Προσωπικό-Η ώρα της αποκάλυψης

Αγαπητοί φίλοι
Πέντε χρόνια εδώ σε αυτό το κομμάτο του ιστού έχω μοιραστεί μαζί σας αποτελέσματα και ανακαλύψεις. Αν και θα περίμενα ίσως μια κάπως πιο ενεργή συμμετοχή εντούτοις κάθε μέρα αρκετοί από εσάς διαβάζατε το blog λέγοντας μου με αυτόν τον τρόπο είμαστε εδώ.
Ποτέ δεν θέλησα να σας πω ωραία ψέμματα. Ποτέ δεν θέλησα να μπλεχτώ και να σας μπλέξω σε σενάρια. Πάντοτε αυτά που έλεγα ήταν ένα μέρος μια ευρύτερης ενότητας που είχα ψάξει καλά και ήμουν σίγουρος ότι ήταν έτσι.
Όλον αυτό τον καιρό έκανα και λάθη και όσα διαπίστωσα ή μου υποδείξατε τα διόρθωσα. Ελπίζω μόνο αυτά που δεν διόρθωσα να μην είναι πάρα πολλά.
Θα αναρωτηθείτε γιατί τα γράφω όλα αυτά. Τα γράφω γιατί είναι ώρα να ξανασυστηθούμε. Καλύτερα θα έλεγα να σας αποκαλύψω ένα κομμάτι του εαυτού μου που είχα κρατήσει για μένα. Άλλωστε το ποιος πραγματικά είμαι αφορούσε μόνο εμένα. Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που προτίμησα το "Παυσανίας" ένα όνομα που προσπάθησα να τιμήσω. Αυτό που άλλαξε τώρα και κάνω αυτήν την αποκάλυψη είναι ότι μόλις σήμερα πήρα το βιβλίο μου στα χέρια μου και φυσικά για να μοιραστώ την χαρά μου αυτή μαζί σας θα πρέπει να σας αποκαλύψω το όνομά μου.
Μην φανταστείτε ότι είμαι κάποιος διαφορετικός απ' όλους εσάς. Δεν είμαι.Ένας απλός άνθρωπος που διεκδικεί για τον εαυτό του το δικαίωμα να σκέφτεται και να μιλά όποτε και όταν αυτός κρίνει χωρίς να λογοκρίνεται από τους άλλους και η ανωνυμία βοήθησε σε αυτό. Αυτό άλλωστε, το δικαίωμα του λόγου, το προσπάθησα και το κράτησα και μέσα στο blog παρά τον απρόσμενο πόλεμο που δέχτηκα κάποιες φορές.
Έτσι λοιπόν την Τρίτη στις 23 Απριλίου και ώρα 8 μ.μ ,μισός σαν "Παυσανίας" και μισός με το άλλο μου όνομα θα παρουσιάσω στην Καβάλα στο βιβλιοπωλείο "Σελίδες...με άρωμα καφέ" το βιβλίο μου "Περίπλους στο Παρελθόν".
Ξέρω ότι νοερά θα είστε όλοι εκεί και εγώ θα παίρνω δύναμη για να ανταποκριθώ στο πρωτόγνωρο αυτό, για μένα, εγχείρημα της παρουσίασης του βιβλίου.
Έχω ζητήσει από έναν φίλο να videoσκοπήσει αυτήν την εκδήλωση και θα την αναρτήσω για να ακούσω και τα σχόλιά σας.
Για τους φίλους που θα ενδιαφερθούν να αγοράσουν το βιβλίο και είναι μακριά, η ανάρτησή του ως
e-book δεν έχει γίνει ακόμη. Περιμένω να με ενημερώσουν και θα σας ενημερώσω και εγώ.
Αν και με τα χρήματα γενικότερα δεν τα πάω και πολύ καλά πρέπει να σας πω ότι το πρώτο αυτό βιβλίο, θα ακολουθήσει και ο 2ος τόμος, έχει 308 σελίδες και κοστίζει 25 euro σαν έντυπο και 20 ως e-book. Στην παρουσίαση αυτή αλλά και σε όσες παρουσιάσεις θα κάνω θα κοστίζει και το έντυπο 20euro. Σκέφτομαι ότι ίσως είναι μια καλή ευκαιρία αν μπορέσω και οργανώσω, με την βοήθειά σας κάποιες παρουσιάσεις, να καταφέρω να σας γνωρίσω κάποιους από κοντά και τότε σίγουρα θα έχουμε να πούμε πολλά και ενδιαφέροντα.
Φιλικά
Παυσανίας (κατά κόσμον Ποσταντσίδης Θεόδωρος)
Αυτή είναι η πρόσκλησή

 

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ-Μέρος 5ο

Το βιβλίο μου-μέρος 5ο

Ξεκινώντας λοιπόν πρέπει να σας πω ότι όλα αυτά που αναφέρθηκαν πιο μπροστά περί καταγωγής και ποιος είναι πιο αρχαίος και ποια γλώσσα μιλούσαν κλπ είναι εκτός από λανθασμένα και άστοχα μια και οι άνθρωποι ξεκίνησαν όλοι μαζί και για πολλά χρόνια θεωρούσαν τους εαυτούς τους είτε συγγενείς είτε αναγνωρίζονταν ως “συγκάτοικοι” του πλανήτη αυτού και μιλούσαν βέβαια, στο μεγαλύτερο τουλάχιστον μέρος της Γης που θα μπορέσουμε και μαζί να ελέγξουμε μία και μόνο την γλώσσα αυτήν που σήμερα ονομάζουμε ομηρική και που μετασχηματίστηκε από τα χρόνια και την μεταξύ τους έλλειψη επικοινωνίας στις γνωστές μας γλώσσες του κόσμου και που το πιο κοντινό σε αυτήν γλωσσικό ιδίωμα είναι η αρχαία ελληνική αν και μεταλλάχθηκε και σε αυτήν λόγω άγνοιας κυρίως της αρχικής δομής και λειτουργίας της μητέρας γλώσσας. Όσοι επαναστατήσετε σε αυτό θα σας συνιστούσα να περιμένετε μια και αποδείξεις λεπτομερείς μάλιστα υπάρχουν για όλα αυτά. Ακόμη για να είμαι δίκαιος κομμάτια μικρά και μεγάλα αυτούσια υπάρχουν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου απλά η συγκριτική αυτή μελέτη είναι τόσο μεγάλη και δύσκολη και βέβαια προϋποθέτει έρευνα από μεγάλη ομάδα πιο ειδικών εμού που δεν θα επιχειρήσω να σας εισάγω καν σε αυτό πέρα από ένα-δυο παραδείγματα στο πρώτο κεφάλαιο.

Φυλές, έτσι όπως τώρα τις ορίζουμε υπήρχαν και τότε το γιατί μου είναι άγνωστο μια και τα πιθανά κείμενα που θα το περιείχαν χάθηκαν μέσα στην μανία της θρησκευτικής καθαρότητας.

Το πότε όπως θα δείτε να αποδεικνύεται στο δεύτερο κεφάλαιο του παρόντος βιβλίου είναι πριν από 19000 χρόνια από σήμερα, το 17000 πχ συμβατικά, όπως βέβαια λένε και όλες οι έρευνες. Τι έγινε πιο μπροστά δεν μπορώ να σας πω με σαφήνεια αν και περιγράφονται περίοδοι, μέσα στα ίδια αυτά κείμενα, που θα δούμε σε άλλο βιβλίο, του πλανήτη μας πριν από εκατομμύρια χρόνια, όταν χρησιμοποιήθηκε ως πλανήτης ορυχείο αλλά δεν έχω βρει το χθες τους παρ' όλο που υπάρχουν κάποιες ενδείξεις που όμως δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρες και ίσως με την συνέχιση των ερευνών γίνουν κατανοητές. Πάντως προκύπτουν μερικά χρήσιμα συμπεράσματα όπως:

Την εποχή αυτή συνυπάρχουν με ένα ανθρωποειδές τουλάχιστον που όμως φαίνεται ότι δεν αισθάνονται καμία συγγένεια μαζί του. Έχουν αντίληψη της προηγηθείσας ζωής της Γης, όπως για παράδειγμα της ύπαρξης των δεινοσαύρων. Έχουν μια υψηλή τεχνολογία σ' έναν άλλης κατεύθυνσης πολιτισμό. Έχουν μια άλλη “αντίληψη” για την έννοια των “λέξεων”. Τα “αυτονόητα” του σήμερα είναι τελείως έξω από την δική τους γλωσσική πρακτική και πραγματικότητα. Έννοιες όπως “άρθρο”, “ρήμα”, “επίθετο” κλπ δεν έχουν κανένα νόημα γιατί δεν υπάρχουν γι' αυτούς. Αυτόν τον τρόπο γραφής και ομιλίας θα μπορούσαμε να τον περιγράψουμε ως ακριβολογικά περιγραφικό, δηλαδή περιγράφουν με σταθερό και συγκεκριμένο τρόπο και με ακρίβεια στις λεπτομέρειες όλα τα πράγματα ακριβώς όπως σήμερα προγραμματίζουμε ένα υπολογιστή να “σκέφτεται” μόνο που η γλώσσα τους ήταν πολύ πιο τέλεια από τις σημερινές γλώσσες προγραμματισμού. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος ακόμη μπορώ να πω ότι ο κόσμος που πηδά μέσα από τα βιβλία είναι ίδιος με αυτόν που θα περιέγραφε μια εξελιγμένη μηχανή.

Αυτή όμως η περιγραφική ακρίβεια ήταν που δημιούργησε τις πολλές “παρεξηγήσεις” με το σήμερα. Ένα καλό παράδειγμα ο ΧΑΛΚΟΣ. Ο Χαλκός, που είναι αυτό που γνωρίζουμε και σήμερα και μαζί και ο Ορείχαλκος χρησιμοποιούνταν σχεδόν πάντα για να καλύπτουν εξωτερικά άλλα μέταλλα και κυρίως το “σίδερο” για να τα προστατέψουν από την διάβρωση. Αυτήν τους λοιπόν την ιδιότητα προσδιόριζαν με την λέξη ΧΑΛΚΟΣ. Έτσι τα περισσότερα αντικείμενα είναι “χάλκινα” αλλά αυτό αφορά την εξωτερικά επιφάνεια και μόνο και όχι το κύριο μέρος. Αν μπορέσετε να το συνειδητοποιήσετε αυτό θα δείτε ολόκληρο τον τότε κόσμο με “άλλο μάτι”.

Κατά τ' άλλα οι άνθρωποι τότε κατοικούσαν εκεί σχεδόν που κατοικούν και σήμερα με μικρές βέβαια αλλαγές και μεγαλύτερη τις μετακινήσεις πληθυσμών που προήλθαν κύρια από την σημερινή Αμερικανική ήπειρο σε μια μεγάλη περίοδο μετακινήσεων που κράτησε ούτε λίγο ούτε πολύ γύρω στα 12.000 χρόνια και τελείωσε με τις τελευταίες μετακινήσεις των λεγομένων “Σλάβων” όταν πια και ο δρόμος από την Σιβηρία ήταν πια ανοιχτός.

Το επίπεδο του τότε πολιτισμού με άλλες προτεραιότητες βέβαια υψηλό τουλάχιστο σε κάποιους τομείς που αναφέρονται αν και ο τρόπος ζωής τους δεν έμοιαζε τόσο με αυτόν που κάνουμε σήμερα όσο μάλλον με κάποιο άλλο μοντέλο που περισσότερο προσομοιάζει με αυτό που θα προτιμούσε ένας ίσως οικολογικά πιο ευαίσθητος του σήμερα να κάνει αν και πιστεύω ότι ένα μέρος αυτού του προσανατολισμού ήταν λόγω ανάγκης.

Ένα καλό παράδειγμα διαφορετικότητας είναι οι κατασκευές οικιών με προτίμηση σε χώρους που προσφέρουν υγεία και από τα σημερινά ονομαζόμενα οικολογικά υλικά. Ακόμη και η επιλογή κάποιων να κατοικήσουν σε σπήλαια δεν γίνονταν λόγω χαμηλού επιπέδου και άγνοια αλλά ακριβώς το αντίθετο αφού διάλεγαν σπήλαια με χαμηλή υγρασία σταθερή θερμοκρασία και φωτισμό όπως αυτό το σπήλαιο του Χείρωνα που βέβαια δεν ήταν μισό άλογο.

Τα κείμενά τους όσα έχουν σωθεί φυσικά που δεν ξέρουμε καν αν είναι ενδεικτικά, είναι διδακτικά και επιτελούν έναν ή μάλλον πολλούς σκοπούς. Από την μια διατηρούν γνώσεις που περνάνε από γενιά σε γενιά και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως χρηστικά εγχειρίδια αλλά και κάποια από την άλλη όπως η Ιλιάδα(!) κυρίως αλλά και η Οδύσσεια προσπαθούν να ανορθώσουν το φρόνημα και να τονίσουν το γεγονός της κοινής καταγωγής και της παγκόσμιας φιλίας που πρέπει να υπάρχει και που υπήρχε κατά διαστήματα. Αυτό όμως είναι μια υπόθεση. Λογική όπως θα διαπιστώσετε αλλά υπόθεση.

Ο Ορφέας εμφανίζεται να ζει γύρω στο 17000 πχ και η εποχή του είναι κατά μια έννοια ειρηνική αν και αυτό δεν είναι απόλυτα αλήθεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι της εποχής του, όπως φαίνεται και από τον Όμηρο έχουν μια αίσθηση κοινής καταγωγής και συγγένειας μεταξύ τους. Πλανάται ακόμη μια αίσθηση ενός “Ελ-Ντοράντο” σ' έναν καινούργιο προς εκμετάλλευση τόπο. Αυτό ίσως δικαιολογεί και την προσπάθεια κάποιων να κρατήσουν τις παλιές σχέσεις αίματος ζωντανές σαν ανάμνηση μιας προηγούμενης κοινής πορείας ζωής αλλά και το γεγονός ότι ονομάζουν από την αρχή βουνά-ποτάμια-λίμνες με δικά τους ονόματα αλλά ακόμη και τις συγκρούσεις για την κατάκτηση νέων περιοχών. Θα σταματήσω εδώ την περιγραφή της εποχής του μια και θα πρέπει τα όποια “λόγια” να συνοδεύονται και από αποδείξεις που βέβαια υπάρχουν και θα τις δείτε στην συνέχεια και γι' αυτό σε όλα αυτά θα επανέλθω αργότερα.

Ο ίδιος αναλαμβάνει να συμμετάσχει στο ταξίδι των Αργοναυτών για να τους καθοδηγήσει ως άριστος γνώστης της παγκόσμιας γεωγραφίας αλλά και να τους συνδράμει με πράξεις που αδυνατούν οι άλλοι να κάνουν. Ο σκοπός του ταξιδιού τους δεν είναι φυσικά ένα κομμάτι δέρμα αλλά ένα τεχνολογικά προοδευμένο εξάρτημα που χρησιμοποιούνταν για έναν σημαντικό σκοπό αυτόν της τοιχοποιίας. Ο “Φρίξος” με άλλα λόγια τους είχε φέρει τον τρόπο για την “υαλοποίηση” των τειχών τους δηλαδή την τεχνική και το εξάρτημα για να μπορούν διαφορετικοί βράχοι να “λιώνουν” στα σημεία ένωσης τους και να αποτελούν ενιαίο σώμα. Αυτό πήρε ο Ιάσων πίσω και βέβαια ως ανταπόδοση έφερε το σιτάρι και τον τρόπο καλλιέργειάς του. Φαίνεται ότι ενώ ήταν συνηθισμένοι να χρησιμοποιούν, όπως θα δούμε με στοιχεία και μόνο, σοφιστικέ εργαλεία υψηλής τεχνολογίας αντίθετα υστερούσαν στις απλές γεωργικές εργασίες. Η εικόνα που δίνουν μοιάζει πολύ με αυτήν που θα έχει η δική μας κοινωνία αν για παράδειγμα από σήμερα και για πολλά χρόνια πάψουν εντελώς να υπάρχουν τα καύσιμα, στερεά και υγρά και φυσικά η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Πόσοι από εμάς ξέρουν να καλλιεργήσουν χωράφια;

Η τεχνική που χρησιμοποιεί στο έργο του είναι μάλλον κοινή και για τους άλλους που άλλωστε πηγάζει και από τον τρόπο που είναι δομημένη η “γλώσσα” τους. Απόλυτη ακρίβεια στην έκφρασή του και επιλογή γεωγραφικών στοιχείων που θα παραμείνουν αναλλοίωτα στον χρόνο. Όπως και έμειναν. Όλα τα στοιχεία που αναφέρει και εννοώ ΟΛΑ είναι ακόμη εδώ και έχουν την ίδια ακριβώς μορφή όπως και τότε και φυσικά στην ίδια ακριβώς σειρά..

Ακόμη ο Ορφέας, επειδή ακριβώς “θέλει” να “διαβάζεται” προσπαθεί να δημιουργήσει κάτι περισσότερο από ένα απλό ημερολόγιο ταξιδιού. Θέλει με τον περίτεχνο λόγο του να μην κουράζει τους αναγνώστες αποφεύγοντας την απλή παράθεση ονομάτων. Αλλά ακόμη και τότε είναι απόλυτα ακριβής.

Ο Ορφέας θα είναι και το αντικείμενο αυτού του πρώτου βιβλίου. Θα αποδείξω ότι η διαδρομή που περιγράφει και που βέβαια δεν γίνεται στην σημερινή Ελλάδα την οποία προφανώς δεν επισκέφθηκε ποτέ, είναι σχεδόν στο μισό μήκος και πλάτος της Γης και που αν σήμερα το κάναμε θα μπορούσαμε με μόνο οδηγό το κείμενό του να περάσουμε από τα ίδια ακριβώς μέρη με ασφάλεια και χωρίς απρόοπτα. 

Ησίοδος και περίεργες συμπτώσεις

Αγαπητοί φίλοι

Θα 'θελα στην αρχή να ν'αφερθώ σ' ένα προσωπικό μου θέμα το βιβλίο μου "Περίπλους στο παρελθόν"

Οι ημέρες που θα πιάσω το πρώτο βιβλίο μου στα χέρια μου. Ακόμη, αύριο ίσως δεν είμαι σίγουρος, θα κυκλοφορήσει σαν e-book στο www.booknights.gr.

Προς το τέλος του μήνα θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου, θα υπάρξει ξεχωριστή ανακοίνωση, όπου και θα αναρτήσω το video της εκδήλωσης.

Ας μπούμε τώρα στο θέμα μας που δεν είναι άλλο από την απίστευτη σύμπτωση(?) ανάμεσα στα κείμενα το Ησιόδου( του Β') και σήμερα. Για να μπορέσετε να μπείτε στο θέμα παρακολουθήστε τα επεξηγηματικά κείμενα και το αρχαίο κείμενο (οι επισημάνσεις δικές μου).

Φαντάζομαι ότι όλοι όταν ακούτε την λέξη ΦΑΡΟΣ το μυαλός σας πάει στις πυργοειδής αυτές κατασκευές με το χαρακτηριστικό δυνατό φως στην κορυφή που τοποθετούνται στην ακροθαλασσιά κοντά σε επικίνδυνα θαλάσσια περάσματα. Αυτό όμως δεν είναι παρά μια ταύτιση αφού προήλθε από το νησάκι Φάρος όπου και υπήρχε ο γνωστός Φάρος ένα από τα γνωστά "επτά αρχαία θαύματα". Η κανονική σημασία της λέξεως Φάρος είναι ότι και η ελληνοποιημένη λέξη sali(Αγγλικός όρος). Ένα μακρύ ύφασμα που καλύπτει τους ώμους. Το sali (σάλι) είναι ένα αξεσουάρ που για πολλά χρόνια ήταν σε χρήση από γυναίκες και άντρες. Για του λόγου το αληθές ας δούμε μια περιγραφή από την Ιλιάδα.

ἕζετο δ᾽ ὀρθωθείς, μαλακὸν δ᾽ ἔνδυνε χιτῶνα

καλὸν νηγάτεον, περὶ δὲ μέγα βάλλετο φᾶρος:

Αφού λοιπόν είδαμε τι είναι ο Φάρος ας δούμε και την συνέχεια. Ο Ησίοδος (ο Β') αναφέρει στο έργο του Έργα και ημέραι τα γένη των ανθρώπων. Εκεί στους στίχους 197-201 διαβάζουμε:

καὶ τότε δὴ πρὸς Ὄλυμπον ἀπὸ χθονὸς εὐρυοδείης
λευκοῖσιν φάρεσσι καλυψαμένω χρόα καλὸν
ἀθανάτων μετὰ φῦλον ἴτον προλιπόντ᾽ ἀνθρώπους
Αἰδὼς καὶ Νέμεσις· τὰ δὲ λείψεται ἄλγεα λυγρὰ

    θνητοῖς ἀνθρώποισι, κακοῦ δ᾽ οὐκ ἔσσεται ἀλκή.

Θα καλύψουν λοιπόν τον ουρανό, μια και θα φύγουν από την Γη (ἀπὸ χθονὸς) πηγαίνοντας προς τον Όλυμπο, με άσπρους φάρους και φυσικά όλα αυτά θα γίνουν όχι για καλό όπως μπορείτε να καταλάβετε αλλά για το κακό της ανθρωπότητας.

Που είναι η σύμπτωση;

Δείτε:

Καλή σας νύχτα

Ο Όμηρος και οι "ειδήμονες" του .....ου

Αγαπητοί φίλοι
Είχα σκοπό να μεταφέρω μια ανησυχητική "σύμπτωση" των κειμένων του Ησιόδου με το σήμερα αλλά έπεσα πάνω σ' ένα προκλητικό κείμενο, ηλικίας 32 χρόνων από έναν κύριο, από αυτούς που καταδυνάστευσαν την σκέψη των νεοελλήνων αφού τους παρουσίαζαν ως αυθεντίες. Έτσι με τον βαρύνουσας σημασίας λόγο τους "κατέτρωγαν" όπως οι ακρίδες τις διαφορετικές φωνές.
Το κείμενό του, 10 σελίδων, είναι μία δικαίωση για μένα μια και παρουσιάζει όλα όσα κατά καιρούς έχω κατηγορήσει.
Θα ήθελα να σας είχα παρουσιάσει ολόκληρο το κείμενο αλλά αποφάσισα να σας παρουσιάσω μόνο τμήματα. Άλλωστε μπορείτε να αναγνωρίσετε τον συγγραφέα και να βρείτε το κείμενό του.
Το κείμενο αφορά την γεωγραφία της Οδύσσειας. Ξεκινά με μια μικρή αναδρομή γύρω από την σημασία του Ομήρου για την αρχαιότητα αλλά από ένα σημείο και μετά αρχίζει την ειρωνία και τον χλευασμό.
"Γρήγορα ο Όμηρος γίνεται η πηγή κάθε γνώσης: Όμηρος ο σοφώτατος πεποίηκε σχεδόν περί πάντων των ανθρωπίνων (Ξενοφ. Συμπ. 4,6), Όμηρος ο μεγίστην επί σοφία δόξαν ειληφώς (Ισοκρ. 13,2). Οι Έλληνες έβρισκαν στα έργα του — και με το δίκιο τους — τα πιο φωτεινά πρότυπα της παλικαριάς, της φιλοπατρίας, της φιλοτιμίας, της φιλαλληλίας, ακόμα — ιδιαίτερα στην Οδύσσεια — της ευστροφίας του μυαλού και της καρτερίας στις δύσκολες ώρες της ζωής.
Δεν τους έφτανε όμως αυτό· τον ήθελαν και ιδρυτή και τελειωτή της κάθε επιστήμης, όχι μόνο της ποιητικής, αλλά και της θεολογικής, της πολιτικής, της ρητορικής, της στρατηγικής, της οικονομικής και — γιατί όχι; — της γεωγραφίας. Πόσους λαούς και πόσους τόπους, πόσα νησιά και πόσες θάλασσες δεν μνημονεύει στην Ιλιάδα και προπαντός στην Οδύσσεια! Και είναι από τον Στράβωνα, τον μεγάλο γεωγράφο της αρχαιότητας, που ο Όμηρος χαραχτηρίζεται (1,1,2) αρχηγέτης της γεωγραφικής εμπειρίας"
Όπως βλέπετε ο κύριος αμφισβητεί αλλά με τι επιχειρήματα; Προφανώς της αυθεντίας του;
Ποιο κάτω συνεχίζει για όλους αυτούς που αναγνώριζαν το μεγάλο διαμέτρημα του Ομήρου με μια ελαφριά χλευαστική διάθεση καταλήγοντας:
"Απέναντι στις προσπάθειες αυτές να παρακολουθήσουν την πορεία του Οδυσσέα πάνω στο χάρτη, υψώθηκε μια μόνο φωνή στην αρχαιότητα να διαμαρτυρηθεί, του μεγάλου μαθηματικού και γεωγράφου Ερατοσθένη από την Κυρήνη, γύρω στα 200 π.Χ. Κατά τη γνώμη του, όλοι αυτοί οι τόποι είναι πλάσματα της φαντασίας, γι' αυτό κάθε δοκιμή να εντοπιστούν πάνω στο χάρτη είναι το ίδιο ανόητη, όπως αν γύρευε κανείς να μάθει πώς έλεγαν τον τεχνίτη που έραψε το ασκί, όπου μέσα έκλεισε ο Αίολος τους ανέμους, πριν τους εμπιστευτεί στον Οδυσσέα (κ 19). Ο σκοπός της Οδύσσειας, όπως κάθε ποίησης, ήταν να ψυχαγωγήσει τους ανθρώπους, όχι να τους κάνει μαθήματα γεωγραφίας (Στράβ. 1,1,10. 1,2,3 και 15). Ένας λόγος πολύ φρόνιμος· ποιος όμως στον κόσμο αυτόν δίνει αυτί στα λόγια της φρονιμάδας!"
Πάντοτε οι συντηρητική αυτού του είδους κρατούν για τον εαυτό τους επίθετα όπως φρόνιμος ή λογικός ή προσεκτικός για να μπορέσουν στην πρώτη δυσκολία να κατακεραυνώσουν τους άλλους αλλά και να αναδιπλωθούν όταν διαψευστούν παταγωδώς. Όλοι λοιπόν συμφωνούσαν ότι οι τόποι ήταν αληθινοί άσχετα αν δεν τους γνώριζαν και ένας μόνο ακόμη και αν είναι ο Ερατοσθένης, όπως θα συνέβαινε ακό και αν ρωτούσαμε αν ξημερώνει κάθε μέρα, είπε το αντίθετο και γι' αυτό; Αυτός είναι ο φρόνιμος ή όλοι όλοι αντάμα και ο ψωριάρης μόνος του. Έχει να κάνει η αλήθεια με τις πεποιθήσεις ή με την πραγματικότητα. Είναι σαν την ερώτηση που κάνουν συνήθως οι ακροατές των αστρονόμων που τους ρωτούν αν είναι πραγματική η αστρολογία και βέβαια αυτοί απαντούν με βάση την πεποίθησή τους ΟΧΙ όταν ξέρουν ότι οι γνώσεις των ανθρώπων αναφέρονται σ' ένα μόνο ποσοστό του ορατού κόσμου που δεν ξεπερνά το 3% του συνόλου. Δηλαδή δεν ξέρουμε τίποτα αλλά έχουμε άποψη για τα πάντα τόσο καλά.
Έτσι και αυτοί. Ενώ δεν ξέρουν γνωρίζουν τα πάντα.
Συνεχίζει όμως ακάθεκτος ο εν λόγω κύριος:
"Με την ίδιαν ακριβώς μωροφιλοδοξία να τιμήσει την πατρίδα του με την επίσκεψη του Οδυσσέα ο Ιωνάς Ramus, ένας Δανός θεολόγος στις αρχές του 18^ου αιώνα εντόπισε τις πλάνες του ήρωα στη Βόρεια θάλασσα: Το νησί του Αιόλου ήταν λέει η Βρετανία, η Κίρκη κατοικούσε στη Δανία, οι Κιμμέριοι, οι Σειρήνες, η Σκύλ­λα και η Χάρυβδη στη Νορβηγία· η Θρινακία, το νησί του Ήλιου, ήταν σε κάτι νορβηγικά νησιά στον Πολικό κύκλο."
Όπως βλέπετε είναι εύκολο να προσβάλεις τους πάντες όταν δεν έχεις απαντήσεις. Γιατί να ανέβεις εσύ όταν μπορείς να κατεβάσεις τους άλλους. Έτσι στο υπόγειο θα είσαι ο ψηλότερος μια και ήδη έχεις πάρει το σκαμνί ή το δεκανίκι που σου πρόσφεραν κάποιοι άλλοι.
Περνάει λοιπόν γενιές 14 όλους όσους προσπάθησαν ενώ οι ακίνητοι πανεπιστημιακοί ήταν οι σοφοί οι σόφρονες.

"Χωρίς να το καταλάβουμε, μπήκαμε κιόλας στις εικοτολογίες των νεότερων ερευνητών. Αρχίζουν από τον 17^ο αιώνα και φτάνουν ως τις μέρες μας, χωρίς να υπάρχει ελπίδα να τελειώσουν κάποτε τα βάσανα του Οδυσσέα, σαν να μην του έφταναν τα όσα τράβηξε στα χέρια του Ομήρου!"

Φανταστείτε τώρα τι έχει τραβήξει ο Οδυσσέας από τα χέρια αυτού του "σοφού".

Αφού λοιπόν αρχίζει να βάλει και εναντίον όλων των νεωτέρων ερευνητών λέει:

"Όλα αυτά τα στοιχεία τα συνδυάζουν έπειτα με τις πληροφορίες της Οδύσσειας και όπου αυτές δεν αρκούν — και κατά κανόνα δεν αρκούν — επιστρατεύουν τη φαντασία τους, για να συμπληρώσει αυθαίρετα τα κενά. Στα τελευταία χρόνια οι σχετικές μελέτες συνοδεύονται, έξω από τα διαγράμματα και τους χάρτες, από εντυπωσιακές έγχρωμες φωτογραφίες, που πότε σου παρουσιάζουν σπηλιές από το Ματματά της Τυνησίας, τάχα πως σ' αυτές κατοικούσαν οι Κύκλωπες, πότε χωρικές που κάνουν την μπουγάδα τους σ' ένα ποτάμι της Καλαβρίας, για να σε βεβαιώσουν πως σ' αυτό ακριβώς το ποτάμι έπλυνε και η Ναυσικά, η βασιλοπούλα των Φαιάκων, τα προικιά της. Λίγο ακόμα και θα βρουν και το τόπι που ξαστόχησε και έριξε στον ποταμό η φιλενάδα της!"

Δεν υποστηρίζω ότι δεν έγιναν υπερβολές αλλά όλοι αυτοί προσπαθούσαν αυτός;

Από τα βέλη του δεν ήταν δυνατόν να ξεφύγει και η Μερτζ. Έπρεπε να καθαρίσει κάθε πιθανό αντίπαλο:

"Ποιος μπορεί να φανταστεί τη Ναυσικά να παίζει με τις φιλενάδες της στις εκβολές του Μισισιπή; Η κυρία Mertz όμως τη φαντάζεται!"

Δείτε τώρα πως αποδεικνύει την δική του αλήθεια:

"Τα τόσο αντιφατικά αυτά αποτελέσματα οδηγούν από μόνα τους στο συμπέρασμα ότι κάθε παρόμοια συζήτηση είναι κόπος χαμένος. Τα στοιχεία που δίνει ο ποιητής για τις πλάνες του ήρωά του είναι τόσο γενικά και αόριστα, ώστε να σου επιτρέπουν να ξαποστείλεις τον Οδυσσέα στις τέσσερις άκρες του κόσμου."

Θέλοντας να δείξει όμως μεγαλοψυχία μας πληροφορεί ότι μπορεί να έχει και θετικό αντίλογο και έτσι συμπληρώνει:
"Πώς μας παρασέρνει ακόμα και σήμερα η απλοϊκή πίστη των αρχαίων Ελλήνων πως ο Όμηρος θέλησε, σαν πανεπιστήμονας που ήταν, να μας διδάξει και γεωγραφία! Πώς το ξεχνούμε πως ο Όμηρος ήταν ποιητής και τίποτε άλλο! Πώς δεν μας περνάει από το νου πως οι Λωτοφάγοι, οι ανθρωποφάγοι Λαιστρυγόνες, οι μονόματοι Κύκλωπες, οι μάγισσες σαν την Κίρκη κλπ. είναι μορφές μυθικές και αποκλείουν από τη φύση τους κάθε γεωγραφικό εντοπισμό πάνω στη γη! Όταν διαβάζουμε τα εφτά ταξίδια του Σεβάχ Θαλασσινού στη Χαλιμά, η σκέψη μας δεν πάει ούτε στιγμή να ανοίξουμε το χάρτη και να τοποθετήσουμε πάνω του τις θαυμαστές χώρες και τα μαγικά νησιά, όπου τον έριξε ναυαγό το καράβι του. —Μα αυτά είναι παραμύθια, θα πει κανείς. Σωστά! Γιατί όμως τότε γυρεύουμε πραγματική γεωγραφία στον Όμηρο, την ώρα που και αυτός παραμύθια ιστορεί;"
Αυτό κατά τον κύριο καθηγητή είναι θετική απόδειξη. Πιθανών δεν γνωρίζει τι είναι απόδειξη.
Πιο κάτω μας μιλάει για μια δήθεν προσπάθεια του Ομήρου να απομυθοποιήσει τους μύθους. Φανταστείτε! Έχει την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζει τόσο καλά τον Όμηρο που ήξερε τι σκεφτόταν.
Αφού μας γεμίσει αλογόμυγες με την υποτιθέμενη πρόθεση του ομήρου να αντιγράψει τον Ορφέα συνεχίζει να περιχαρακώνει τον χώρο του επιτιθέμενος στους αναγνώστες. Όλοι εσείς που δεν διαβάζετε μόνο αυτόν αλλά ξεκλέβετε κάποιες ματιές και για τους άλλους είστε ηλίθιοι λέει. Απολαύστε τον:
"Ο αφελής αναγνώστης τρίβει τα μάτια του, όταν, κάτω από μιαν εντυπωσιακή φωτογραφία, η λεζάντα τον πληροφορεί πως στη σπηλιά που βλέπει έφαγε ο Πολύφημος τους συντρόφους του Οδυσσέα, ή πως σ' αυτού του ποταμού τους όχτους συναπαντήθηκε ο ναυαγός Οδυσσέας με τη βασιλοπούλα των Φαιάκων."

Αφού λοιπόν τακτοποίησε όλους τους μεγάλους έβαλε να νουθετήσει τα παιδιά. Άλλωστε από νωρίς πρέπει να φροντίζεις για τους μελλοντικούς αναγνώστες σου. Λεφτά είναι αυτά όχι ψέματα.

"Για τον απλοϊκό αναγνώστη υπάρχει και ένας άλλος κίντυνος: Το έντυπο, σαν έντυπο και μόνο, και ας λέει ανυπόστατα πράγματα, ασκεί πάνω του μια πειστικότητα, που κανείς δεν τη φαντάζεται: Αφού τα λέει το βιβλίο, πώς να μην είναι αληθινά; Αν μάλιστα προσθέσει κανείς τη δημοσιογραφική προβολή, τους χτυπητούς τίτλους και τη μαγεία που περιβάλλει κάθε παραδοξολογία, τότε θα καταλάβουμε πόσον αγώνα έχει να κάνει στο σχο­λείο ο φιλόλογος, για να κρατήσει την τάξη του μακριά από όλη αυτή την ψευτοφιλολογία.

Πολλά παιδιά θα έρθουν στο σχολείο πληροφορημένα από τους μεγάλους του σπιτιού: Ο πατέρας μου διάβασε σε κάποια εφημερίδα (ή περιοδικό) πως ο Οδυσσέας ταξίδεψε στην Αμερική, ή στον Βόρειο Πόλο, ή στα ανατολικά της Μαδαγασκάρης. Γιατί να μην είναι αλήθεια;

Για να προφυλάξουμε τα παιδιά από τέτοια παραστρατήματα, θα μπορούσαμε, αν είναι ώριμα, να χρησιμοποιήσουμε την επιχειρηματολογία της μελέτης αυτής, ότι δηλαδή, όταν ο ένας ισχυρίζεται πως οι Φαίακες κατοικούσαν στην Παλαιστίνη, ο άλλος στην Τυνησία, ο άλλος στην Ισπανία, ο άλλος στην Ελγολάνδη κλπ., θα πει πως κάτι δεν πάει καλά. Πάνω απ' όλα, θα τους τονίσουμε πόσο αδικούμε τον Όμηρο κάνοντάς τον γεωγράφο."

Αφού λέει και άλλα γλυκανάλατα και μετατρέπει το τίποτα σε βαθιά φιλοσοφία δείτε πόσο δυνατός είναι στο ζεϊμπέκικο. Φοβούμενος ότι κάποιος θα τον ρωτήσει για την Ιθάκη προλαβαίνει και λέει:

"Μιλώντας για την οδυσσειακή γεωγραφία αποφύγαμε να μιλήσουμε για το πρόβλημα της Ιθάκης. Εδώ ο λόγος δεν είναι για χώρα μυθική. Το βέβαιο ωστόσο είναι πως υπάρχει ένα πρόβλημα σχετικά με τους στίχους 25 κκ. του ι. Και με αυτό όμως δεν πρέπει, νομίζω, να απασχολήσουμε τα παιδιά μας, γιατί ούτε λύθηκε ως τώρα ούτε είναι εύκολο να λυθεί. Το μόνο που θα πρέπει να ξέρουν στο σχολείο είναι πως η σημερινή Ιθάκη είναι και η Ιθάκη του Ομήρου. Τις θεωρίες πως η ομηρική Ιθάκη είναι η σημερινή Λευκάδα ή η Κεφαλλονιά ούτε θα τις αναφέρουμε."

Τι καταπληκτικός πανεπιστημιακός αλήθεια. Θα αποκρύψουμε την αδυναμία μας να εντοπίσουμε την αλήθεια γιατί τότε θα αρχίσουν τα ερωτήματα και μετά άντε να τους σταματήσεις. Και πως μετά εμείς οι "σοφοί" θα πουλάμε βιβλία και αυθεντία;

Στο τέλος αυτού του μακροσκελούς κειμένου καταπιάνεται και με το πρόβλημα της Σχερίας-Κέρκυρας. Εκεί φαίνεται δεν έχει κάποια υποχρέωση, άλλωστε ποτέ οι σύγχρονοι Κερκυραίοι δεν είχαν δημιουργήσει κάποια ισχυρή οικονομικοπολιτική-πολιτιστική συμμαχία υπέρ των θέσεών τους σε αντίθεση με τους Ιθακήσιους που είναι ένα ισχυρό λόμπυ. Έτσι τους κατακεραυνώνει ο εν λόγω για την πρόθεσή τους να ταυτιστούν με την Σχερία, που την θεωρεί φανταστική αλλά στο τέλος τους χαϊδεύει φιλικά στην πλάτη λέγοντας:

"Και στο σχολείο, νομίζω, πρέπει να δείξουμε στα παιδιά πως το κείμενο της Οδύσσειας δεν επιτρέπει την ταύτιση της Σχερίας με την Κέρκυρα. Την απογοήτευση που θα νιώσουν ας ζητήσουμε, θα πρότεινα, να την αντισηκώσουμε τονίζοντάς τους πόσο σεβαστή ηλικία έχει η σφαλερή αυτή γνώμη, αφού την ξέρει ο Θουκυδίδης κιόλας." 

Αυτά τα ολίγα από τον κύριο όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω ειδήμονα του ........ου.

Καλησπέρα σας