Η αξία της στιγμής ή η Θεωρία(μου) περί χρόνου.Παγκόσμια πρώτη όπως πάντα.

Αγαπητοί φίλοι
Ένιωσα την ανάγκη να κανω αυτήν την ανάρτηση, και λίγες ακόμη πιστεύω, ανοίγοντας έναν κύκλο προβληματισμού από την μια και ενημέρωσης από την άλλη για όλους μας. Άλλωστε μην ξεχνάται ότι και εγώ πειραματίζομαι με τα πάντα και προσπαθώ να βρω λογικές απαντήσεις.
Λέω πειραματίζομαι και προσπαθώ γιατί δεν θέλω κάποιος να πιστεύει ότι όταν αναφέρομαι σε αδιευκρίνιστα γεγονότα δεν υπάρχει πιθανότητα λάθους.
Ο προβληματισμός μου αυτός έχει να κάνει με τον χρόνο και την στιγμή. Τι είναι ο χρόνος άραγε; Είναι μια ανεξάρτητη μεταβλητή που τα αποτελέσματά της είναι απροσδιόριστα ή όχι. Αν ισχύει το πρώτο τότε πολύ πιθανόν η θεωρία των πολλαπλών παράλληλων συμπάντων να μην έχει κανένα νόημα μια και ο διαχωρισμός θα πρέπει να γίνεται στην βάση κάποιων συγκεκριμένων προβλέψεων των αποφάσεων του τύπου 0,1 ή ναι-όχι. Αν δεν υπάρχουν αυτές οι προβλέψεις τότε οχρόνος είναι ενιαίος και πέρα από την πιθανώς κυματωειδή ή περιστροφική κίνησή του λόγω του σύμπαντος στην μικρή ανθρώπινη πραγματικότητα είναι μια ευθεία σχεδόν γραμμή. Αυτού του είδους η απάντηση θα απέκλειε κάθε δυνατότητα πρόβλεψης ή προφητείας μια και το μέλλον θα είναι ένα σύνολο από αστάθμητους παράγοντες-αποφάσεις-ενέργειες που κάθε φορά το σύνολό τους θα παράγει ένα ανεξάρτητο αποτέλεσμα επηρεάζοντας την κίνηση του χρόνου, εξ ού και η κυματωειδής γραφική παράσταση της απεικόνισή του ή καλύτερα η τεθλασμένη με μόνη σταθερά την κίνηση εμπρός, οπότε υποχρεωτικά και κυματωειδής. Συγνώμη για το μπέρδεμα αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος γραφής. Έκανα και ένα (κακο)γράφημα (σχήμα1)για να το δείτε:

Αν ισχύει τώρα το δεύτερο δηλαδή, αν τα αποτελέσματα της μεταβλητής αυτής δεν είναι ανεξάρτητα αλλά στα πλαίσια μιας σειράς μικρού σε αριθμό,πιθανών 0,1, προκαθορισμένων αποφάσεων τότε το πράγμα αλλάζει. Τότε αυτά που συμβαίνουν είναι πιθανών:
α) Η πορεία των γεγονότων έχουν έναν σαφή προσανατολισμό και τελικό στόχο.
β) Μικρές ή μεγάλες "διορθώσεις" στην πορεία της ζωής μας γίνονται κάθε τόσο ώστε να συγκλίνουμε προς τον στόχο.
γ) Οι όποιες αποκλίσεις είναι μέσα σε προκαθορισμένα όρια.
δ) Η λέξη τυχαίο δεν υπάρχει και
ε) Πιθανών να μην είμαστε οι πρώτοι που χαράζουμε αυτούς τους δρόμους ή να μην είναι η πρώτη μας φορά αυτή.
Αυτά θεώρησα ως σημαντικά αποτελέσματα και θα σας τα αναλύσω για λίγο δίνοντας σας πρώτα ένα άλλο (κακο)γράφημα(σχήμα 2) για το πως κινείται ο χρόνος.

Βλέπετε λοιπόν ότι στην περίπτωση αυτή ο χρόνος κινείται γύρω από έναν νοητό άξονα, σταθερού προσανατολισμού, ευθύγραμμου ή λόγω του σύμπαντος με την μορφή ενός κοινού ελατηρίου. Υπάρχουν σημεία σύγκλισης και απόκλισης που δίνουν και την δυνατότητα διαφοροποίησης, αυτό που ονομάζουμε "ελεύθερη βούληση". Τώρα πιθανών το παγκόσμιο σχεδιάγραμμα να είναι λίγο πιο περίπλοκο μια και είναι απίθανο όλα τα προσωπικά μας σημεία Α,Β,Γ,Δ κλπ να συμπίπτουν αλλά ίσως σε περιπτώσεις παγκοσμίων γεγονότων, όπως ο Β' παγκόσμιος πόλεμος για παράδειγμα να είχαμε μια μαζική σύγκλιση για κάποιο διάστημα.
Από το παραπάνω σχεδιάγραμμα και τους προαναφερόμενους τίτλους προκύπτουν ορισμένα ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Αρχικά ας δούμε την αξία των διαφόρων προσώπων. Είναι προφανές ότι ένα πρόσωπο που ταυτίζεται σε πολλά με τον κεντρικό πυρήνα της πορείας του χρόνου και τις συγκλισης του παίζει σημαντικό ρόλο στα παγκόσμια ή τοπικά γεγονότα. Έτσι μπορούμε να καταλάβουμε, αν βλέπαμε το γράφημά του σε σχέση με το γενικότερο πότε το άτομο αυτό μπήκε στο κέντρο του ενδιαφέροντος και πότε έπαψε να ενδιαφέρει τους υπόλοιπους. Ακόμη, επειδή πιστεύω στην μορφή του ελατηρίου, που την βρίσκω πιο "λογική" αλλά και μαθηματικά σύμφωνη, μπορούμε να καταλάβουμε και την, κάτω από προυποθέσεις αλλαγή των ταυτήσεων αυτών από το άνοιγμα ή το κλείσιμο του παγκόσμιου, ή τοπικού και επιμέρους ελατηρίου και την μετατώπιση των σημείων σύγκλισης και αλλαγή της παγκόσμιας ή επιμέρους κοινής γνώμης. Δείτε ένα ακόμη (κακο)γράφημα για την σχέση ατομικού και συνολικού γραφήματος.

Εδώ το ατομικό είναι στην μέση και το συνολικό το ελατήριο. Κανονικά θα έπρεπε να είναι δύο ελατήρια που διαπλέκονται, κρατώντας ταυτόχρονα και την δομή του σχήματος 2, αλλά αυτό ξεπερνά κατά πολύ τις ζωγραφικές μου ικανότητες άρα θα πρέπει να το φανταστείτε. Πάντως βλέπετε ότι ενώ στην αρχή τα σημεία Α-Α1 και Β-Β1 ταυτίζονται και άρα το πρόσωπο αυτό είναι στο κέντρο του ενδιαφέροντος. Σιγά-σιγά αυτό αλλάζει(Γ-Γ1) μέχρι που οι πυκνώσεις του σχήματος 2 είναι σε εντελώς άλλο σημείο και άρα φεύγει εντελώς από το κέντρο της κοινής γνώμης. Με αυτό το σχήμα, αν ήταν ολοκληρωμένο, μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα τόσο την δύναμη των προσώπων όσο και την δύναμη των μηχανισμών, όπως τα ΜΜΕ. Πρόσωπα λοιπόν αλλά και μέσα έχουν την δυνατότητα να συμπιέζουν ή να ανοίγουν το ελατήριο της κοινής γνώμης ταυτίζοντας τα σημεία σύγκλισης προσώπων με αυτά της κοινωνίας και άρα αυξάνοντας την επιρροή τους και άρα ταυτίζουν τις αποφάσεις τους και συγκλίσεις του δικού τους άξονα-ελατηρίου με τεχνητό τρόπο με αυτόν της κοινωνίας. Βέβαια όπως συμβαίνει σε κάθε ελατήριο κάποτε η συσωρευμένη ενέργεια γίνεται τεράστια και το ελατήριο κινείται προς τα εμπρός ανοιγοκλείνοντας συνεχώς για αρκετό διάστημα μέχρι την "ηρεμία" ή τουλάχιστον την εξουδετέρωση της επιπλέον ενέργειας.
Εδώ λόγου του μεγέθους θα σταματήσω και θα συνεχίσω με το δεύτερο μέρος σε τρεις ημέρες.