Όλοι γνωρίζουν ότι τα δυο αυτά παιδιά μεγάλωσαν τρεφόμενα από μια Λύκαινα και τρώγοντας σύκα από μια αγριοσυκιά, γι' αυτό και οι Ρωμαίοι τιμούσαν και τον λύκο και τον δρυοκολάπτη, που ισχυρίζονταν ότι τα προστάτευε, τα ιερά ζώα του Άρη. Ο Πλούταρχος λοιπόν αν και αναφέρει και αυτές τις εκδοχές αναφέρει ακόμη τα εξής:
Πιστεύει ότι αυτές οι αναφορές δεν είναι τίποτε άλλο από μυθεύματα που βασίστηκαν όμως σε πραγματικά γεγονότα που πιθανόν είναι(το πιθανόν οφείλετε στην χρονική απόσταση και στην πιθανή σύγχυση):
Για μεν την αγριοσυκιά την οποία και αποκαλούν Ρωμινάλιον προέρχεται από την λέξη "ρούμαν" που είναι το όνομα της θηλής, μάλιστα υπήρχε και αντίστοιχη θεά η Ρουμιλία και άρα επειδή η βρώση σύκων μοιάζει με μηρυκασμό ή και με θηλασμό πήρε και την αντίστοιχη ονομασία. Όσον αφορά την Λύκαινα ή την Λούπα κατά την λατινική έκφραση αυτή δεν εκφράζει μόνο τον θηλυκό Λύκο αλλά και της εταίρες. Μάλιστα η γυναίακ του Φαιστύλου που τα ανέθρεψε η Άκκα Λαρεντία ήταν εταίρα και μάλλον εξ αυτού του λόγου τροφοδοτήθηκε η παράδοση περί Λύκαινας.
Ακόμη στα δύο αυτά αδέρφια όπως λέει ο Πλούταρχος οφείλετε η λέξη "Γερμανός" μια και Γερμανούς τους ονόμαζαν και αυτό γιατί όταν τα άφησαν μωρά μέσα στην σκάφη ο ποταμός που είχε υπερχειλίσει τα εναπόθεσε σε μια θέση αρκετά μαλακή που αποδίδεται με την λέξη "Κερμαλός" αλλά παλαιότερα με την λέξη "Γερμανός".Έτσι λοιπόν Γερμανός σημαίνει ο μαλακός τόπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου