Προσπαθώντας να αντλήσω όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία άρχισα να ψάχνω για αναλύσεις σχετικές με τον Όμηρο και έπεσα πάνω στην ανάλυση του Κορδάτου για το λεγόμενο Ομηρικό ζήτημα.Τότε κατάλαβα γιατί δεν αναδείχθηκε ποτές ο Όμηρος και κατ' επέκταση τα αρχαία ελληνικά κείμενα.Αυτοί που είχαν αναλάβει να τα κοινωνήσουν ήταν κάποια ποταπά ανθρωπάρια σπρωγμένα ίσως από κάποιο πάθος τους ή ανόητες εμμονές θρησκευτικού και άλλου περιεχομένου.Απολαύστε τι έγραφε ο πολύς κύριος Κορδάτος ή μάλλον τι υιοθετούσε γιατί υιοθετούσε τις πιο ακραιφνείς και ανθελληνικές θέσεις με σκοπό να επιτύχει τον πολυπόθητο σκοπό του: την απαξίωση των αρχαίων προγόνων μας.Στην συγκεκριμένη περίπτωση υιοθετεί τα σχόλια ενός Γάλλου παπά, ό οποίος δεν είχε καμιά σχέση με την φιλολογική κίνηση της εποχής του ούτε και έγραψε άρθρα ούτε και παρέμβει με κάποιο τρόπο στις τότε συζητήσεις,αυτά τα αναφέρει ο ίδιος ο Κορδάτος, αλλά εξέδωσε ένα βιβλίο,πως άραγε; ποιός τον χρηματοδότησε; που ο δικός μας πολύ το εξετίμησε και ούτε τον προβλημάτισε το μένος της εκκλησίας εναντίον του αρχαιοελληνικού πολιτισμού ούτε δεύτερες σκέψεις έκανε για το ποιος είναι αλήθεια αυτός ο παπάς και πόσο ικανός ήταν.Τι γράφει λοιπόν ο Κορδάτος:
Έχοντας λοιπόν υπ' όψη του όλα αυτά,αναφέρετε σε απόψεις του γνωστού εβραίου και ανθέλληνα ιστορικού του Ιώσηπου,τόσο αντικειμενική πληροφόρηση, αρνειότανε την ύπαρξη ενός ποιητή πού έγραψε τα δύο έπη. Μα εκεί πού οι παρατηρήσεις του Γάλλου αββά είναι σοφές, είναι η εσωτερική ανάλυση της Ιλιάδας. Βρίσκει πως όχι μόνο ενότητα, δηλαδή ενιαίο σχέδιο, δεν υπάρχει στο μεγάλο αυτό ποίημα, μα το αντίθετο, πώς είναι κομμάτια - κομμάτια πού αρχικά γράφηκαν για να υμνήσουν όχι έναν ήρωα αλλά πολλούς και κυρίως για να ιστορήσουν γεγονότα που δεν έχουν στενό και άμεσο σύνδεσμο μεταξύ τους. Οι επαναλήψεις των μαχών και μονομαχιών, τα αυτά επίθετα θεών και ηρώων, η ίδια περιγραφή διαφόρων μαχών και επεισοδίων, οι ίδιες πάντα παρομοιώσεις και το ίδιο γνωμολογικό υλικό, όχι μόνο χαλνούν την αρμονία και την ενότητα της Ιλιάδας, μα και προκαλούν την αηδία στο φιλόλογο που μπορεί να κατανόηση το αρχαίο κείμενο και να δη τις αντιφάσεις, τις ίδιες επαναλήψεις και τα κουραστικά αναμασήματα!
Αηδία προκαλούν στον κύριο Κορδάτο τα ονόματα των θεών και των ηρώων. Αηδία προκαλούν στον κύριο Κορδάτο οι παρομοιώσεις και οι μεταφορές που είναι μοναδικές, πρωτότυπες αλλά και που δημιούργησαν αυτό το είδος του λόγου.
Λυπάμαι ειλικρινά για όλους αυτούς που τόσο εύκολα πληγώνουν την ιστορία μας με τα κόμπλεξ τους.
Αρνούμε να γράψω περισσότερα για τέτοιου είδους ανθρωπάρια στο επόμενο νέα στοιχεία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου