Φοινικικό αλφάβητο πως γεννήθηκε(2ο μέρος)

Ας συνεχίσουμε όμως τα περί Φοινικικού και ελληνικού για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα πια.

Δείτε μέχρι πιο σημείο φτάνει η διαστρέβλωση τους.Λένε λοιπόν:

«Το Φοινικικό αλφάβητο είναι συμφωνογραφικό αλφάβητο με 22 γράμματα, που χρησιμοποιούσαν στον Λίβανο, την Παλαιστίνη και την Συρία από τον 11ο μέχρι τον 5ο αιώνα π.Χ. στα γραπτά κείμενα της Φοινικική, Αραμαϊκή,Εβραϊκή και άλλες Σημιτικές γλώσσες.»

Ψέμα ΤΕΡΑΣΤΙΟ. Είδαμε, μόλις προηγουμένως ότι έχει φωνήεντα. Πως όμως αλλιώς θα στηρίξουν το ψέμα τους; Με ένα άλλο ψέμα. Έτσι δημιούργησαν τον μύθο περί συμφωνογραφικού αλφαβήτου. Θα σκέφτηκαν ότι κανείς δεν θα διαβάσει από την μια και βέβαια ελέγχουμε όλες τις πηγές πληροφόρησης από την άλλη. Έτσι είμαστε σίγουροι. Να όμως που για έναν περίεργο λόγο εγώ διαβάζω. Όχι μόνο διαβάζω αλλά και σκέφτομαι και τους φωνάζω κατάμουτρα με στοιχεία. Είστε ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ. Το λεγόμενο Φοινικικό δεν είναι τίποτε άλλο από ένα ελλιπές ελληνικό που πρέπει να βρήκαν κάποια στιγμή και το χρησιμοποίησαν για να λύσουν την ανάγκη της γραφής και παρακάτω το αποδεικνύω.

Οι Αποδείξεις

Αυτό που θεωρούν πλεονέκτημα για να συνεχίσω την κριτική είναι ένα μεγάλο μειονέκτημα. Μιλώ για τον ισχυρισμό ότι κάτι σημαίνει το κάθε γράμμα. Φυσικά εδώ θέλω να δηλώσω την επιφύλαξή μου αν οι ονομασίες ή όλες οι ονομασίες του εν λόγω Αλφαβήτου είναι σωστές και δεν είναι μια προβολή ονομάτων άλλων για ευνόητους λόγους. Το σημειώνω λοιπόν και συνεχίζω.

Μπορείτε να μου πείτε γιατί κάποιος να ονομάσει την αλφαβήτα του :Βόδι, Σπίτι, Καμήλα, Πόρτα,(Παράθυρο) Καρφί (ή Γάντζος), Όπλο, Περίβολος, Φράχτης(ρόδα), Χέρι, Παλάμη, Βουκέντρα, Νερό, Ψάρι, Ψάρι, Μάτι, Στόμα, Φυτό Πάπυρος,(Μαϊμού), Κεφάλι, Δόντι, Σημείο. Πόσο ανόητος μπορεί να είναι κάποιος που να δεχτεί ότι κάποιος που είχε την ικανότητα να κατασκευάσει ένα ΑΛΦΑΒΗΤΟ δεν είχε την στοιχειώδη ικανότητα να δώσει μιας λογικής σειράς ονόματα; Ακόμη μπορεί να μου πει κάποιος ποιο από τα γράμματα-σχήματα ανταποκρίνεται έστω και στοιχειωδώς στο υποτιθέμενο νόημά του; Μη μου πει κάποιος για αφαιρετική γιατί το μόνο αφαιρετικό θα είναι το μυαλό του.

Ας δούμε όμως και μερικά ακόμη που ούτε ανησύχησαν ούτε κινητοποίησαν κάποιον να το ψάξει.

Είδαμε ήδη ότι το Άλφα παρήγαγε το Άλεφ και δεν επανέρχομαι. Πάμε λοιπόν στα επόμενα γράμματα.

Μπεθ. Έχοντας κάποιος στοιχειώδεις μόνο γνώσεις μπορεί να καταλάβει ότι το Βήτα όπως εξελίχθηκε στις λεγόμενες λατινογενείς γλώσσες(Χαλκιδικό Αλφάβητο) για παράδειγμα μετατράπηκε σε ΜΠ όπως βέβαια και το οδοντικό Τ με την προσθήκη του Η(και αναστροφή) στο εξίσου οδοντικό Θ. Έτσι θα μπορούσα να πω ότι το Μπεθ μπορεί να γραφεί ως ΒΤΗ ή ΒΗΤ ή ΒΗΤΑ

Γκίμελ. Για το γράμμα αυτό για την ώρα θα πούμε ότι το αρχικό ΓΚ είναι Γ συνεχίζω.

Νταλεθ ή Δαλεθ ή Δέλτα με αναγραμματισμό και μετατροπή του Τ σε Θ.

Ηε. Για το γράμμα αυτό το μόνο που μπορούμε να πούμε ότι αποδίδει φωνητικά το Ε

Βαβ (ή κάπως έτσι) αυτό όπως θα δούμε παρακάτω είναι μια ακόμη κραυγαλέα απόδειξη του ποιος αντέγραψε από ποιον.

Ζαγίν. Εδώ το σύμβολο είναι το Ζ (I)το ελληνικό που έμοιαζε πολύ με το Ι όπως βλέπουμε γι’ αυτό και το Ζαγίν.

Χεθ. Εδώ λοιπόν όπως φαίνεται από την παράθεση των ελληνικών αλφαβήτων το Η που συνδέθηκε με τον ήχο του Διγάματος και έδινε όπως και στο λατινικό έναν πιο βαρύ τόνο. Ένα δηλαδή «Χε» (h) όπως ξέρουμε καλά όλοι όσοι ταλαιπωρηθήκαμε να το αποδώσουμε μαθαίνοντας μια ξένη γλώσσα. Το Θ όπως καταλάβατε ήταν το Τ από το Ητα ή heta όπως το ονομάζουν οι λατίνοι και εμείς θα το «μεταφράζαμε» σε Χετα ή Χεθ(α).

Τεθ ή Θητα με αναγραμματισμό

Γιοντ ή Ιοντ ή Ιοτα

Καφ ή Καπ ή Κάππα μια και το χειλικό Φ γίνεται το εξίσου χειλικό Π( γράφω-γραπτό)

Λαμεθ ή Λαμεδ ή Λάμδα οδοντικό Θ στην θέση του οδοντικού Δ

Μεμ ή Μι

Νουν ή Νι

Σαμεχ ή Σαμεξ

Αγιν και το αρχικό σύμβολο είναι ένα μάτι. Θυμηθείτε ότι αντίστοιχη προφορά έχει και η λέξη μάτι στην Ιταλική γλώσσα και απ’ ότι είδαμε μέχρι τώρα Λατίνοι και «Φοίνικες» έχουν κοινές λέξεις και προφορές.

Πε ή Πι

Τσαντέ όπως λέμε Σαμπί

Κοφ ή Κοπ λόγω χειλικών και τελικά Κόπα

Ρες ή Ρο στο ελληνικότερο

Σιν αντί για Σίγμα

Ταβ ή κάπως έτσι αντί για Ταυ

Μέχρι εδώ είδαμε ότι πλην ίσως του ΑΓΙΝ και του ΣΑΜΕΧ ή ΣΑΜΕΞ όλες οι ονομασίες με λογικές μεταβολές ταυτίζονται με τις αντίστοιχες ελληνικές. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει:

α) Ότι οι Έλληνες αντέγραψαν από τους «Φοίνικες» και

β) Αυτό είναι ίσως το σπουδαιότερο.

Είδαμε από την αντιπαράθεση των αλφαβήτων ότι το λεγόμενο Φοινικικό δεν είναι συμφωνογραφικό αλφάβητο, όπως το Εβραϊκό, αλλά ένα κανονικό με φωνήεντα και σύμφωνα αλφάβητο. Αυτό το βλέπει ο καθένας χωρίς να είναι ειδικός μια και υπάρχουν όλα σχεδόν τα ελληνικά φωνήεντα πλην του Ω(ωμέγα). Άρα τουλάχιστον σε φωνητικό επίπεδο είναι απόλυτα λειτουργικό ή σχεδόν απόλυτα.

Αν αναρωτιέστε γιατί όλοι λένε ότι είναι συμφωνικό η απάντηση είναι απλή και διπλή. Από την μια θέλουν να το συνδέσουν με το εβραϊκό που είναι συμφωνογραφικό (χωρίς Φωνήεντα δηλαδή) και από την άλλη θέλουν να καλύψουν το τεράστιο κενό στην θεωρία τους εκτός από το μυαλό τους.

Τα γράμματα της Αλφαβήτα των Φοινίκων είναι 22. Όμως αν αφαιρέσετε το Σαμπί και το Κόπα είναι 20. Ελάτε τώρα να σκεφτείτε τι ακριβώς είδαν οι «αντιγραφείς» Έλληνες και ποια ανάγκη κλήθηκαν να καλύψουν που δεν είδαν οι «πρωτοπόροι Φοίνικες». Διότι πως μπορούν να εξηγήσουν όλοι αυτοί οι φωστήρες ότι το ελληνικό αλφάβητο συνεχίζει με τα γράμματα Φ (φι) Χ (χι) Ψ (ψι) και Ω (Ωμέγα) και βέβαια υπάρχει το Υ(ύψιλον) στην εν λόγω αλφαβήτα σε λάθος θέση προφανώς από άγνοια. Ακόμη όπως είδαμε υπάρχει η φωνητική χρήση του Δίγαμμα χωρίς το ίδιο το γράμμα προφανώς λόγω άγνοιας και εδώ. Αν για τα σύμφωνα λοιπόν ψελλίσουν δικαιολογίες για ύπαρξη τους με συνδυασμούς γραμμάτων μπορούν να μου πουν γιατί χρειάστηκαν το ωμέγα(Ω) όταν είχαν το όμικρον(Ο) και τους διφθόγγους αργότερα ΟΙ, ΕΙ και ΥΙ όταν υπάρχει το ύψιλον(Υ) όταν είχαν το ήτα(Η) και το γιώτα(ι);

Η Θεωρία μου και οι ενδείξεις

Όσο θα καταπίνουν την γλώσσα τους θα δώσω εγώ την δική μου εκδοχή, ναι εκδοχή, που όμως θεωρώ καλύτερη από τις σωρό ανοησίες που γράφονται από σοβαρούς κατά τα άλλα ειδικούς.

Όλοι γνωρίζουμε ότι πέρασαν εποχές με κλιματολογικές και γεωλογικές ανακατατάξεις όπου η φιλολογία δεν ήταν σίγουρα το πρώτο που τους ενδιέφερε. Έτσι βγαίνοντας από μια μακραίωνη περίοδο επιβίωσης και μόνο στράφηκαν ξανά στον πολιτισμό που είχαν χάσει και βέβαια αναζητήθηκαν μνήμες και σημάδια του. Έτσι κάποια στιγμή ανακαλύφθηκε ένα Αλφάβητο με εικόνες, όπως αυτό που είδαμε στην αρχή. Με γνωστές εικόνες και σημάδια-γράμματα αντίστοιχα. Βέβαια φαντάζομαι ότι αυτή η ανακάλυψη, με δεδομένο ότι οι μεταβολές αυτές χρειάστηκαν χιλιάδες χρόνια για να γίνουν, δεν ήταν πλήρης αλλά εκτός από τις φθορές που θα υπήρχαν στα σχέδια έλειπε και το κάτω μέρος (τα 4 τελευταία γράμματα + το Δίγαμμα). Φυσικά δεν μπορούσαν να γνωρίζουν τότε οι, ευτυχείς φαντάζομαι, ανασκαφείς ότι το εύρημά τους δεν ήταν πλήρες μια και τόσα χρόνια, χιλιάδες προφανώς, χωρίς χρήση γραπτής γλώσσας δεν τους επέτρεπε την πολυτέλεια να γνωρίζουν. Ήξεραν όμως τις εικόνες, μια και μιλούσαν, και έτσι ανασυνέθεσαν, έτσι πίστευαν τουλάχιστον, όσο καλύτερα μπορούσαν το αλφάβητο. Φυσικά είναι άλλο να γνωρίζεις πως λέγεται κάτι και άλλο να κάνεις συλλαβισμό του γράμμα-γράμμα (είναι το δυσκολότερο κομμάτι ακόμη και για ανθρώπους με πολλές γνώσεις). Έτσι φαντάστηκαν ότι η ονομασία της εικόνας αντιστοιχεί και στο γράμμα-σύμβολο και το ανάποδο. Για παράδειγμα:

το Άλφα έγινε ΑΛΕΦ μια και παρίστανε μια Άλφη= Βόδι

το Βήτα έγινε Μπεθ και το σπίτι(βίλα) που παρίστανε ονομάστηκε επίσης έτσι

το Γάμμα έγινε Γκάμελ όπου μάλλον το ζώο που σήμερα ονομάζουμε Καμήλα ή Γκαμήλη είχε χρησιμοποιηθεί για να δώσει στους άγνωστους Έλληνες κατασκευαστές την λέξη γαμφήλη που είναι το σαγόνι των ζώων και βέβαια η «Καμήλα» ή σαγόνιας κατά το νεοελληνικότερο με το χαρακτηριστικό της σαγόνι ενδείκνυται για κάτι τέτοιο.

Το Δέλτα σε Ντάλεθ που όμως αν και το πρώτο σύμβολο μοιάζει με ψάρι εντούτοις μας λένε ότι σημαίνει «πόρτα». Μπορώ λοιπόν να υποθέσω ότι στο εν λόγω πίνακα υπήρχε ένας «Δέλτος» ένας πίνακας λοιπόν, κάτι τόσο κοινό για τα παιδιά, που στην συνέχεια οι Φοίνικες φίλοι μας το πέρασαν για πόρτα. Το σχήμα του Ψαριού ίσως προήρθε από παρανόηση του γράμματος Δ που πλαγιασμένο σου δίνει την εντύπωση κεφαλιού ψαριού.

Το Έψιλον που όντως είχε την φωνή Χε όταν όμως προηγούνταν το Δίγαμμα που όμως σε κάποια αλφάβητα αντικαταστάθηκε με το Η το ονόμασαν Χε και σήμερα ο ίδιος τύπος υπάρχει ως αντωνυμία στα αγγλικά(he= αυτός αλλά και αρσενικός εξούκια η εικόνα του άντρα).

Το Βαβ όπου το αρχικό σχήμα ήταν ένας κύκλος με μια ευθεία που παραπέμπει σε σήμα τροχαίας αν το γράφαμε σήμερα και μετατράπηκε σε κάτι σαν ύψιλον με έβαλε σε σκέψεις. Ψάχνοντας λοιπόν βρήκα ότι η λέξη υλακή είναι το γαύγισμα. Έτσι λοιπόν πιθανών στην θέση της εικόνας του Υ(ύψιλον) να υπήρχε η εικόνα ενός σκύλου που γαύγιζε γράφοντας ένα γάβ-γάβ ή λύκου που έκανε ένα ουουου ή κάτι αντίστοιχο. Έτσι το γράμμα ίσως γράφτηκε σαν σκύλος ή λύκος με ουρά αλλά και σαν ύψιλον και βέβαια το όνομά του έγινε βαβ.

Το Ζαγιν που αντιπροσωπεύει το Ζήτα αμέσως μου έδωσε την εντύπωση της λέξεως «Ζυγοί» όπως λέγονταν η ομάδα των δύο στρατιωτών όπως και στρατιωτική παράταξη «ζυγών» επιδεικνύουν οι δύο παράλληλες γραμμές που ήταν το άλλο σύμβολο. Αυτό δικαιολογεί και την έννοια του όπλου μια και από την εικόνα δεν προκύπτει.

Για τα ήτα, θήτα, ιώτα, είπαμε ήδη ότι τα «Φοινικικά» ονόματα είναι παραφθορές των ελληνικών και βέβαια οι έννοιες που τους αποδόθηκαν είναι οι προφανείς όταν βλέπει κανείς τα γράμματα μια και απ’ ότι φαίνεται οι συγκεκριμένες εικόνες είχαν χαθεί αφήνοντας πίσω μόνο τα ονόματα των γραμμάτων.

Το Καφ που μπορεί να είναι όπως είδαμε παραφθορά του Κάππα αλλά βλέποντας το πρώτο σχέδιο, που η γνώμη μου γι’ αυτά είναι ότι είναι όχι πρώτα αλλά παράλληλα μια και προέρχονταν από τις εικόνες του αλφαβητάριου, που είναι ένα χέρι και φυσικά η έννοια που του δίνουν είναι παλάμη, με κάνει να σκεφτώ ότι η εικόνα ήταν ένα χέρι με έμφαση όμως στον καρπό. Έτσι λοιπόν ίσως η λέξη καρπός, ολόκληρη ή το μέρος της που σώθηκε, έγινε καφ.

Το Λαμεθ είδαμε ότι είναι παραφθορά του Λάμδα. Η έννοια δε της βουκέντρα να προήρθε από την εικόνα της λόγχης .

Το Μεμ αναφέρεται ως νερό. Εδώ προτείνω την λέξη Μέθυ= κρασί όπου εύκολα μπορούσε να παρομοιαστεί με νερό και βέβαια να γίνει μεμ.

Συνεχίζεται...