Οι Πατάτες και ο ...Οδυσσέας.Παγκόσμια πρώτη

Αγαπητοί φίλοι

Έχω λίγες ημέρες τώρα που αυτά που γράφω …δεν βγαίνουν. Συνήθως όπως έχω πει και άλλες φορές τρέχουν μόνα τους στα χαρτί μα τώρα τίποτα. Τέσσερα άρθρα άρχισα και τα τέσσερα τα σταμάτησα πριν από το τέλος. Έχω και εκείνο με τα φλογοβόλα που δεν έλεγε με τίποτα … να δημοσιευθεί και έτσι έμεινα υποχρεωτικά μακριά σας. Όμως αυτό μου έδωσε την δυνατότητα να ψάξω, πράγματα που μέχρι τώρα δεν είχα δει και που ίσως δεν θα έβλεπα αν δεν μου συνέβαινε αυτή η απρόσμενη ανακατωσού-ρα.

Ελπίζω βέβαια να θυμάστε ότι όλο αυτό κατά την δική μου εκτίμηση είναι μια εξωτερίκευση από μέρους μου γνώσεων που ομολογουμένως δεν είχα ή τουλάχιστον δεν ήξερα ότι είχα και που για κάποιον αλλόκοτο και περίεργο λόγο καθοδηγούμε προς θέματα και αποκαλύψεις που αλλιώς θα περνούσαν απαρατήρητες, όπως συνέβηκε με τόσους άλλους.

Αφήνω όμως τα εσωτερικά μου, αν και σαν φίλοι που είστε πρέπει να τα ανεχθείτε και αυτά, και να μπω στις ΠΑΤΑΤΕΣ.

Όχι βέβαια αυτές που κάνουν οι ειδικοί αλλά τις κανονικές.

Όλοι λοιπόν ξέραμε ότι τις πατάτες τις έφερε ο Καποδίστριας στην Ελλάδα και γι’ αυτό όσοι διάβαζαν τα Ομηρικά έπη πριν τον Καποδίστρια δεν μπορούσαν να φανταστούν τι είναι αυτό. Φαντάζομαι ότι το ίδιο θα μπορούμε να πούμε ως δικαιολογία για τους ξένους μεταφραστές των προηγούμενων αιώνων μόνο που εδώ και 180 χρόνια αυτή η δικαιολογία δεν υπάρχει γιατί και τις γνωρίζουμε και το όνομά τους μας είναι γνωστό. Μάλιστα αν ψάξετε στα λεξικά τότε θα διασκεδάσετε ατελείωτα με το με πόση μεγάλη ευκολία το να τρως πατάτες το μετέτρεπαν στο πίνω ποτό.

Είπαμε ειδικοί είναι αυτοί ότι θέλουν γράφουνε.

Πριν όμως μπούμε στα κείμενα, γιατί δεν θέλω να μιλάω στον… αέρα ποτέ, ας δούμε το γιατί της σύγχυσής του που μάλλον ήταν και η αιτία της …ατυχίας μου που σας περιέγραψα στην αρχή.

Η λέξη που βρίσκουμε στα Ομηρικά κείμενα για την ΠΑΤΑΤΑ είναι

ΠΟΤΗΤΟΣ. Αυτό είναι το όνομά της και γι’ αυτό και η προφορά –ποτέιτος-potato- αγγλιστί.

Αυτό το όνομα όπως βλέπετε είναι κοντινό με το ΠΟΤΟ και αν ακολουθείς τον χρυσό κανόνα δεν ψάχνουμε τίποτα απλά αντιγράφουμε, που έχει φτιάξει καριέρες και καριέρες, είναι πολύ εύκολο να την κάνεις εσύ την πατάτα.

Πάντως για να μην τους αδικώ αυτά τα δύο έχουν σχέση. Παρακολουθήστε την ανάλυσή τους.

Όπως έχω πει στην γλώσσα μας το κάθε γράμμα έχει την δική του νοηματική αξία. Αρχίζω μάλιστα να πιστεύω μια και δεν έχω ακόμη καταλήξει ότι το όνομα του κάθε γράμματος στην γνωστή αλφαβήτα δεν είναι τίποτε άλλο από την εννοιολογική αξία αυτή αλλά αυτό είναι απλά μια υπόθεση. Συνεχίζω λοιπόν.

Δημιουργήθηκαν έτσι μικρές μονοσύλλαβες λέξεις, ρήματα για την ακρίβεια, που προσδιόριζαν όλη την σειρά των βασικών λέξεων-εννοιών με την λεπτομερειακή και ακριβολογική απόδοσή τους. Ένα παράδειγμα για να γίνω κατανοητός:

Ας πάρουμε ένα γνωστό ρήμα, το ρήμα ΟΠΑΖΩ=πλησιάζω. Αυτό εμφανίζεται με δύο μορφές στα κείμενα ως ΩΠΑΖΩ και ως ΟΠΑΖΩ. Οι ειδικοί λοιπόν το είδαν αλλά θεώρησαν ότι απλά είναι μια άλλη έκφραση της άγνοιας των αρχαίων που έκαναν χιλιάδες ορθογραφικά λάθη και το άφησαν έτσι. Το δέχθηκαν σαν φυσιολογικό. Στην πραγματική ζωή ένα τέτοιο πράγμα σημαίνει το εξής:

Γυρίζει στο σπίτι η γυναίκα σου ή ο άντρας σου, αντίστοιχα μια μέρα με τα α ρούχα ξεσκισμένα και γεμάτη-γεμάτος από ρουφήγματα και εσύ κάθε σε ατάραχος-η στον καναπέ μια και το θεωρείς φυσιολογικό να του-της συμβεί. Όσο καλά και λογικά. Ας έρθουμε όμως στο προκείμενο.

Το ΟΠΑΖΩ λοιπόν και το ΩΠΑΖΩ είναι δύο διαφορετικές εκφάνσεις, αρμονικές ερμηνείες, δικός μου ο όρος, θα τις έλεγα, για να ακριβολογήσω, της ίδιας ενέργειας. Με το πρώτο εννοούμε ότι πλησιάζουμε έναν ακίνητο στόχο και με τον δεύτερο έναν κινητό.

Γιατί συμβαίνει όμως αυτό.

Το Ο λοιπόν στην αλφάβητο σημαίνει το σημείο που είναι σταθερό και ακίνητο ενώ το Ω, που γράφονταν και ως δύο Ο(ΟΟΠΑΖΩ), σημαίνει τα συνεχόμενα σημεία δηλαδή τα κινούμενα κατά μία έννοια. Όπως ακριβώς για να διανύσεις μία ευθεία περνάς από πολλά συνεχόμενα σημεία. Αυτό άλλωστε δηλώνει το Ω και στο τέλος των ενεργητικών ρημάτων την συνεχόμενη πράξη-ενέργεια.

Άρα ΟΠΑΖΩ ως προς το σπίτι για παράδειγμα αλλά ΩΠΑΖΩ ως προς έναν δρομέα. Τόσο απλά και κατανοητά είναι τα πράγματα.

Στην περίπτωσή μας τώρα το ΠΟΤΟ( ΠΟ-ΤΟ) προέρχεται σαν λέξη από το πάτημα στο σημείο (όπως και το ΠΟΔΙ) κατά την παραγωγή του σε παραδοσιακό πατητήρι. Η δε ΠΑΤΑΤΑ και αυτή πατιέται(στο φυτό της) έτσι ώστε να μεγαλώσει μόνο ο βολβός. Άρα και τα δύο πατιούνται.

Η ομοιότητα βέβαια τελειώνει εκεί μια και στα κείμενα δεν περιγράφεται το ποτό αλλά η πατάτα. Αυτό θα το δούμε αμέσως ευκρινέστατα. Πρώτα το πώς αναφέρονται τα ποτά.

Ιλιάδα 6 263-265

Τὴν δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειτα μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ·

μή μοι οἶνον ἄειρε μελίφρονα πότνια μῆτερ,

μή μ᾽ ἀπογυιώσῃς μένεος, ἀλκῆς τε λάθωμαι·

Εδώ λοιπόν μιλάμε για ποτό. Είναι νομίζω πολύ εμφανές. Δείτε τώρα και τις πατάτες:

Ιλιάδα 11 780-781

αὐτὰρ ἐπεὶ τάρπημεν ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος, 780

ἦρχον ἐγὼ μύθοιο κελεύων ὔμμ᾽ ἅμ᾽ ἕπεσθαι·

και εδώ

Ιλιάδα 19 303-307

αὐτὸν δ᾽ ἀμφὶ γέροντες Ἀχαιῶν ἠγερέθοντο

λισσόμενοι δειπνῆσαι· ὃ δ᾽ ἠρνεῖτο στεναχίζων·

λίσσομαι, εἴ τις ἔμοιγε φίλων ἐπιπείθεθ᾽ ἑταίρων, 305

μή με πρὶν σίτοιο κελεύετε μηδὲ ποτῆτος

ἄσασθαι φίλον ἦτορ, ἐπεί μ᾽ ἄχος αἰνὸν ἱκάνει·

και εδώ

Οδύσσεια 9 86-88

αἶψα δὲ δεῖπνον ἕλοντο θοῇς παρὰ νηυσὶν ἑταῖροι.

αὐτὰρ ἐπεὶ σίτοιό τ᾽ ἐπασσάμεθ᾽ ἠδὲ ποτῆτος,

δὴ τοτ᾽ ἐγὼν ἑτάρους προΐειν πεύθεσθαι ἰόντας,

και εδώ

Οδύσσεια 10 57-60

αἶψα δὲ δεῖπνον ἕλοντο θοῇς παρὰ νηυσὶν ἑταῖροι.

αὐτὰρ ἐπεὶ σίτοιό τ᾽ ἐπασσάμεθ᾽ ἠδὲ ποτῆτος,

δὴ τότ᾽ ἐγὼ κήρυκά τ᾽ ὀπασσάμενος καὶ ἑταῖρον

βῆν εἰς Αἰόλου κλυτὰ δώματα·

και εδώ

Οδύσσεια 10 378-380

" ᾽τίφθ᾽ οὕτως, Ὀδυσεῦ, κατ᾽ ἄρ᾽ ἕζεαι ἶσος ἀναύδῳ,

θυμὸν ἔδων, βρώμης δ᾽ οὐχ ἅπτεαι οὐδὲ ποτῆτος;

ἦ τινά που δόλον ἄλλον ὀίεαι·

Είναι προφανές από τα παραπάνω ότι οι πατάτες έχουν ένα ξεχωριστό μέρος στο δείπνο τους γι΄αυτό και συνεχώς λέει :

αλλά ούτε και πατάτες

Ελπίζω ότι τώρα δεν θα βγει κανένας να μου πει ότι οι πατάτες ήταν φασολάκια ή αρακάς γιατί ορισμένα πράγματα δεν …παλεύονται με τίποτα.