Ομηρική γραμματική.Υπάρχει κάτι τέτοιο; Νο3

Αγαπητοί φίλοι
Συνεχίζω να σας βομβαρδίζω με σκέψεις και αποδείξεις για την γραμματική που παρουσιάζουν ως ομηρική και που έχτισε την γλώσσα που έχουμε σήμερα.
Φανταστείτε ότι με πρότυπο τα κείμενα αυτά και την μυθοπλασία-γραμματική αλλά και φυσικά την προφορική παράδοση κρατήσαμε ή δημιουργήσαμε εξ αρχής μια γλώσσα η οποία στέκεται αξιοπρεπέστερα από πολλές άλλες, ίσως και όλες. Θέλω να πω ότι έχει έστω και έτσι ως κακέκτυπο μια πλαστικότητα μεγάλη πράγμα που την έκανε να αναδειχθεί ως γλώσσα πρότυπο στην ονοματοδοσία νέων εννοιών.
Πολλοί θα διαφωνήσετε μαζί μου γι την άποψη που έχω για την γλώσσα μας από την κλασσική εποχή ως σήμερα αλλά πείτε μου πως μπορεί κάποιος να θεωρήσει μια γλώσσα ως τέλεια όταν της λύπουν τα βασικά δομικά υλικά. Ποιος για παράδειγμα μπορεί να μας πει γιατί το ΠΟΛΥΣ γράφεται με ένα Λ και το ΠΟΛΛΟΙ με δύο Λ; Γιατί το ΑΥΤΙ γράφεται με ΑΥ και όχι με ΑΦ; Θα μπορούσα βέβαια να πάω και βαθύτερα και να ρωτήσω γιατί το ΑΥΤΙ ονομάστηκε έτσι; Είναι μια τυχαία επιλογή; Το σημαίνον, δηλαδή η λέξη, με το σημαινόμενο, δηλαδή αυτό στο οποίο αναφέρεται η λέξη είναι άσχετα μεταξύ τους και η σχέση τους τυχαία; Κάποτε μάλιστα άκουγα μια συζήτηση στην ΕΤ3 σχετική όπου οι κ.κ καθηγητές του ΑΠΘ διατράνοναν την πεποίθησή τους ότι είναι τυχαία η επιλογή των λέξεων ως προς το σημαινόμενο και θα μπορούσαε να ονομάσουμε ΑΥΤΙ και την ΠΟΡΤΑ για παράδειγμα.Δεν το είπαν αλλά αυτό εννοούσαν όταν έλεγαν ότι είναι τυχαία. Ο Αριστοτέλης από την άλλη γράφει στα συγγράμματά του ότι έχουν άμεση σχέση χωρίς όμως να μας δίνει άλλα στοιχεία που να αποδεικνύουν τα λεγόμενά του. Βέβαια ο Αριστοτέλης έγραψε πράγματα που σχεδόν όλοι εμείς οι υπόλοιποι δεν καταλαβαίνουμε οπότε δεν περιμέναμε να είναι τελείως αποκαλυπτικός. Έστω όμως και ως σημείο αναφοράς θα έπρεπε να υπάρχει στους κ.κ καθηγητές και ειδικούς επί των γλωσσικών θεμάτων.
Αν λοιπόν ο Αριστοτέλης ήξερε κάτι παραπάνω, άλλωστε η λέξη ΑΤΟΜΟ περιγράφει την διάταξη ενός μορίου Υδρογόνου (ένα πρωτόνιο, ένα ηλεκτρόνιο) από μόνη της κάτι δείχνει, και θεωρήσουμε ότι το σημαίνον και το σημαινόμενο έχουν μεταξύ τους μια ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ τότε η γραμματική δεν έχει καμία σχέση με την γραφή. Εξηγώ:
Ας υποθέσουμε ότι όλα αυτά είναι σωστά και άρα είτε εμφανίσω την λέξη για παράδειγμα ΧΑΛΚΟΣ είτε βάλω ένα κομμάτι ΧΑΛΚΟ(το μέταλλο) είναι ένα και το αυτό τότε που μπορεί να εμπλέκεται η γραμματική; Στο χρώμα του, την μορφή του, την σύστασή του; Βλέπετε ότι αν δεχτούμε αυτήν την σχέση η ύπαρξη γραμματικής όσον αφορά την λέξη είναι αδιανόητη. Τι θα εκφράσουν οι πτώσεις; Απολύτως τίποτα. Άλλωστε αν θα δείτε την Αγγλική για παράδειγμα τα κατάφερε πολύ καλά τόσα χρόνια χωρίς πτώσεις.
Αν πάμε τώρα στα άρθρα θα δούμε ότι, αν και εγώ έμαθα να γράφω με αυτόν τον τρόπο και έχω ακόμη τις εσωτερικές μου αντιστάσεις στην πραγματικότητα δεν χρειάζονται. Έχει φύλο Ο χαλκός ή Η καρέκλα. Έχει κάποιο νόημα αυτό πραγματικά; Αν δηλαδή έγραφα μόνο ΧΑΛΚΟΣ,ΚΑΡΕΚΛΑ,ΑΥΤΙ τι πραγματικά θα άλλαζε;Ποια θα ήταν η χρησιμότητα του άρθρου; ΚΑΜΙΑ.
Μην σας τρομάζει η πρώτη εικόνα που είναι άγνωστη και σας φαίνεται άσχημη. Ψάξτε να βρείτε την λογική χρήση ενός άρθρου πέρα από το εμείς έτσι το μάθαμε.
Σίγουρα θα υπάρχουν ενστάσεις για τους ανθρώπους,δηλαδή τα ονόματά τους και τα ζώα. Αρχικά να πω ότι θεωρώ ότι κακώς υπάρχει ο διαχωρισμός του φύλου κατά την ομιλία μια και αυτό οδηγεί από μόνο του στην υποτίμιση κάποιου και την υπερτίμιση κάποιου άλλου. Όλοι είμαστε άνθρωποι και άρα αν το δούμε έτσι θα αποδεχτούμε και την απόλυτη ισότητα.Το ίδιο ισχύει και για τα ζώα. Θα δείτε λοιπόν στα κείμενα τα ζώα να αναφέρονται ως ενιαία και όχι σαν θυληκό ή αρσενικό εκτός αν έπρεπε να τονιστεί η ιδιαιτερότητα της φύσης τους για κάποιο λόγο και τότε χρησιμοποιούσαν έναν προσδιορισμό του φύλου. Ποιος ξέρει για παράδειγμα αν το σκυλί του Οδυσσέα ήταν αρσενικό ή θυληκό; και τι αλήθεια θα εξυπηρετούσε την πρόταση αν το γνωρίζαμε ή την ίδια την ιστορία; Η προσμονή του θα ήταν λιγώτερο σημαντική; Προφανώς όχι αλλά φαίνεται ότι οι κοινωνικές δομές της εποχής που διαμορφώθηκε η γραμματική έπαιξαν και εδώ τον ρόλο τους. Όσοι θα διαμαρτυρηθείτε ότι ονομάζεται ΑΡΓΟΣ και άρα είναι αρσενικό λόγω του Σ στο τέλος έχετε δίκιο αλλά ταυτόχρονα υποστηρίζετε μαζί μου την άποψη ότι τα άρθρα είναι τελικά άχρηστα μια και στα ομηρικά κείμενα δεν υπάρχουν άρθρα.
Ήδη λοιπόν ένα μέρος της γραμματικής βγήκε από μη αναγκαίο ως άχρηστο.
Δεν συνεχίζω την ανάλυση των "ρημάτων" μια και δεν γνωρίζω το 100% ώστε να καλύψω κάθε περίπτωση. Εκείνο που μπορώ να πω είναι ότι ο χρόνος δίνεται από προσδιορισμούς και όχι από την μορφή του ρήματος.Η κάθε λέξη-ρήμα αντιπροσωπεύει κάτι το πολύ συγκεκριμένο και βέβαια όταν η κατάσταση τροποποιείται τότε τροποποιείται και η λέξη-ρήμα. Έτσι όλα είναι μοναδικά και όχι κλίσεις ενός θέματος(ή ρίζας για να μην έχουμε ξανά πόλεμο λέξεων).
Πριν κλείσω θέλω να σκεφτείτε την εξής εικόνα: Είστε εσείς ο δημιουργός μια νέας γλώσσας που θα πρέπει να μείνει για πάντα, να μπορεί να καλύπτει όλες τις περιπτώσεις και να μπορεί να γίνεται αντιληπτή με τον ίδιο τρόπο τόσο από ανθρώπους όσο και από μηχανές τι επιλογές θα κάνατε; τους κανόνες της γραμματικής και τις εξαιρέσεις τους;
καλές σκέψεις.
Υ.Γ Επειδή όσο και να θέλουμε να κρυφτούμε πάντα κάτι μας διαφεύγει βρήκα ακόμη έναν από την παρέα των υβριστών. Είναι και συνονόματός μου ο κύριος καθηγητής της μέσης. Έτσι δεν είναι; Λέω και 'γω τόσο μένος γιατί; Τι να κάνουμε φίλε μου έτσι είναι η ζωή.Πότε μήλα πότε φύλλα και εσύ είσαι στα φύλλα και αυτό σε πειράζει.
Υ.Γ2 Για να μην νομίζετε ότι απλά υπερβάλω θα αναφέρω τα εξής:1) Στο φόρουμ του έχει σβήσει ήδη τις παρεμβάσεις μου(που το ίδιο κείμενο βρίσκεται και στο μπλογκ μου) και έχει κρατήσει κάτι υπολείματα από την πρώτη μου παρέμβαση. Άρα την θέση μου για την Ατλαντίδα, που έχει σβήσει, δεν θα την ήξερε αν δεν ήταν ο ίδιος. 2) Έκανε κάποια στιγμή μια αναφορά του τύπου "κοίτα ποιος θέλει να γράψει βιβλίο" που δείχνει ότι είτε θέλει να γράψει είτε είναι αποτυχημένος συγγραφέας όπως συμβαίνει στην περίπτωσή του. 3) Στο εναπομείναν και χωρίς ποια μέλη φόρουμ του έχει συνσυντονιστή κάποια "ΚΑΤΕΡΙΝΑ" που προφανώς είναι το ίδιο άτομο που υπέγραφε ως ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ τουΑΙΓΑΛΕΩ.4) Ο τύπος αυτός συνεχίζει να είναι ένας από τους συνδεδεμένους αναγνώστες οπότε μάλλον αντιλήφθηκε την πρώτη επίθεση από το πρώτο μπλογκ και βρήκε την ευκαιρεία να την συνεχίσει μαζί με την κολλητή του τουλάχιστον.
Όπως βλέπεις τώρα ξέρω.   

Ομηρική γραμματική.Υπάρχει κάτι τέτοιο; Νο 2

Αγαπητοί φίλοι
Συνεχίζω την χθεσινή ανάρτηση μια και το θέμα δεν έχει κλείσει και βέβαια ούτε θα κλείσει εύκολα μέχρι να διαλευκανθούν όλα τα σημεία. Ας κάνουμε λοιπόν μία προσέγγιση από μιαν άλλη σκοπιά.
Το πρώτο ερώτημα που θα έπρεπε να μας απασχολήσει είναι γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην γραμματική που χρησιμοποιούσαν στην Ελλάδα τα κλασσικά λεγόμενα χρόνια και που συστηματικοποίησαν οι Αλεξανδρινοί με αυτό που εγώ ισχυρίζομαι. Από την μια υπάρχει μια δομημένη, με κενά βέβαια, γραμματική και από την άλλη η παντελής έλλειψή της. Αν η απόσταση ήταν μικρή ίσως να οφείλονταν σε λάθη δικά μου, για παράδειγμα αλλά έχουμε τα δύο άκρα. Το πολύ και το τίποτα.Πως μπορώ λογικά να το εξηγήσω αυτό;μια και εγώ εισαγάγω αυτήν την περίεργη ιδέα.
Πράγματι αναρωτήθηκα αρκετά το τι θα απαντούσα αν κάποιος μου έθετε αυτήν την λογική ερώτηση. Η απάντηση που θα μπορούσα να δώσω θα ήταν φυσικά μια υπόθεση εργασίας και μόνο αλλά θα μπορούσε να μην είναι μακρυά από την πραγματικότητα.
Η ιστορία του τόπου μας έχει ένα μεγάλο κενό. Της λείπουν γύρω στα 600 χρόνια. Τι θέλω να πω. Ενδείξεις κατοίκησης και ενός κάποιου πολιτισμού έχουμε επισήμως στον τόπο μας εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ήδη από το 8000 πχ αλλά σίγουρα από το 5000πχ έχουμε σίγουρες ενδείξεις αλλά τίποτα περισσότερο. Δεν διασώθηκε από την εποχή αυτή όχι μόνο κάποιο έργο αλλά ούτε καν ανάμνηση. Λες και δεν υπήρξε ποτέ. Αν μάλιστα συγκρίνεται την ιστορία μας που τόσο πολύ υπερηφανευόμαστε για την διάρκειά της με την ιστορία πολλών λαών, για να μην πω σχεδόν όλων, αυτή στην πραγματικότητα μειονεκτεί σε διάρκεια.Μπορεί να υπερηφανευόμαστε για τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα,τον Αριστοτέλη αλλά χρονικά αυτή ήταν "εχθές". Τι συνέβαινε στον Ελλαδικό χώρο το 1200; το 1500; το 2000; παλαιότερα; Κανείς δεν γνωρίζει.Μόνο υποθέσεις. Σωστές ή λάθος δεν έχει σημασία είναι απλές υποθέσεις και όσο εύκολα μπορεί να είναι κοντά στην αλήθεια τόσο εύκολα μπορεί και να μην έχουν καμία σχέση.
Η επίσημη άποψη για όλα αυτά είναι ότι την εποχή αυτή ο πολιτισμός ήταν σε στοιχειώδες επίπεδο και ακόμη η περιοχή είχε γίνει ένα σημείο περάσματος μια και κατέβαιναν κατά χιλιάδες οι βόρειοι με την μορφή κύματος και εγκαθίστονταν στην χώρα.
Που το στηρίζουν τώρα αυτό; α)Στην άγνοια και τον Όμηρο.
Το ότι δεν γνωρίζουν τους έκανε να υποθέσουν ότι αυτήν την εποχή έγινε ο Τρωικός πόλεμος. Αυτό ήταν μια πολύ βολική υπόθεση μια και έτσι θα μπορούσαν ως δια μαγείας να καλύψουν τα χαμένα χρόνια και να δικαιολογήσουν το δεύτερο επιχείρημα.Την τεράστια παραγωγή γνώσεως.
β)Παραγωγή γνώσεως
Ακόμη και ο πιο φανατικός των Ελλήνων δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ξαφνικά ένα πρωί ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων απέκτησε σχεδόν μαντικές ικανότητες και βέβαια μυαλό διεισδυτικό ώστε να κάτσει και να διατυπώσει με χιλιάδες σελίδες όλες τις βασικές και θεμελιώδεις αρχές του σύμπαντος, όλη την ιατρική, την ανατομία και την φαρμακολογία, τα Μαθηματικά και την Γεωμετρία, την Μηχανική και την Φυσική, την Στατική και την Αρχιτεκτονική και γενικότερα όλο το φάσμα των επιστημών μηδέ της πυρινικής φυσικής αλλά και αυτής των υπολογιστών εξαιρουμένων.
Αυτή η έκρηξη μυαλού και γνώσεως μόνο με μια μαζική και μακροχρόνια κρίση εξυπνάδος μπορεί να δικαιολογηθεί και επειδή δεν υπάρχει κάτι τέτοιο αυτό σημαίνει ότι κάτι άλλο συμβαίνει. Η υπόθεση ότι η γνώση αυτή εξελίχθηκε όταν μεταφέρθηκε από άλλους λαούς δεν στέκει μια και το επίπεδο αυτών των λαών ήταν σχεδόν πρωτόγονο και δεν δικαιολογούσε επ' ουδενί μια τέτοια εξέλιξη.
Αν τα βάλετε όλα αυτά μαζί θα δείτε ότι στην πραγματικότητα υπάρχει μια μεγάλη μαύρη τρύπα που αγνοούμαι τα πάντα και αμέσως μετά ένα μεγάλο μπαμ κάτι αντίστοιχο με αυτό της δημιουργίας του κόσμου.
Η δική μου άποψη για την πραγματικότητα αυτή δεν συντάσσεται με αυτή των ειδικών. Αν είχαν έλθει οι μετανάστατες από τον Βορρά τότε γιατί δεν είμαστε όλοι ξανθοί, ή έστω καστασνοί με γαλανά μάτια;Γιατί ότι και να λέμε αν πάει κανείς στην Βόρεια Ευρώπη αυτό είναι και το σύνηθες. Όμως το σύνολο σχεδόν των κατοίκων της χώρας αυτής είναι μελαχρινοί με καστανά ή μαύρα μάτια. Οι όποιες προσμίξεις από ανατολικά ή Νότια, αν υπήρξαν, ποτέ δεν ήταν τόσες για να αλλοιώσουν ολόκληρο τον πληθυσμό. Ούτε και η τουρκοκρατία είναι επιχείρημα γιατί και πρωτύτερα έτσι είμασταν. Βέβαια κάποια τμήματα στην Θεσσαλία και την περιοχή της Μακεδονίας έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά μα αν δεν είναι από τα απομεινάρια των όποιων Σλάβων(Σκλάβων κατά την άποψή μου θα έπρεπε να λέγεται) που ήρθαν σε ιστορικούς χρόνους και τους γνωρίζουμε οι υπόλοιποι είναι ελάχιστοι. Άρα δεν μπορεί να κατέβηκαν κατάξανθοι και να μαύρισαν "από το κακό τους" εδώ. Αλλά ακόμη και αν μαύρισαν γιατί μαύρισαν και τα μάτια τους; Οι Μαροκινοί και οι Αλγερινοί για παράδειγμα, χωρίς παραδοσιακές στολές και το επιπρόσθετο χρώμα του ήλιου συνεχίζουν να είναι ανοιχτόχρωμοι αλλά και να έχουν μεγάλο αριθμό από γαλανομάτηδες. Αυτοί δεν έχουν ήλιο;
Άρα λοιπόν τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει αλλά συνεχίζουμε και έχουμε ένα τεράστιο χρονικό κενό.
Η πεποίθησή μου λοιπόν είναι ότι την εποχή αυτή, την μεταβατική για την τοπική ιστορία, είχαμε μια περίοδο καταστροφής, σχεδόν ολοκληρωτικής, από το ηφαίστειο της Θήρας και έτσι οικισμοί αλλά και αρχεία και γνώση εξαφανίστηκαν σχεδόν μέσα από έναν πρόωρο μεσαίωνα που κράτησε μερικές εκατοντάδες χρόνια. Έτσι μετά από μια περίοδο λογικά εγκατάλειψης απ' όσους λίγους κατάφεραν να επιζήσουν επέστρεψαν και σιγά σιγά άρχισαν από την αρχή και σε στάδια την όποια ανοικοδόμηση του τόπου.
Τα αρχεία που προφανώς διεσώθησαν δεν ήταν ικανά από μόνα τους να δώσουν απαντήσεις για το χθες μια και πιθανά οι περισσότεροι που τα γνώριζαν χάθηκαν στην καταστροφή αν πιστέψουμε και τον Μανέθωνα.
Στην καταστροφή αυτή προσθέσθε και την μεγαλύτερη ακόμη που δημιουργήθηκε στον παγκόσμιο πολιτισμό με την περίοδο των παγετώνων και τότε μπορείτε να κατανοήσετε γιατί στο τέλος αυτής της διαδρομής γιατί υπήρχε η γλωσσική διαφορά μεταξύ της ομηρικής γλώσσας και αυτής της κλασσικής. Την τελευταία μεγάλη προσπάθεια κατανόησης έκαναν οι Αλεξανδρινοί με την γραμματική τους. Το γεγονός από μόνο του σημαίνει ότι προσπαθούσαν να λύσουν ένα πρόβλημα που ήταν η μη κατανόηση της Ομηρικής γλώσσας. Ακόμη ότι υπάρχουν δεκάδες κανόνες και ποικίλες εξαιρέσεις αλλά και μεγάλος βαθμός άγνοιας είναι ακόμη ένα σημείο αυτής της απόστασης. Κανείς δηλαδή δεν ξέρει γιατί η ΝΑΥΣ λοιπόν γράφεται έτσι και όχι ΝΑΦΣ. Ποιος ο λόγος; Γιατί η ΑΓΕΛΑΔΑ δεν γράφεται ΑΓΑΙΛΑΔΑ;
Ερωτήματα αναπάντητα στο κατά τα άλλα καλά δομημένο σύστημα γνώσεων.
Η διαφορά λοιπόν πρέπει να οφείλεται στις ενδιάμεσες καταστροφικές καταστάσεις. Εδώ δεν αναφέρω ούτε την κατοχή ούτε τον πόλεμο ούτε καν την ανατροπή των πόλων που υποστηρίζω ότι συνέβηκε το 12000πχ αλλά μόνο τα αποδεκτά από την επίσημη ιστορία.
Ας πάμε όμως και σε ένα άλλο σημείο. Ας υποθέσουμε ότι είστε πρωτόγονος, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή και κάποια στιγμή αποκτάται την ικανότητα να σκέφτεσται και ίσως να μιλάτε. Αρχίζεται λοιπόν και ονομάζεται τα πάντα γύρω σας.Αν αυτό συνέβαινε, που είναι αδύνατον να έχει συμβεί, σκεφτείτε το και θα το διαπιστώσετε και εσείς, τότε μετά από μια μικρή περίοδο που όλα ίσως να έχουν παρόμοια ονόματα, θα διαπιστώσετε ότι χρειάζεστε ένα σύστημα ονοματολογίας έτσι ώστε τα ονομαζόμενα αντικείμενα να γίνονται αντιληπτά και από τους άλλους αλλά και να μπορούν ίσως να έχουν και κάποιο στίγμα από το τι είναι. Αυτός είναι και ο λόγος που η ελληνική χρησιμοποιείται ευρέως για την ονοματοδοσία.
Αν το σύστημα είναι μια άλλη λέξη, διαφορετική, θα διαπιστώσεις ότι αυτό πέρα από το ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο αρχικά καταλήγει αδύνατο μια και δεν μπορείς να ικανοποιήσεις κανέναν από τους όρους σου αλλά και δεν μπορείς να δημιουργήσεις άπειρες λέξεις. Τότε αναγκάζεσαι να δημιουργείς τεράστιες λέξεις ή περιφραστικές προτάσεις. Αυτό συμβαίνει σε πολλές γλώσσες αλλά όχι στην Ομηρική. Άρα οι κατασκευαστές αυτής της γλώσσας είχαν κάποιο κωδικό σύστημα που δεν περιελάμβανε την λέξη ως θεμέλιο εργαλείο αλλά πιο μικρό ολοκληρωμένο νοηματικά τμήμα. Αυτό όμως το συμπέρασμα έρχεται σε αντίθεση άμεση με την ύπαρξη της γραμματικής που στηρίζεται στην λέξη και τα πάθη της. Είναι προφανές λοιπόν ότι η σημερινή γραμματική είναι ένα υποθετικό και μόνο κατασκεύασμα, μια υπόθεση εργασίας, που προσπαθεί να είναι κοντά σε κάτι που αγνοεί πως λειτουργεί. Έτσι αναγκάζονται να δημιουργούν πιθανα και απίθανα λεκτικά σχήματα για να δικαιολογούν κάθε τόσο την άγνοιά τους. Σε αυτήν λοιπόν την περίπτωση και χωρίς να αναφερθώ σε θέματα που δεν γνωρίζετε και δεν θα σας αποκαλύψω μπορώ να ισχυρισθώ πειστηκά ότι η Ομηρική γραμματική, που προτείνεται είναι λάθος και άρα αφού είναι λάθος μπορώ να την αγνοήσω και άρα είναι σαν να μην υπάρχει. 

Ομηρική γραμματική.Υπάρχει αλήθεια κάτι τέτοιο;

Αγαπητοί φίλοι

Όλη αυτή η προσπάθεια που έγινε από κάποιους μ' έκανε να καταλάβω ότι πολλοί θα προσπαθήσουν με διάφορους τρόπους να με διαβάλουν και να αποπροσανατολίσουν την όποια συζήτηση και βέβαια δεν θα μπουν στον κόπο να σκεφτούν αν αυτά που λέω είναι έτσι ή όχι μια και θα το έχουν αποφασίσει εκ των προτέρων κάποιοι άλλοι γι' αυτούς. Τόσα χρόνια κουτόχορτο άλλωστε δεν μπορεί να πήγε όλο τζάμπα.

Από την άλλη όμως αποφάσισα να καταθέσω ορισμένες σκέψεις και δεδομένα από τα κείμενα μια και η προσπάθειά μου να τους βάλω να απαντήσουν σε στοιχειώδη έστω ερωτήματα ήταν άκαρπη. Στο κείμενο λοιπόν αυτό θα δώσω ένα μόνο παράδειγμα που θα δείχνει ξεκάθαρα ότι γραμματική δεν υπάρχει.

Αν σήμερα προσπαθήσουμε να μιλήσουμε για πλοία θα βρούμε δεκάδες λέξεις που θα εννοούν την έννοια πλοίο αλλά ούτε μία από αυτές δεν θα είναι η ίδια η λέξη. Έτσι μπορούμε να μιλάμε για ταχύπλοα, τρεχαντήρια, κορβέτες, ιστιοφόρα, μπρίκια, υπερωκεάνεια και βέβαια θα μπορούσα να συνεχίζω να αναφέρω ονομασίες κατηγοριών πλοίων και οι ειδικοί πολλά-πολλά ακόμη. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι με βάση τον σημερινό τρόπο που βλέπουμε την γλώσσα οι λέξεις αυτές είναι συγγενείς μεταξύ τους ούτε και ότι αποτελούν την κλίση μιας και μόνης λέξης, της λέξης πλοίο.

Έτσι δεν μπορούμε επ' ουδενί να πούμε

το πλοίο

του τρεχαντήρι

το μπρικι

τα υπερωκεάνεια

των ιστιοφόρων

τα κορβετες

Αντίστοιχα δεν μπορούμε να πούμε, όσο και αν η προσπάθεια αποβλάκωσης είναι μεγάλη

η ΝΗΑ

της ΝΗΑΣ

τη ΝΗΙ

την ΝΗΑ

αι ΝΗΕΣ

των ΝΕΩΝ

τας ΝΗΥΣΙ(ίσως)

τις ΝΗΕΣ

όσο και αν σαν φαίνεται ως σωστό, γιατί αν δεν φαίνονταν τόσο σωστό δεν θα έβγαζαν τόσο λάθος συμπεράσματα.

Προσέξτε λοιπόν ορισμένα μόνο παραδείγματα από τον ΟΜΗΡΟ.

Αρχικά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, για να είμαστε σοβαροί, πως λέγετε το πλοίο. ΝΗΑ ή ΝΕΑ ή ΝΑΥΣ; Δεν μπορεί να λέγεται με τρία παρόμοια ονόματα. Ένα λογικά θα υπάρχει. Ποιο είναι αυτό;

Βέβαια αν ρωτήσουμε κάποιον απ' όλους αυτούς που χυδαία με έβριζαν και ήξερε θα απαντούσε ίσως ότι το ένα είναι Αττική διάλεκτο το άλλο δωρική το τρίτο της θειάς μου της Μαριγούλας. Μάλιστα αν προσθέσουμε και την λεξη ΝΑΥΦΙΝ θα βρουν ακόμη μια θειά μου από τα Πετράλωνα και θα της το φορτώσουν το γλωσσικό έγκλημα.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν ίσως πιστευτά αν δεν τα έγραφε ο ίδιος άνθρωπος τόσο στην Ιλιάδα όσο και στην Οδύσσεια και μάλιστα πολλά από αυτά στο ίδιο έργο και σε πολύ μικρά μεταξύ τους διαστήματα.

Προσέξτε ορισμένα μόνο παραδείγματα, μια και υπάρχουν πολλά ανάλογα.

ΝΕΑ ΜΕΝ ΜΟΙ ΚΑΤΕΑΞΕ ΠΟΣΕΙΔΑΩΝ ΕΝΟΣΙΧΘΩΝ(Οδ 9 283)

ΝΗΑ Δ ΕΠΕΣΣΕΥΟΝΤΟ ΦΕΡΟΝ Δ ΕΥΗΝΟΡΑ ΧΑΛΚΟΝ(Οδ 13 19)

ΔΕΓΜΕΝΟΣ ΟΠΠΟΤΕ ΝΑΥΦΙΝ ΑΦΟΡΜΗΘΕΙΕΝ ΑΧΑΙΟΙ(Ιλ 2 794)

Το ΝΑΥΣ δεν υπάρχει σε κανένα κείμενο αλλά το δημιούργησαν με την γνωστή χαρτοκοπτική. Μάλιστα για να δείτε την γελοιότητα που τους διακατέχει στο δεύτερο απόσπασμα το παρουσιάζουν ως :

ΝΗΑΔ ΕΠΕΣΣΕΥΟΝΤΟ ΦΕΡΟΝ Δ ΕΥΗΝΟΡΑ ΧΑΛΚΟΝ(Οδ 13 19)

αλλά αποφεύγουν να πουν στον κόσμο ότι τα κείμενα είναι έτσι:

ΝΕΑΜΕΝΜΟΙΚΑΤΕΑΞΕΠΟΣΕΙΔΑΩΝΕΝΟΣΙΧΘΩΝ(Οδ 9 283)

ΝΗΑΔΕΠΕΣΣΕΥΟΝΤΟΦΕΡΟΝΔΕΥΗΝΟΡΑΧΑΛΚΟΝ(Οδ 13 19)

ΔΕΓΜΕΝΟΣΟΠΠΟΤΕΝΑΥΦΙΝΑΦΟΡΜΗΘΕΙΕΝΑΧΑΙΟΙ(Ιλ 2 794)

οπότε θα μπορούσα να τα μετατρέψω και έτσι:

ΝΕΑΜ ΕΝ ΜΟΙ ΚΑΤΕΑΞΕ ΠΟΣΕΙΔΑΩΝ ΕΝΟΣΙΧΘΩΝ(Οδ 9 283)

ΝΗΑΔΕΠΕΣ ΣΕΥΟΝΤΟ ΦΕΡΟΝ Δ ΕΥΗΝΟΡΑ ΧΑΛΚΟΝ(Οδ 13 19)

ΔΕΓΜΕΝΟΣ ΟΠ ΠΟΤΕΝΑΥ ΦΙΝΑ ΦΟΡΜΗΘΕΙΕΝ ΑΧΑΙΟΙ(Ιλ 2 794)

Δοκιμάστε το και εσείς να δείτε πόσες καινούργιες λέξεις μπορείτε να φτιάξετε και να παράξετε έτσι προσθέτοντας και πολύ φαντασία όχι μόνο κλίσεις ονομάτων και ρημάτων αλλά καινούργια γραμματική, συντακτικό και λεξικό.

Όμως τα ασυνάρτητα δεν σταματούν εδώ. Δείτε και τα επόμενα.

Πάμε στον πληθυντικό.

ΝΗΑΣ ΕΥΣΣΕΛΜΟΥΣ ΠΕΡΑΑΝ ΕΠΙ ΟΙΝΟΠΑ ΠΟΝΤΟΝ(Ιλ 2 613)

ΝΙΡΕΥΣ ΑΥ ΣΥΜΗΘΕΝ ΑΓΕ ΤΡΕΙΣ ΝΗΑΣ ΕΙΣΑΣ(Ιλ 2 671)

Το ΝΗΑΣ σε καμιά περίπτωση εδώ δεν θα μπορούσε να τοποθετηθεί σε αυτό που ονομάζεται Δοτική αλλά στην Ονομαστική. Δείτε όμως και αυτό:

ΝΗΕΣ ΘΟΑΙ ΑΓΧΙ ΘΑΛΑΣΣΗΣ (Ιλ 11 666)

ΤΩΝ ΜΕΝ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑ ΝΕΕΣ ΚΙΟΝ(Ιλ 2 509)

Ποιο είναι το σωστό; Το ΝΗΑΣ το ΝΗΕΣ ή το ΝΕΕΣ; ή μήπως δεν ήξερε και αυτός ορθογραφία σαν και εμένα;

Δεν θα ήθελα να μεγαλώσει πολύ το άρθρο μου αυτό και γι' αυτό κλείνω με μια αξιοπρόσεκτη παρατήρηση. Υποτίθεται ότι το άρθρο του πληθυντικού στην ονομαστική των θηλυκών είναι ΑΙ και βέβαια και τα ονόματα παίρνουν αντίστοιχη κατάληξη. Προσέξτε λοιπόν αυτό το ωραίο:

ΤΩ Δ ΕΝΕΝΗΚΟΝΤΑ ΓΛΑΦΥΡΑΙ ΝΕΕΣ ΕΣΤΙΧΟΩΝΤΟ(Ιλ 2 602)

Προσέξτε! Όχι ΓΛΑΦΥΡΕΣ ΝΕΕΣ ούτε ΓΛΑΦΥΡΑΙ ΝΕΑΙ αλλά ΓΛΑΦΥΡΑΙ ΝΕΕΣ. Δηλαδή για να καταλάβουμε ο Όμηρος γράφει κάτι σε δημοτική αναμεμειγμένη με καθαρεύουσα ή το αντίθετο πέρα από το καθαρό συμπέρασμα ότι είναι ανορθόγραφος.

Αυτά λοιπόν για σήμερα.Καληνύχτα σας
Υ.Γ Η κλίση του ονόματος ΝΑΥΣ δεν έγινε με τον σωστό τρόπο μια και αντίστοιχοι τύποι δεν βρέθηκαν. Έτσι προσπάθησα να συνθέσω μια υποτιθέμενη κλίση με αντιστοίχιση σε πραγματικά κείμενα.

κοινοποίηση

Αγαπητοί φίλοι
Ο φασισμός όπως ξέρετε δεν γνωρίζει όρια και φυσικά ο χειρότερος είναι αυτός που ενδύονται κάτι τύποι που θέλουν να κάνουν τους δημοκράτες.
Εδώ και πολλές ημέρες δέχομαι μια συνεχή επίθεση από μια παρέα ενός γνωστού μπλόγκερ, που παλαιότερα είχα και παρουσίαζα και στο μπλογκ μου, με σκοπό να του συμπαρασταθούν όταν τον έπιασα να αντιγράφει από το μπλογκ μου χωρίς να το αναφέρει.
Προσπάθησα και με το καλό και με αδιαφορία αλλά ξέφυγα κιόλας αρκετές φορές μια και η επίθεσή τους ήταν χυδαία.
Λυπάμαι λοιπόν που θα αναγκαστώ για κάποιο διάστημα να μην επιτρέπω την αυτόματη ανάρτηση των σχολίων με σκοπό να προστατεύσω τόσο την αξιοπρέπεια του Μπλογκ όσο και όλων μας από την ειρωνία αλλά και να μπορεί να διαβάσει το μπλογκ και κάποιος νεώτερος.
Σας υπόσχομαι ότι θα συνεχίσω να επιτρέπω κάθε σχόλιο που έχει να κάνει με το μπλογκ ή δεν είναι υβριστικό όπως έκανα και μέχρι τώρα και ελπίζω σύντομα να επανέλθουμε στο παλαιό καθεστός.
Ακόμη μια φορά λυπάμαι για όλα αυτά αλλά ήταν απαραίτητα.

ΛΥΓΚΕΥΣ ή Βάζοντας ερωτήματα.Παγκόσμια πρώτη

Αγαπητοί φίλοι
Στο προηγούμενο σημείωμα εδώ το κεντρικό θέμα, σε κάθε ερευνητική προσπάθεια, τελικά, αποδεικνύεται ότι είναι το αν κάποιος θέλει να βάλει ένα τεράστιο ερωτηματικό σε όλα ή απλά σε ότι τον βολεύει. Έτσι μπορείς να αποδέχεσαι με μεγάλη ευκολία ότι κάποιος είναι μισός ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ(π.χ) και όλοι τον φωνάζουν ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟ ενώ μπορείς να κολήσεις στο αν εκεί έχει οξεία, βαρεία, περισπωμένη ή δεν ξέρω τι άλλο. Ένα πολύ ωραίο παράδειγμα(για τους λάτρεις του ελληνικού κινηματογράφου) είναι από το έργο"Μια Ιταλίδα απ' την Κυψέλη" όπου ο "ξάδερφος" της Μάρως Κοντού(κόλλησα και ξεχνάω τ' όνομά του) συστήνεται στον Βογιατζή και του λέει"Γκιουζέπε! αλλά αν με τρακάρεις στον δρόμο φώναξέ με Παναγιώτη γιατί σέρνονται και κάτι της αστυνομίας". Στο έργο βέβαια, ως μέρος της όλης φάρσας. πέρασε απαρατήρητο αλλά στην πραγματική ζωή τέτοιες αντιθέσεις μπορούν να γίνουν αποδεκτές;
Αυτός ο τρόπος σκέψεις κατά την δική μου φτωχή αντίληψη δείχνει ένα μόνο πράγμα. Έχουμε συμβιβαστεί και αποδεχτεί την πνευματική υποδούλωσή μας και μάλιστα αντί να το παλέψουμε για να χειραφετηθούμε πνευματικά "δενόμαστε" πάνω στην κυρίαρχη άποψη και προσπαθούμε να την ενισχύσουμε, ουσιαστικά, δημιουργώντας φανταστικές απαντήσεις με ένα όμως συγκεκριμένο υπόβαθρο,δεν αμφισβητούν επ' ουδενί την κυρίαρχη άποψη.
Ξέρω ότι πάλι θα εξοργίσω πολλούς μια και κανείς δεν θέλει να αναγνωρίσει τα λάθη του, πολύ περισσότερο αν είναι μεγάλα και διαρκή αλλά η αλήθεια δεν θ' αλλάξει είτε την πω είτε όχι, Άλλωστε ο Σωκράτης τα εξέφρασε όλα αυτά άριστα με τον μύθο τη ΣΠΗΛΙΑΣ.
Δείτε τώρα τι συμβαίνει με τον ΛΥΓΚΕΥΣ που είναι η επιτομή αυτών που έλεγα πιο πάνω.
Για τον Αργοναύτη αυτό μαθαίνουμε από τον Ορφέα τα εξής:
Στίχοι 181-183.
"ΛΥΓΚΕΥΣ Θ ΟΣ ΤΗΛΙΣΤΑ ΔΙ ΑΙΘΕΡΟΣ ΗΔΕ ΘΑΛΑΣΣΗΣ
ΒΕΝΘΕΑ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΗΟΣ ΥΠΟΧΘΟΝΙΟΙΟ ΒΕΡΕΘΡΑ
ΜΟΥΝΟΣ ΑΠ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΔΕΙΝΟΙΣΙΝ ΟΠΩΠΕΕΝ ΟΣΣΟΙΣ"
και στίχος 1188
"ΛΥΓΚΕΥΣ ΕΙΣΕΝΟΗΣΕΝ (Ο ΓΑΡ ΤΗΛΩΠΟΝ ΟΠΩΠΕ)"
Εδώ υπάρχουν δύο δρόμοι:
Ο ένας, αυτός που ακολουθούν οι πολλοί και οι ειδικοί μαζί, τουλάχιστον οι περισσότεροι, είναι ο εύκολος που λέει ότι το "ΔΕΙΝΟΙΣΙΝ ΟΠΩΠΕΕΝ ΟΣΣΟΙΣ" "με φοβερό βλέμμα βλέπει" και το "Ο ΓΑΡ ΤΗΛΩΠΟΝ ΟΠΩΠΕ" "γιατί αυτός μακρυά έβλεπε". Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Τι σε νοιάζουν οι λεπτομέρειες. Τι σε νοιάζει αν δεν ταιριάζουν αυτά που λές με την πραγματικότητα που έχεις μπροστά σου. Εσύ ξέρεις! Όχι κάτι περίεργοι σαν τον ΠΑΥΣΑΝΙΑ.
Ο δεύτερος είναι των ερωτήσεων. Ας αρχίσουμε από το ΔΕΙΝΟΙΣΙΝ, πέρα από την γενική παρατήρηση του πως είμαστε σίγουροι τι ακριβώς σημαίνουν όλα όσα διαβάζουμε; και γιατί δεν αναγνωρίζουμε, αν τελικά ισχυρίζεται κάποιος ότι ξέρουμε, όλες τις λέξεις, του τι σημαίνει η λέξη αυτή. Εδώ μας λέει προφανώς ότι σημαίνει ΦΟΒΕΡΟ.Πιθανόλογώ ότι το ΟΠΩΠΕΝ το μεταφράζει ως βλέπει και το ΟΣΣΟΙΣ ως βλέμα ή το αντίθετο.
Αλλά ας αφήσουμε τα υπόλοιπα που φαίνονται εύκολα να καταρριφθούν από την εμφανή γελοιότητα της μετάφρασης τους και ας πάμε στο δύσκολο ΔΕΙΝΟΙΣΙΝ. Αν όντως σημαίνει φοβερό ή και ικανό που θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς τότε το ΔΕΙΝΟΛΕΧΗΣ τι σημαίνει όταν ταυτίζεται με την Μήδεια; Ότι κάνει φοβερό "κρεββάτι"; Αν σημαίνει δυστυχισμένος που το μεταφράζουν στην περίπτωση της Μήδειας τότε ο ΛΥΓΚΕΥΣ λόγω του δυστυχισμένου ή και θλιμένου βλέμματος έβλεπε και μακρυά; Καθάριζαν τα μάτια του από το κλάμα μήπως;
Ας δούμε όμως και μια ενδιάμεση κατάσταση από την Ιλιάδα 10 254-262
 

ὣς εἰπόνθ᾽ ὅπλοισιν ἔνι δεινοῖσιν ἐδύτην.

Τυδεΐδῃ μὲν δῶκε μενεπτόλεμος Θρασυμήδης 255

φάσγανον ἄμφηκες· τὸ δ᾽ ἑὸν παρὰ νηῒ λέλειπτο·

καὶ σάκος· ἀμφὶ δέ οἱ κυνέην κεφαλῆφιν ἔθηκε

ταυρείην, ἄφαλόν τε καὶ ἄλλοφον, ἥ τε καταῖτυξ

κέκληται, ῥύεται δὲ κάρη θαλερῶν αἰζηῶν.

Μηριόνης δ᾽ Ὀδυσῆϊ δίδου βιὸν ἠδὲ φαρέτρην 260

καὶ ξίφος, ἀμφὶ δέ οἱ κυνέην κεφαλῆφιν ἔθηκε

ῥινοῦ ποιητήν· πολέσιν δ᾽ ἔντοσθεν ἱμᾶσιν

ἐντέτατο στερεῶς· ἔκτοσθε δὲ λευκοὶ ὀδόντες

ἀργιόδοντος ὑὸς θαμέες ἔχον ἔνθα καὶ ἔνθα

εὖ καὶ ἐπισταμένως· μέσσῃ δ᾽ ἐνὶ πῖλος ἀρήρει. 265

τήν ῥά ποτ᾽ ἐξ Ἐλεῶνος Ἀμύντορος Ὀρμενίδαο

ἐξέλετ᾽ Αὐτόλυκος πυκινὸν δόμον ἀντιτορήσας,

Ποιο από τον συνηθισμένο εξοπλισμό τους ήταν φοβερό και τρομερό; Τα κράνη; το φάσγανον; Το ξίφος; Ο σάκος;
Είναι προφανές ότι η όποια έννοια του ξεχωριστού, του πιο δυνατού ή του πιο μεγάλου ή άλλες παράλληλες είναι δευτερεύουσες και προφανώς η αρχική είναι άλλη. Το ίδιο δηλαδή που συμβαίνει με τις παρομοιώσεις. Λέω "έπαθα λάστιχο" ή "κλάταρα" αλλά τις περισσότερες φορές εννοούμε κάτι άλλο.
Αυτό όσον αφορά την γλωσσολογική προσέγγιση των παραπάνω αποσπασμάτων. Ερχόμαστε τώρα στην νοηματική.
Αν σήμερα κάποιος σας πει ότι μπορώ σε μια ακτίνα ενός(1) χιλιομέτρου να σου πω τι υπάρχει θα υποθέσετε τι ακριβώς;
Ότι έχει μια σούπερ όραση και μπορεί και βλέπει, μόνος από τους ανθρώπους μέσα από κτήρια, βουνά και λαγκάδια ή ότι έχει κάποιο μηχάνημα(ένα ΡΑΝΤΑΡ ας πουμε), μόνος από τους ανθρώπους που κάνει αυτήν την δουλειά;
Τι είναι πιο λογικό λέτε; Να πετάω ο ίδιος ή να έχω μια συσκευή γι' αυτό;
Τώρα αν δεν το γνωρίζω αν έχει συσκευή αυτό δεν σημαίνει ότι το αποκλείω.Αυτήν την στιγμή για παράδειγμα δεν γνωρίζω αν έχετε χρήματα στην τσέπη σας αυτό δεν σημαίνει ότι το αποκλείω κιόλας. Κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά για την εποχή αυτή ποιο ήταν το πραγματικό τεχνολογικό επίπεδο. Αν όμως μαζεύαν απλά φρούτα από τα δένδρα τον υπολογιστή των Αντικυθήρων ποιος τον έφτιαξε; Είναι αστικός μύθος; Έχετε την εντύπωση ότι για να φτιάξεις ένα έστω και μηχανικό υπολογιστή σαν αυτόν θα το σκεφτείς και θα το φτιάξεις σ' έναν χρόνο ή μήπως χρειάζεται αρχικά το να αποκτήσεις ένα υψηλό τεχνολογικό επίπεδο μετά με ακριβής παρατήρηση και καταγραφή για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα να μαζέψεις τις απαραίτητες ακριβείς πληροφορίες και μετά να το σκεφτείς και μετά να τον κατασκευάσεις! Άρα σε ποιο επίπεδο ήταν την δήθεν εποχή του λίθου;
Ας κλείσουμε όμως με λίγες ακόμη προσεγγίσεις γλωσσολογικές για τον ΛΥΓΚΕΥΣ.
Μας λέει λοιπόν ΤΗΛΩΠΟΝ ΟΠΩΠΕ. Το ΤΗΛ ή ΤΗΛΕ πιστεύουμε ότι σημαίνει μακρυά σωστά; Το ΩΠΟΝ πιστεύουμε ότι σημαίνει βλέπω. Άρα το ΤΗΛΩΠΟΝ σημαίνει ότι βλέπω μακρυά. Σωστά; Το ΟΠΩΠΕ τότε τι σημαίνει; Γιατί δεν πιστεύω να θέλει κάποιος να μεταφράσεις το Ο ΓΑΡ ΤΗΛΩΠΟΝ ΟΠΩΠΕ ως "αυτός μακρυά έβλεπε έβλεπε" (αντίστοιχο φαντάζομαι με την ρήση" του Θεμιστοκλέους βεβαίως βεβαίως") ή ως "αυτός μακρύ βλέμμα έβλεπε" ή και άλλα χαρωπά. Εκτός αν το ΟΠΩΠΕ το έβαλε για μετρικούς λόγους ή και για διαμετρικούς(όλο και κάτι θα υπάρχει).
Εγώ επειδή δεν θέλω να ταυτιστώ με τις ανωτέρω αναλύσεις των ειδικών πιστεύω ότι ο ΛΥΓΚΕΥΣ είχε κάποια συσκευή, φορητή, αντίστοιχη με τα σημερινά ΡΑΝΤΑΡ, μόνος από τους ανθρώπους, για να μην ξεχνιόμαστε και θα περιμένω μέχρι να αποδειχτεί τελικά αν είναι σωστό ή όχι. Αρνούμαι δηλαδή τις ανοησίες περί υπερανθρώπων που δημιούργησαν οι χριστιανοί και μερικοί άσχετοι τύπου Απολλώνιου του Ρόδιου.
Θα μπορούσα να σας πω βέβαια ότι η κανονική ανάλυση των προτάσεων αυτό ακριβώς λέει αλλά επειδή δεν μπορώ να σας πω που το στηρίζω απλά το αναφέρω στο τέλος.
Ειλικρινά θα ήθελα να μάθω που διαφωνούν όλοι αυτοί οι "λογικοί"
καλημέρα σας 

OΜΗΡΟΣ: Ένα μυστήριο φτάνει στην λύση του. Παγκόσμια πρώτη

Αγαπητοί φίλοι
Αν και κατά καιρούς έχω γράψει για τα μεγάλα μυστηρια των αρχαίων κειμένων εν τούτοις αυτό νομίζω ότι είναι το μεγαλύτερο μυστήριο απ' όλα. Όχι ο ίδιος ο Όμηρος αλλά το γιατί των έργων του.
Όταν όλα πια θα αποκαλυφθούν θα διαπιστώσετε διαβάζοντας τον Όμηρο ότι χρησιμοποιεί μια σειρά από περίεργες τεχνικές κατά την γραφή των έργων του. Το πραγματικό έργο είναι καλά κρυμένο κάτω από το επιφανειακό. Σαν έναν πίνακα που καλύφθηκε από κάποιον άλλο. Η κάλυψη όμως που έχει γίνει είναι τέτοια που να μην γίνεται εμφανής. Ο Όμηρος δεν ήθελε να καταλάβουν τι έλεγε. Αυτοί που έπρεπε να καταλάβουν ήταν συγκεκριμένοι. Έτσι έγραψε ένα ή καλύτερα δύο έργα βασιζόμενος σε μια πολύ παλιά ιστορία, χιλιάδες χρόνια από την εποχή του έτσι ώστε να μην είναι γνωστές οι λεπτομέρειες και την χρησιμοποίησε ως κάλυψη για να πει αυτά που από πριν είχε αποφασίσει ότι θα πει.
Λίγα πράγματα είναι γνωστά για την ζωή του αν και πιθανότατα περνάει κάποια χρόνια της ζωής του σ' ένα νησί απέναντι από το Σούνιο, την Χίο. Εκείνο όμως που πρέπει να θεωρήσουμε σαν δεδομένο είναι ότι είναι κάτοχος γνώσεων τόσο γεωγραφικών αλλά όσο και σε άλλα επιστημονικά πεδία. Αυτές τι γνώσεις του θέλει να τις μεταδώσει στους κατάλληλους ανθρώπους αλλά δεν μπορεί. Η εποχή του είναι λίγο περίεργη. Ο πολιτισμός έτσι όπως υπήρξε παλαιότερα έχει αλλάξει. Είναι πια υπό κατοχή και οι ελευθερίες είναι περιορισμένες. Όλα δεν έχουν κριθεί αλλά το τέλος προδιαγράφεται ήδη. Αυτό το τέλος προσπαθεί να αλλάξει ο Όμηρος με την συμμετοχή. Ο ίδιος όμως είναι και αυτός όμηρος, άλλωστε το όμηρος είναι χαρακτηρισμός ομάδας και όχι ατόμου. Ονόματα άλλωστε με την σημερινή έννοια δεν υπάρχουν.
Το δημιουργικό μυαλό του τότε γενάει μια ιδέα. Θα μιλήσει για τα νέα οπλικά συστήματα που θα βοηθήσουν να νικήσουν τον εχθρό αλλά και για το πως και που μέσα από τα έργα του. Αυτή είναι η αφορμή του να γράψει.
Δεν γνωρίζουμε το σύνολο του έργου του και αυτό μας δυσκολεύει αλλά τα δύο έργα του η Ιλιάδα και η Οδύσσεια είναι ένα τεράστιο παζλ εικόνων που ενωμένο δείχνει κάτι άλλο. Σαν να φτιάξατε μια εικόνα με χρωματιστά κουτάκια μα το κάθε ένα από αυτά έχει μέσα του κρυμμένο και ένα διαφορετικό μήνυμα.
Ξέρω ότι όλα αυτά φαίνονται κάπως και βέβαια πολλοί θα τα αμφισβητήσουν αλλά θα ήταν καλύτερα κρατώντας τις επιφυλάξεις τους να περιμένουν την ημέρα που θα γίνουν όλα αυτά γνωστά. Συνεχίζω λοιπόν.
Ο κόσμος την εποχή του Ομήρου είναι διαφορετικός από την εποχή του Τρωικού πολέμου. Παλιά ονόματα ξεχάστηκαν όπως και οι συγγένειες έτσι ο Όμηρος αναλαμβάνει να υπενθυμίσει και τους δεσμούς όπως και τις συμμαχίες τις παλιές αλλά και την κοινή καταγωγή τελικά των προηγούμενων κατοίκων. Εκείνο όμως που είναι επιτακτική ανάγκη είναι να μεταδώσει τις γνώσεις τόσο όσον αφορά την παγκόσμια γεωγραφία και το πως θα καταφέρουν να προσεγγίσουν τον εχθρό από διάφορες πλευρές όσο και πως θα τον καταστρέψουν. Ακόμη τους υποδεικνύει μέρη που υπήρχαν μυστικά εργαστήρια, όπως αυτό της Καλυψώς(παράκληση μην συνχέεται τα όσα λέω με μυθοπλασίες που κυκλοφορούν).
Η Οδύσσεια από την μεριά της είναι το περιηγητικό κομμάτι της υπόθεσης. Που θα πρέπει να πάνε, από που, τι θα βρουν εκεί κλπ.
Φυσικά όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να δοθούν ανοιχτά. Είπαμε είναι όμηρος. Έτσι χρησιμοποιεί την μέθοδο των της μεταφοράς. Όχι αυτής που έχουμε μάθει στο σχολείο αλλά αυτής που πρέπει να βρεις στην φράση το κλειδί που θα την ξεκλειδώσει.
Τίποτα απ όσα λέει δεν είναι τυχαίο και φυσικά δεν υπάρχουν ούτε δράκοι ούτε μυθικά τέρατα.Ούτε οι "θεοί" κάνουν βόλτες στην Γη ανάμεσα στους θρησκόληπτους ιθαγενείς. Κάθε λέξη κάθε "ΚΑΙ" είναι τοποθετημένο κατάλληλα.
Εκείνο που είναι καταπληκτικό όμως δεν είναι ότι είπε όλα αυτά που είπε με τρόπο που κανείς από τους φύλακές του δεν κατάλαβε τίποτα αλλά ότι δημιούργησε κείμενα που έθελγαν τον ακροατή και αυτό πιθανών έγινε όχι τυχαία μια και η επιτυχία της προσπάθειάς του αυτής δεν ήρθε στην εποχή του αλλά τουλάχιστον 2000 χρόνια μετά. Μέχρι τότε όμως τα κείμενά του, που πέρασαν προφανώς στις ελεύθερες περιοχές αυτούσια αγαπήθηκαν διαβάστηκαν και τελικά κατανοήθηκαν ως τα κείμενα ενός ομήρου που κάτι σημαντικό είχε να πει.
Θέλω να κλείσω με μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια. Ο Όμηρος δίνει μόνο μοναδικές διαδρομές για να μην υπάρχει σύνχιση. Έτσι οι ήρωές του περνάνε από διαφορετικά μέρη και ποτέ από τα ίδια ακόμη και αν αυτά είναι κοντινά. Κάνει όμως ακόμη ένα μεγάλο κόλπο. Ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής που θέλει να υποδείξει την έχει καταγράψει ο Ορφέας στα Αργοναυτικά του. Ο Όμηρος φυσικά και τα γνωρίζει αλλά όπως φαίνεται και από τον Ησίοδο β΄δεν τα γνωρίζουν οι κατακτητές έτσι αφού συνδέει γεωγραφικά τα δύο κείμενα επιστρέφει ο ήρωάς του και αυτός βάζει την Κίρκη να του υπενθυμίσει μέσα από μια μικρή αδιόρατη φράση ότι το νησί της είναι το σημείο σύνδεσης με τον δρόμο που υποδεικνύει εκείνο το ταξίδι. Έτσι μέσα από την Οδύσσεια δίνει όλες τις εναλλακτικές διαδρομές για το πως κανείς μπορεί να διασχίσει τις θάλασσες όλου του κόσμου.