Ησιόδος: Προφανείς αλήθειες-πρωτοφανείς αβλεψίες

Αγαπητοί φίλοι
Η καταιγίδα της επικαιρότητας μαζί με την λεκτική επίθεση στο μπλογκ μ' έβαλε σε σκέψεις για το αν αξίζει τον κόπο να προσπαθείς να ανοίξεις τα μυαλά κάποιων. Με πείραξε που έκλεισα τα σχόλια, που τώρα είναι ξανά ανοιχτά. Είναι τραγικό για να υπερασπίσεις την ελευθερία σου να περιορίζεις την ελευθερία των άλλων. Ελπίζω ότι αυτό τελείωσε και γι' αυτό μπαίνω στο θέμα.
Προφανείς αβλεψίες.-ως και κραυγαλέες
Είναι φορές που οι λέξεις χάνουν την δυνατότητα τους να εκφράσουν το μέγεθος της ανοησίας ορισμένων "ειδικών". Έχουν το μυαλό τους στο πως θα διατηρήσουν μια συγκεκριμένη οπτική και πραγματικά εθελοτυφλούν μπροστά όχι μονο στο προφανές αλλά και στο κραυγαλέο. Δείτε λοιπόν ένα κραυγαλέο παράδειγμα και πως το αντιμετώπισαν.
Ησίοδος-"Εργα και Ημέρες" στίχοι 663-664
"Ηματα πεντήκοντα μετά τροπάς ηέλιοιο
ες τέλος ελθόντος θέρεος, καματώδεος ώρης,"
προσέξτε την μετάφραση
"Πενήντα μέρες μετά το γύρισμα του ήλιου
που το καλοκαίρι βρίσκεται στην ακμή του"
Όλα φαίνονται κανονικά αλλά στα σχόλια του σημείου αυτού λέει:
"μετά τροπάς ηέλιοιο"  Εννοεί τας χειμερινάς τροπάς
Ερωτώ τώρα εγώ. Όταν και ο ίδιος μεταφράζει, τουλάχιστον αυτό λέει στο εσώφυλλο, και σχολιάζει πως είναι δυνατόν να καταλαβαίνει ότι το "πενήντα ημέρες μετά τις τροπές του ηλίου στο τέλος του καλοκαιριού" σημαίνει ότι οι τροπές του ηλίου ή άλλιώς ηλιοστάσιο είναι το χειμερινό;
Θα μου πείτε ότι ο άνθρωπος έκανε ένα μικρό λαθάκι που δεν το είδαν και το τύπωσαν. Θα μπορούσε να είναι έτσι αν δεν έπεφτα στο επόμενο κείμενο.
Προφανείς αλήθειες

Ησίοδος(β΄) “Έργα και Ημέρες” στίχος 414-418:

ἦμος δὴ λήγει μένος ὀξέος ἠελίοιο
καύματος ἰδαλίμου, μετοπωρινὸν ὀμβρήσαντος
Ζηνὸς ἐρισθενέος, μετὰ δὲ τρέπεται βρότεος χρὼς
πολλὸν ἐλαφρότερος· δὴ γὰρ τότε Σείριος ἀστὴρ
βαιὸν ὑπὲρ κεφαλῆς κηριτρεφέων ἀνθρώπων
ἔρχεται ἠμάτιος, πλεῖον δέ τε νυκτὸς ἐπαυρεῖ·

Εδώ λοιπόν ο εν λόγω κύριος έδωσε νέο ρεσιτάλ. Δείτε πρώτα την μετάφραση του:

"Όταν πια ο φλογερός ήλιος λιγοστεύη το κάμα του που ιδρώτα φέρνει, κατά το φθινόπωρο που ο μεγαλοδύναμος  Ζεύς αρχίζει τις βροχές και το σώμα του ανθρώπου γίνεται πολύ πιο ευκίνητο γιατί την εποχή αυτή ο Σείριος το αστέρι λίγη ώρα την ημέρα έρχεται από πάνω από το κεφάλι των βασανισμένων ανθρώπων και χαίρεται το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας."

Η τρίπλα λοιπόν του κυρίου αυτού, γιατί δεν μπορώ να δεχτώ την άγνοια, θυμίζει Μαραντόνα. 

Το κρίσιμο αυτό κομμάτι κατακρεουργείται μεταφραστικά με σκοπό να καλύψει τα φοβερά γεγονότα που περιγράφει. Τι περιγράφει; Μα την ανατροπή των φυσικών πόλων της Γης.

Λέει λοιπόν ότι μόλις περάσει η δύναμη του καυτού ήλιου και μετά τις φθινοπωρινές βροχές όταν αρχίζει να γίνεται ανοιχτόχρωμη η επιδερμίδα των ανθρώπων"

("μετὰ δὲ τρέπεται βρότεος χρὼς πολλὸν ἐλαφρότερος·") διότι το χρώμα(χρὼς) των ανθρώπων γίνεται πολύ πιο ανοιχτό(πολλὸν ἐλαφρότερος) όπως καταλαβαίνετε και όχι πιο ευκίνητο το σώμα του που βέβαια το σώμα δεν αναφέρεται πουθενά αλλού πέρα από την φαντασία του. Όπως όλοι ξέρουμε και έχουμε βιώσει τον χειμώνα και μόνο λόγω της μειωμένης έντασης του ήλιου η επιδερμίδα γίνεται ανοιχτόχρωμη. 

Συνεχίζει όμως ο επικίνδυνος αυτός "ειδικός" με νέες μεταφραστικές "επιτυχίες". Λέει το "κηριτρεφέων " ως "βασανισμένων". Σας παρακαλώ αν δεν έχω όντως τρελλαθεί αυτό το ΤΡΕΦΕΩΝ έχει σχέση με το τρέφομαι και την τροφή ή όχι; Που το είδες ρε κακόμοιρε το "βασανισμένων". Πόσο ηλίθιοι πιστεύεις ότι είμαστε όλοι; Ποιο είναι το πιο εξοργιστικό; Ότι η έκδοση που έχω είναι παλιά, την εποχή που οι νεοέλληνες γνώριζαν καλά, θεωρητικά, την καθαρεύουσα και άρα, θεωρητικά πάλι, ήταν πιο κοντά στην αρχαία ελληνική και η έκδοση είναι όχι μόνο γνωστή αλλά και έγκριτη. Το ΚΗΡΙΤΡΕΦΕΩΝ είναι όπως το βλέπετε αυτοί που τρώνε το κηρί(Κηρίθρα) δηλαδή αυτοί που τρώνε το μέλι διότι το μέλι(και μαζί και η κηρίθρα στο φυσικό μέλι και όχι αυτό που συμβαίνει σήμερα με το εμπορίου) τρώγεται τον χειμώνα μια και οι μέλισσες το ετοιμάζουν την άνοιξη και το καλοκαίρι.

Γιατί θα μου πείτε όλα αυτά τα κραυγαλέα "λάθη"; Μα το μυστικό βρίσκεται αμέσως πιο κάτω. Εκεί ο Ησίοδος μιλάει για ένα γνωστό αστρονομικό φαινόμενο που δεν επιδέχεται ούτε κάλυψη ούτε απόκρυψη. Η ανατολή ενός άστρου το πρωί, η λεγόμενη επιτολή, είναι ένα σημαντικό και μοναδικό φαινόμενο για το κάθε άστρο, σε σχέση με την Γη και βέβαια δεν εξαρτάται από την ίδια την Γη αλλά είναι σταθερή για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Έτσι η επιτολή του Σειρίου συμβαίνει το διάστημα Ιουλίου-Αυγούστου όμως εδώ περιγράφεται ότι αυτό συμβαίνει τον χειμώνα. "Ο,ο! μαντάμ! τι βλέπω! βεραμάν!" που λέει και η γνωστή διαφήμιση. Είναι δυνατόν η επιτολή του Σειρίου να συμβαίνει τον χειμώνα! 

 Άρα επισυνάπτοντας όλα καταλαβαίνεις ότι κάποιος στον "Ελλαδικό" χώρο βλέπει την επιτολή του Σείριου(αστέρα) τον χειμώνα μόνο μία περίπτωση υπάρχει, με δεδομένο ότι τότε, σύμφωνα με τον Ορφέα, είχαμε την εαρινή ισημερία στον Ταύρο, ότι είσαι στο Νότιο ημισφαίριο. Όπως βλέπετε ο Ησίοδος και βέβαια και ο Όμηρος και ο Ορφέας έβλεπαν τον κόσμο από το Νότιο ημισφαίριο ενώ σήμερα οι ίδιοι τόποι βρίσκονται στο Βόρειο. Αυτό μόνο με ανατροπή των πόλων γίνεται αλλά κάθε "ειδικός" που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να το κρύβει άσχετα αν θα γελοιοποιηθεί στον πρώτο που θα θελήσει να διαβάσει ξεφεύγοντας από την ατυχής μετάφρασή του. 

 

Ομήρου Οδύσσεια-Οι Σειρήνες Παγκόσμια πρώτη

Αγαπητοί φίλοι
Αν και σε αρκετή απόσταση από την προηγούμενη ανάρτηση ελπίζω ότι η σημερινή αποκάλυψη να σας αποζημιώσει.
Οι Σειρήνες λοιπόν. Άλλο ένα θέμα που έγινε εστία παραπληροφόρησης τόσο από μυθομανείς αρχαίους που αφήνονταν, από τους γνωρίζοντες, να χαζολογούν, προστατεύοντας έτσι την γνώση, αλλά και από νεώτερους "ειδικούς" που αρκέστηκαν να αντιγράψουν τους μυθομανείς αυτούς χωρίς καμία έρευνα μια και η προσωπική τους εξέλιξη εξαρτόνταν από το πόσο καλά θα ανταποκριθούν στα επίσημα κελεύσματα περί φοινικικών γραμμάτων, ή περί ανόητων  κλπ.
Έτσι και οι Σειρήνες. Από γυναίκες με φτερά και σώμα πουλιού και άρπες, το παλιό στερεότυπο μέχρι και τις τελευταίας κοπής ανοησίες περί θερμών γυναικών των λιμανιών. Φυσικά τίποτε απ' όλα αυτά δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα μια και τόσο ο Όμηρος όσο και Ορφέας που πρώτος έγραψε γι' αυτές, έγραψαν για πραγματικά γεγονότα και γεωγραφικά και μόνο χαρακτηριστικά, βέβαια με τον δικό του τρόπο για λόγους που ήδη έχουν αναφερθεί.
Αρχικά να πούμε ότι οι Σειρήνες είναι δύο. Πέρα από το ότι θα τις δείτε, αυτοπροσώπος, τρόπος του λέγειν, και θα τις μετρήσετε στο ίδιο αποτέλεσμα κατέληξαν και οι των κλασσικών χρόνων μελετητές του μια και αναφέρονται ως ΣΕΙΡΗΝΟΙΙΝ.(Ραψωδία μ στίχος 52). Αυτό το -ΙΙΝ είπαν ότι αναφέρεται στον αριθμό δύο. Βλέπετε ότι αναγνωρίζω τα θετικά τους.
Έχω πει κι άλλες φορές για την χρησιμότητα της αναφοράς σε αυτές αλλά θα τα επαναλάβω ακόμη μία. Οι Σειρήνες, όπως και άλλες αναφορές,π.χ αυτή στην Σκύλλα και την Χάρυβδη, δεν ήταν τίποτε άλλο από σημάδι για τους ναυτικούς ώστε να μπορέσουν να βρουν τον δρόμο τους. Τα πλοία της εποχής εκείνης λόγω του σχήματός τους, είχαν την δυνατότητα να εκμεταλεύονται την κίνηση των θαλασσίων ρευμάτων. Πλέοντας έτσι πάνω σε αυτά ταξίδευαν με μεγάλη ταχύτητα καλύπτοντας τεράστιες αποστάσεις σε μικρό χρόνο. Το να βρεις όμως την ακριβή θέση ενός ρεύματος δεν ήταν κάτι εύκολο. Αν δεν είχες GPS ήταν πολύ δύσκολο να το βρεις και φυσικά να το εκμεταλλευτείς για να ταξιδέψεις. Οι Σειρήνες λοιπόν δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα νησάκι σ' ένα κρίσιμο σημείο του ωκεανού που ή έπιανες το ρεύμα ή το έχανες. Το νησί αυτό είναι ηφαιστειογενές και μάλιστα ενεργό. Έτσι το να ακούς τον ήχο, του υποθαλάσσιου ηφαιστείου που κρύβει στα σπλάχνα του, που παράγεται από την συνεχή διαρροή των αερίων ήταν ένα σημάδι ότι βρέθηκες εντός του ρεύματος όπως και ότι έπρεπε να κάνεις μια στροφή περίπου 120ο για να συνεχίσεις πάνω σε αυτό. Αυτό ήταν όλο και όλο. Απλό έξυπνο και φυσικά όχι υπερφυσικό.
Ώρα όμως να σας συστήσω με τις εν λόγω "κυρίες" που όντως είναι "ξεροψημένες" λόγω της σύστασης του εδάφους, για να δικαιολογήσουν απόλυτα το όνομά τους.
 
Αυτό είναι το νησί, έκοψα βέβαια την κρίσιμη άκρη για να την δούμε αμέσως παρακάτω. Το χρώμα του όπως βλέπετε είναι σαν ξεροψημένο. Ας δούμε τώρα και τις δύο Σειρήνες.
 
Αυτές οι δυο λοιπόν κυρίες που στέκοντε ακόμη και σήμερα μπροστά στην θάλασσα, αγναντεύοντας τους περαστικούς ναυτικούς και τραγουδώντας ως σήμερα το ίδιο "σαγηνευτικό" τραγούδι είναι οι Σειρήνες.