός μου. Κανένα κείμενο νεωτέρου δεν χρησιμοποιήσα ως πηγή μια και αν και έχουν ψήγματα αλήθειας εντούτοις είναι ανακατεμένα με πολλές ανακρίβειες λόγο αναχρονισμού. Εξαίρεση από γεωγραφικής απόψεως αποτελεί ο Πλούταρχος που ολόκληρο το κείμενό του που αφορά τον βίο του Θησέα είναι ταυτόσημο με την γεωγραφική πραγματικότητα των τεσσάρων προαναφερομένων ποιητών. Το κείμενο περί Ρωμύλου και Ρώμου αν και αυτό ακριβές έχει ελάχιστα γεωγραφικά στοιχεία. Φαντάζομαι ότι τα χαμένα κείμενά του θα είχαν και άλλες ταυτοποιήσεις αλλά....

Το κομμάτι αυτό που ακολουθεί είναι μια εισαγωγή για να γνωρίσετε καλύτερα την πραγματική εποχή τους. Τα όποια αποδεικτικά στοιχεία θα ακολουθήσουν μέσα στα κεφάλαια αλλά θεώρησα ότι θα πρέπει να έχετε μια περιγραφή έστω και γενική για να μπορέσετε όχι μόνο να παρακολουθήσετε το κείμενο αλλά και να το ελέγξετε από την αρχή για το αν και κατά πόσο είναι ακριβές. Θέλω να ξέρετε ότι ακολούθησα την πεποίθηση μου ότι μια αλήθεια δεν μπορεί να περικλείει κανένα λάθος πριν όμως προβείτε στην ανεύρεσή του και προχωρήσετε σε κρίσεις καλό θα είναι να διαβάσετε το σύνολο του βιβλίου μια και οι εκπλήξεις είναι από την αρχή τόσες πολλές που θα αρχίσετε να αναρωτιέστε για το τι πραγματικά είναι σίγουρο. 

Το Βιβλίο μου-Η συνέχεια

Κεφάλαιο 1ο

H εποχή των Ορφέα, Ομήρου και “Ησιόδων” .

Αν ανοίξετε ένα οποιοδήποτε βιβλίο που ασχολείται με την ζωή των προαναφερομένων συγγραφέων θα διαπιστώσετε ότι αυτό που είναι έντονο και αμφισβητείται είναι το αν υπήρξαν ή όχι. Σε όλα τα κείμενα ακόμη και στα πιο υποστηρικτικά της ύπαρξης των υπάρχει πάντα ένα παράθυρο αμφισβήτησης. Έχετε σκεφτεί γιατί συμβαίνει αυτό;

Είναι όντως περίεργο και μοναδικό στην περίπτωσή τους. Οι τέσσερις τους(οι τρεις για την ακρίβεια) έχουν αφήσει κείμενα επώνυμα ο δε τέταρτος ο “Ησίοδος” β΄όπως τον αποκαλώ ναι μεν δεν μας έχει αφήσει το όνομά του που μπορεί να είναι Ησίοδος αλλά μας έχει αφήσει το όνομα του πατέρα του όσο και του αδερφού του. Αν μάλιστα τους συγκρίνετε με άλλους συγγραφείς θα δείτε ότι πολλούς που τους έχουμε ως αναφορές μόνο από τρίτους ή έχουν σωθεί σπαράγματα και σκόρπιες λέξεις τους θεωρούμε ιστορικά πρόσωπα. Αυτούς γιατί τους αμφισβητούμε;

Η συζήτηση αυτή για την ύπαρξή τους άρχισε από πολύ παλιά. Πολλοί συγγραφείς των κλασσικών ακόμη χρόνων ξεκίνησαν να “συζητούν” γύρω από το ζήτημα αυτό χωρίς όμως να καταλήγουν πουθενά. Αυτό συνέβαινε κυρίως για έναν λόγο. Οι πληροφορίες που είχαν γι' αυτούς ήταν περίπου όσες και οι δικές μας. Αν και είχαν περισσότερα κείμενα υποστηρικτικά της ύπαρξης των μεγάλων αυτών συγγραφέων, πριν η λαίλαπα του ανόητου φανατισμού τα καταστρέψει, στην πραγματικότητα η εικόνα της υπόστασή τους ήταν ανύπαρκτη. Κανείς δεν τους είχε γνωρίσει. Κανείς δεν είχε ούτε μία πληροφορία περισσότερη από όσες υπήρχαν μέσα στα δικά τους κείμενα αλλά ούτε και μεταξύ τους προφανώς γνωρίζονταν μια και δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά πέρα από τις υποθετικές φαντασιώσεις κάποιων. Έτσι ως γενικότερα ορθολογιστές άρχισαν να σκέφτονται το τι ακριβώς συμβαίνει. Υπήρχε μια αντίληψη σε κάποιους ότι ο Τρωικός πόλεμος έγινε σε μια εποχή από 500 ως 700 χρόνια πριν από την εποχή του Πλάτωνα δηλαδή περίπου πριν από 3000 εώς 3200 χρόνια από σήμερα, συμβατικά γύρω στο 1000-1200πχ. Εκεί που θέλω να σταθώ είναι στο ότι όλα αυτά δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια υπόθεση εργασίας. Από την αντίληψη αυτή υποτέθηκε ότι οι συγγραφείς αυτοί θα είναι λίγο νεώτεροι.

Εκείνο για το οποίο όμως συμφωνούσαν ήταν ότι τα κείμενά τους τους δόθηκαν ως σημαντικά και έτσι τα διατηρούσαν. Τα χρόνια πέρασαν. Η ιστορία πήρε τον δρόμο που πήρε και οι διηγήσεις αυτές μπήκαν στην τάξη της παραμυθολογίας. Βέβαια ο ισχυρισμός αυτός δεν έστεκε αλλά ήταν ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστούν τα επικίνδυνα, για κάποιους, αυτά κείμενα.

Αν αναρωτηθείτε γιατί ήταν επικίνδυνα η απάντηση είναι πολλαπλή. Από την μια διεκδικούσαν μια θεολογία, όπως φαντάζονταν, που μόνο ως απειλή μπορούσε να την δει η κρατούσα χριστιανική θρησκεία, γι' αυτό και από την πρώτη στιγμή έκανε ότι μπορούσε για να προσβάλει τόσο τους συγγραφείς όσο και τους αναφερόμενους και από την άλλη υπήρχαν δεκάδες μικρά και μεγάλα εθνικιστικά και ατομικά συμφέροντα που θα θίγονταν. Αυτοί άλλωστε είναι και οι λόγοι που ακόμη και σήμερα συζητήσεις γύρω από αυτά τα θέματα φέρνουν πονοκέφαλο σε πολλούς και ξεσηκώνουν θύελλες.

Ανάμεσα σε αυτά τα εθνικιστικά συμφέροντα σημαντικότερο ήταν το να αναδειχτούν κάποιοι ως πρώτοι κάτοικοι του πλανήτη ή τουλάχιστον πρώτοι πολιτισμοί. Άλλωστε το τεράστιο κενό που υπήρχε σε παραγωγή πολιτισμού έπρεπε να καλυφθεί με διαγγέλματα τέτοιου τύπου.

Οι μόνοι που τολμούσαν να αμφισβητήσουν την παλαιότητά τους ήταν αυτοί οι περίεργοι τύποι του Ομήρου και του Ορφέα. Ο λόγος προφανής. Τίποτα απ' όσα οι δύο αυτοί συγγραφείς αναφέρουν ή τα λίγα κομμάτια του τεράστιου ιστορικού έργου του Ησιόδου που έχουν σωθεί δεν υπάρχει πουθενά σε κανέναν αρχείο τους. Αν ακόμη υποθέσουμε ότι ο απόηχος της Αργοναυτικής εκστρατείας δεν έφτασε ποτέ σε αυτούς γιατί “χάλασε ο πομπός των Γερανίων και δεν έμαθαν ότι έπεσε η Τριπολιτσά” όπως εύστοχα σατίριζε κάποτε ο Χάρρυ Κλιν, ο Τρωικός πόλεμος δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητος! Έτσι προσποιούνταν ότι δεν υπήρξαν και συνέχιζαν σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Έλα όμως που όσο νέοι άνθρωποι μπαίνουν στα Πανεπιστήμια τόσο και γεννιούνται ερωτήματα, αν και η πίεση για να μην το κάνουν είναι μεγάλη. Έτσι αναγκάζονταν συνεχόμενα να ανακοινώνουν τεράστιες “φούσκες” με περιτύλιγμα την φήμη και την οικονομική δύναμη των υποστηρικτών τους αλλά χωρίς πραγματικά στοιχεία.

Ανατρεπτικό στοιχείο υπήρξε η εξαγγελία για την ανεύρεση της δήθεν Τροίας μια και η πραγματική Τροία ήταν αλλού. Αυτό δημιούργησε μια μεγάλη δυναμική όσων αφορά τις συζητήσεις αλλά στην πραγματικότητα δεν προσέφερε τίποτα όσον αφορά τα στοιχεία. Πάντως χάρις σε αυτήν την λανθασμένη ανακοίνωση η ιστορική βάση των κειμένων, κυρίως των Ομηρικών άρχισε να συζητιέται και πάλι. 

Ησίοδος Α':Ο Ουρανός Β' μέρος

Αγαπητοί φίλοι
Συνεχίζω με το δεύτερο μέρος του πονήματος.
Πριν συνεχίσω θα ήθελα να σας μεταφέρω την περιγραφή του Γαλαξία μας. Ο Γαλαξίας μας λοιπόν είναι:
Με τον όρο Γαλαξίας αναφερόμαστε, τις περισσότερες φορές, στο γαλαξία στον οποίο ανήκει η Γη και το Ηλιακό Σύστημα, ενώ όταν αναφερόμαστε σε άλλο γαλαξία, τον γράφουμε με πεζό γ και ακολουθεί και το όνομα ή ο κωδικός του.

Ο Ήλιος (μαζί και η Γη) βρίσκονται στις παρυφές του Γαλαξία, και έτσι αυτός, καθώς τον κοιτάμε κατά μήκος, φαίνεται να σχηματίζει μία γαλακτόχρωμη, φωτεινή λωρίδα από πάρα πολλά αστέρια, που διασχίζει τον ορατό από τη Γη ουρανό από την μία πλευρά του ορίζοντα μέχρι την άλλη. 

Πρόκειται για έναν σπειροειδή γαλαξία και αποτελεί μέρος της Τοπικής Ομάδας γαλαξιών. Αποτελείται από τουλάχιστον 200 δισεκατομμύρια αστέρες και ενδεχομένως έως και 400 δισεκατομμύρια αστέρες.

Ο Γαλαξίας μας αποτελείται κυρίως από ένα πυρήνα, του οποίου το σχήμα είναι φακοειδές, πολύ πεπλατυσμένο. Από δύο εκ διαμέτρου αντίθετα άκρα του φακοειδούς αυτού πυρήνα εκφύονται οι δύο βραχίονές του, οι οποίοι και ελίσσονται γύρω από το κύριο φακοειδές σώμα του.

Επιμελημένες έρευνες, που άρχισε προ 200 ετών ο Γερμανός αστρονόμος Ουίλ. Έρσελ (W. Herschel) και οι οποίες συνεχίσθηκαν από άλλους επιφανείς αστρονόμους, απέδειξαν ότι ο γαλαξίας μας αποτελεί ένα πελώριο συγκρότημα αστέρων, νεφελωμάτων και μεσοαστρικής ύλης όπως συμβαίνει με όλους τους γαλαξίες και μάλιστα ότι πρόκειται περί ενός εκ των σπειροειδών γαλαξιών.

Μόλις τη δεκαετία του 1980 οι αστρονόμοι άρχισαν να υποπτεύονται ότι ο Γαλαξίας είχε κεντρική ράβδο και δεν ήταν ένα τυπικός σπειροειδής γαλαξίας, κάτι που παρατηρήσεις του 2005 με το Spitzer Space Telescope έχουν πλέον επιβεβαιώσει, αποδεικνύοντας ότι η κεντρική ράβδος του Γαλαξία ήταν μεγαλύτερη από ό,τι πιστευόταν.

Επίσημα, από το 2005, ο Γαλαξίας μας θεωρείται πλέον ότι είναι ένα μεγάλος ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας τύπου SBbc στην ακολουθία Hubble (ραβδωτός σπειροειδής μικρής ελίκωσης) με συνολική μάζα 600 ως 3.000 δις ηλιακές μάζεςes (M☉)[5][6], αποτελούμενος από 200 εώς 400 δισεκατομμύρια αστέρες.

Το γαλαξιακό κέντρο φιλοξενεί το ιδιαίτερα πολύπλοκο σύμπλεγμα Τοξότης Α (Sagittarius A), στο κεντρικό πυρήνα του οποίου έχει εντοπιστεί ένα συμπαγές αντικείμενο μεγάλης μάζας και ραδιοεκπομπής, το οποίο ονομάζεται Τοξότης Α* (Sagittarius A*) και θεωρείται το κεντρικότερο σημείο του Γαλαξία. Υπάρχουν σοβαρές υποψίες ότι το αντικείμενο αυτό πρόκειται για μια τεράστια μαύρη τρύπα (supermassive black hole) με μάζα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την ηλιακή. Οι περισσότεροι γαλαξίες εικάζεται ότι έχουν παρόμοιες μελανές οπές στο κέντρο τους.

Η ράβδος του Γαλαξία πιστεύεται ότι έχει μήκος 27.000 έτη φωτός, διαπερνώντας στο κέντρο του γαλαξία σε γωνία 44±10° μοιρών σε σχέση με την ευθεία Ήλιου - Γαλαξιακού Κέντρου. Αποτελείται κυρίως από ερυθρούς νάνους αστέρες, που πιστεύεται ότι είναι πανάρχαιοι.

Κάθε βραχίονας περιγράφεται με μια λογαριθμική σπείρα (όπως συμβαίνει με τους περισσότερους γαλαξίες) με κλίση 12 μοιρών. Πιστεύεται ότι υπάρχουν 4 μεγάλοι βραχίονες, που ξεκινούν από την κεντρική περιοχή του Γαλαξία. Αυτοί ονομάζονται ως εξής (βάσει της ανωτέρω εικόνας):

2 και 8 - «Βραχίονας των 3 χιλιοπαρσέκ» και Βραχίονας Περσέως

3 και 7 - Βραχίονας Γνώμονος και Βραχίονας Κύκνου (μαζί με μια νεοανακαλυφθείσα προέκταση - 6)

4 και 10 - Βραχίονας Νοτίου Σταυρού και Βραχίονας Ασπίδος

5 και 9 - Βραχίονας Τρόπιδος και Βραχίονας Τοξότου

Υπάρχουν και τουλάχιστον 2 μικρότεροι βραχίονες συμπεριλαμβανομένου του:

11 - Βραχίονας Ωρίωνος (ο οποίος περιλαμβάνει το Ηλιακό Σύστημα και τον Ήλιο - 12)

Περαιτέρω παρατηρήσεις δείχνουν ότι ο Γαλαξίας έχει μόνο δύο σπειροειδείς βραχίονες, τον βραχίονα του Περσεά και το Βραχίονα του Κενταύρου-Ασπίδος. Οι υπόλοιποι δύο είναι συνακόλουθοι ή μικρής σημασίας.

Έξω από τους μεγάλους γαλαξιακούς βραχίονες είναι ο Εξώτερος Δακτύλιος ή Δακτύλιος του Μονόκερω, ένας δακτύλιος αστέρων γύρω από το Γαλαξία, ο οποίος έχει προταθεί από τους αστρονόμους Brian Yanny και Heidi Jo Newberg, και αποτελείται από αέρια και άστρα που αποκόπηκαν από άλλους γαλαξίες πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.Ο γαλαξιακός δίσκος περιβάλλεται από μία Γαλαξιακή άλω παλαιών αστέρων και σφαιρωτών σμηνών με διάμετρο από 250.000 έως 400.000 ετών φωτός. Ενώ ο δίσκος περιλαμβάνει αέρια και σκόνη που εμποδίζουν την παρατήρηση κάποιων μηκών κύματος, η άλως δεν έχει. Στο δίσκο λαβαίνουν χώρα ακόμα γεννήσεις αστέρων (ειδικά στους βραχίονες που έχουν μεγαλύτερη πυκνότητα), αλλά όχι στην άλω. Ανοικτά σμήνη παρατηρούνται κυρίως στο δίσκο.

Η περισσότερη από την μάζα του Γαλαξία αποτελείται από σκοτεινή ύλη, δημιουργώντας μία άλω σκοτεινής ύλης, μάζας που θεωρείται μεταξύ 600-3.000 δις ηλιακών μαζών (M☉), που συγκεντρώνεται κοντά στο Γαλαξιακό Κέντρο.

Αυτή είναι η περιγραφή και τα ειδικά χαρακτηριστικά του Γαλαξία μας όπως δίνονται στην wikipedia. Όπως μπορείτε να δείτε ο Γαλαξίας μας έχει ένα κέντρο με τεράστια μάζα. Είναι δεδομένο ότι η κίνηση του κέντρου είναι αυτή που δημιούργησε την ελκτική δύναμη για να κρατήσει γύρω της όλη την υπόλοιπη ύλη. Η πιθανολόγηση ότι στην θέση της υπάρχει και μια μαύρη τρύπα ή υπήρχε παλαιότερα δένει απόλυτα με την περιγραφή του Ησιόδου:

Ἦ τοι μὲν πρώτιστα Χάος γένετ᾽, αὐτὰρ ἔπειτα

Γαῖ᾽ εὐρύστερνος, πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεὶ

Το χάος λοιπόν πρώτο, όπου Χάος μπορείτε να συμπεράνετε ότι μπορείτε να το ταυτίσετε με μια μαύρη τρύπα ή και καταστάσεις της ύλης που πριν την δημιουργία της. Στην συνέχεια η Γαι ή ίσως Γαια.

Εδώ όλοι υποθέσαμε ότι εννοεί τον συγκεκριμένο πλανήτη αλλά είναι έτσι; Αυτή η ονομασία χαρακτηρισμός δεν ταυτίζονταν τότε με τον εν λόγω πλανήτη μια και ο χαρακτηρισμός ήταν ΧΘΟΝΑ. Θα μου πει κάποιος ότι μπορεί να είχε δύο ή εικοσιδύο ονόματα αλλά με αστήριχτες υποθέσεις μπορείς να ανατρέψεις τα πάντα αρκεί να θες να κλείσεις τα μάτια και τ' αυτιά. Έτσι μόνο.

Ο Ησίοδος λοιπόν ως Γαία αναφέρει το κέντρο του Γαλαξία μας. Άλλωστε αν ήταν ένας απλώς παραμυθάς δεν θα σκαρφίζονταν αυτό αλλά πιο αυτονόητα όπως ότι υπήρχε πάντα ή κάποιος θεός μάγος την δημιούργησε από το τίποτα ή αν ήταν πιο προχωρημένος θα την παρουσίαζε ως κομμάτι που αποσπάστηκε από τον ήλιο. Σε αυτήν την παραμυθολογία θα ενέπλεκε και την Σελήνη αλλά και τους άλλους πλανήτες αλλά όπως βλέπετε τίποτα από αυτά δεν υπάρχει εδώ.Γιατί να μπει στον κόπο να δημιουργήσει ένα φανταστικό σενάριο αγνοώντας μάλιστα τον ήλιο και τους άλλους πλανήτες; 

Αυτά τα αυτονόητα ερωτήματα δεν τα έκαναν οι ειδικοί για πολύ απλούς λόγους. Οι παλαιότεροι ειδικοί (Πλάτωνας κλπ) ήξεραν και φυσικά δεν ασχολούνταν με τους ανόητους που δεν ήθελαν να καταλάβουν. Δυστυχώς όπως πάντα τα πάντα άλλαξαν όταν ήλθαν στα πράγματα οι "φωστήρες" του χριστιανισμού. Αφού ξεπάστρεψαν όσους ήξεραν επέβαλαν την άποψη περί ηλιθίων ειδωλολατρών κλπ που βέβαια ακολουθούν μέχρι σήμερα, όπως δυστυχώς έτυχε να διαπιστώσω πριν από λίγες ημέρες παρακολουθώντας την ,κάκιστη, διάλεξη ενός επιφανούς υποτίθεται φυσικού και αστρονόμου. Δύο ώρες χαμένες από την ζωή μου.

Επανέρχομαι στον Ησίοδο. Δεν αναρωτήθηκαν λοιπόν γιατί αν το έκαναν θα έβλεπαν ότι δεν κολλάει με την θεωρία τους και φυσικά αν το είχαν κάνει τότε ίσως η επιστήμη, το μεγάλο θύμα όπως πάντα, να είχε κάνει άλματα νωρίτερα. 

Άρα η Γαία δεν είναι η Γη αλλά το κέντρο του γαλαξία μας και φυσικά ο Ουρανός δεν είναι η ατμόσφαιρα αλλά το σύνολο του Γαλαξιακού δίσκου που καλύπτει το κέντρο του γαλαξία μας από παντού και βέβαια είναι σπειροειδής και έτσι επιβεβαιώνει το όνομά- χαρακτηρισμό του ΟΥΡΑ-ΝΟΣ.(Οι παλαιότεροι ξέρετε ότι τα γράμματα είναι αυτόνομες έννοιες. Έτσι τα ίδια σύνολα πχ. ΟΥΡΑ και ΟΥΡΑ(+ΝΟΣ) εκφράζουν τις ίδιες εικόνες(μην μπερδεύεστε με κατοπινές έννοιες)). 

Μας λέει ακόμη ο Ησίοδος ότι είναι ευρύστερνος και φυσικά το κέντρο του Γαλαξία μας μόνο μικρό δεν είναι μια και έχει διάμετρο 27000 έτη φωτός. Ακριβέστατος λοιπόν ο Ησίοδος. Ας δούμε και την συνέχεια.

Γαῖα δέ τοι πρῶτον μὲν ἐγείνατο ἶσον ἑ᾽ αὐτῇ

Οὐρανὸν ἀστερόενθ᾽, ἵνα μιν περὶ πάντα καλύπτοι,

ὄφρ᾽ εἴη μακάρεσσι θεοῖς ἕδος ἀσφαλὲς αἰεί.

Γείνατο δ᾽ Οὔρεα μακρά, θεῶν χαρίεντας ἐναύλους,

Ο Ουρανός λοιπόν είναι το σημείο που μέσα του βρίσκονται τα άστρα. Το σχήμα του όπως μας εξηγεί είναι με μακριές ουρές (ΟΥΡΕΑ ΜΑΚΡΑ) που σχηματίστηκαν στην συνέχεια με το ΓΕΙΝΑΤΟ. Στην συνέχεια, με δεδομένο ότι τα κείμενα αυτά βρέθηκαν μέσα σε άλλα και άρα υπάρχουν ελλείψεις αλλά και επιπλέον τμήματα που παρεισέφρησαν άγνωστο πως, βλέπουμε ότι από τον Ουρανό και την Γαία έγιναν:

 αὐτὰρ ἔπειτα

Οὐρανῷ εὐνηθεῖσα τέκ᾽ Ὠκεανὸν βαθυδίνην,

Κοῖόν τε Κρῖόν θ᾽ Ὑπερίονά τ᾽ Ἰαπετόν τε

Θείαν τε Ῥείαν τε Θέμιν τε Μνημοσύνην τε        135

Φοίβην τε χρυσοστέφανον Τηθύν τ᾽ ἐρατεινήν.

Τοὺς δὲ μέθ᾽ ὁπλότατος γένετο Κρόνος ἀγκυλομήτης,

δεινότατος παίδων· θαλερὸν δ᾽ ἤχθηρε τοκῆα.

Αν μετρήσετε τα ονόματα θα τα βρείτε δώδεκα (12) όσοι και οι βραχίονες στο πιο πάνω σχήμα και μάλλον μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι η ταύτιση αυτή. Μάλιστα αν ξεπεράσουμε την παραπλάνηση του γνωστού μας ονόματος Ωκεανός τότε ίσως παρατηρήσουμε ότι ο Νο 3 (Γνώμονας) που τυχαία είναι μπλε σχηματίζει μια μεγάλη δίνη (μπορεί να αναφέρεται σε κάποιον άλλον πάντως). 

Θα σταματήσω εδώ ελπίζοντας ότι σας έδειξα έναν δρόμο που μπορείτε να ακολουθήσετε βγάζοντας εντυπωσιακά συμπεράσματα.

Καλές σκέψεις.      

Ησίοδος Α' : Ο Ουρανός (α' μέρος)

Αγαπητοί φίλοι
Όταν για πρώτη διάβασα την Θεογονία το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν μια εικόνα σύγχυσης. Δεν μπορούσα να καταλάβω τότε τι ήταν αυτό το κείμενο. Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι. Πέρασε καιρός για να καταλάβω ότι επειδή το κείμενο προήλθε από συγκόλληση κομματιών που βρίσκονταν σε διάφορα άλλα κείμενα απλά έκαναν λάθος τοποθέτηση. Αυτό σαν μια πρώτη αρχική πληροφορία, μια και βλέπω τους ανανίψαντες νεοχριστιανούς να επιτίθενται στους ευρισκόμενους στην έταιρη λανθάνουσα κατάσταση των νεοπαγανιστών μέσω του Ησιόδου και της Θεογονίας και της λανθασμένης τοποθέτησης και φυσικά την χιλιάδες φορές αναφερόμενη λανθασμένη μετάφραση-απόδοση. Επιτρέψτε μου εδώ ένα σχόλιο. Είναι γελοίο ρε παλληκάρια! Ξέρω ότι το να είσαι με το σύστημα έχει χρήμα αλλά .... όλα έχουν και όρια.
Είπα λοιπόν ότι η τοποθέτηση είναι λάθος αλλά εδώ δεν θα ασχοληθούμε με ολόκληρο το κείμενο αλλά μόνο μ' ένα μικρό σημείο του. Αυτό που αναφέρεται στον Ουρανό και μόνο.
Ελπίζω οι προηγούμενοι κύριοι να μάθουν κάτι από έναν μη ειδικό.
Η Θεογονία φίλοι μου δεν αναφέρεται ούτε σε ανθρώπους, ούτε σε υπερφυσικές οντότητες, ούτε σε λοιπές φαντασιώσεις των εκάστοτε ένθεν και ένθεν τρελαμένων. Αναφέρεται στην δημιουργία του γαλαξία μας και μόνο. Δεν ξέρω αν αυτός ήταν πρώτος στην μέση ή τελευταίος αλλά πάντως η Θεογονία τον περιγράφει με πολύ μεγάλη ακρίβεια. Άρα το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι ούτε ο Ουρανός ούτε ο Κρόνος ούτε βέβαια και ο Δίας είναι πρόσωπα. Εδώ να σημειώσω ότι η περιγραφή τους μπορεί να ταυτίστηκε και με άλλα .... αλλά η Θεογονία περιγράφει μόνο κομμάτια του γαλαξία.
Στο συγκεκριμένο θέμα που διάλεξα, τον Ουρανό, θα δούμε πως ο Ησίοδος τον περιγράφει και φυσικά μετά θα συγκρίνουμε με ότι ξέρουμε από τον γαλαξία μας.
Αν σήμερα ρωτήσω η λέξη ΟΥΡΑΝΟΣ τι σημαίνει τι θα μου λέγατε; Πάρτε τον χρόνο σας και σκεφτείτε πριν απαντήσετε γιατί δεν είναι τόσο απλό.
Ας δώσω λίγο χρόνο με φωτογραφίες:

Φαντάζομαι ότι η άποψή σας για το τι αντιπροσωπεύει έχει σχέση με τις δύο προηγούμενες. Ο Ουρανός είναι αυτό που βλέπουμε όταν σηκώσουμε το κεφάλι μας θα μπορούσε να πει κάποιος. Σωστά;
Δεν μπορεί να απαντήσει κανείς με ασφάλεια μια και από επάνω μας  βρίσκεται η ατμόσφαιρα που περιβάλει την Γη με τα διάφορα στρώματά της και μετά αυτό που ονομάζουμε γενικά ως διάστημα. Τι από τα δύο είναι; γιατί δεν μπορεί να είναι και τα δύο.
Βλέπετε ότι τόσο απλά ερωτήματα δεν έχουν εύκολες απαντήσεις μια και το προφανές δεν είναι πια τόσο προφανές.
Ας δώσω τώρα μια μικρή βοήθεια για να καταλάβουμε το τι λέει ο Ησίοδος.
" Οὐρανοῦ ἀστερόεντος" μας λέει στον 106 στίχο και πιο κάτω "Γαῖα δέ τοι πρῶτον μὲν ἐγείνατο ἶσον ἑ᾽ αὐτῇ
Οὐρανὸν ἀστερόενθ᾽, ἵνα μιν περὶ πάντα καλύπτοι,".
Αυτοί οι χαρακτηρισμοί από μόνοι τους μας δίνουν να καταλάβουμε ότι ο Ουρανός του είναι αυτό που ονομάζουμε "διάστημα" μια και σε αυτό μέσα υπάρχουν τα αστέρια.
Τέλος πρώτου μέρους.