Αγαπητοί φίλοι
Επανέρχομαι μετά από καιρό και χωρίς να έχω λύσει έτσι όπως θα ήθελα τουλάχιστον όλα τα προβλήματα που δημιουργεί μια μετακόμιση αλλά τουλάχιστον καταφέρνω να επικοινωνήσω και πάλι μαζί σας έστω και αν δεν θα μπορώ να παρεμβαίνω με την ίδια συχνότητα.
Η αλήθεια είναι ότι ακόμη δεν έχω τον χρόνο που χρειάζομαι για να ασχοληθώ με τα θέματά μου αλλά κάποιες “συμπτώσεις” ήδη μου χτυπάνε την πόρτα αλλά θα σας μιλήσω γι' αυτά μια άλλη φορά. Σήμερα θα ήθελα να απαντήσω σε ερωτήματα που τέθηκαν την τελευταία φορά από την Ι.Γ ξεκινώντας από ένα σχόλιο που διάβασα σε μια πολύ γνωστή έκδοση έργων του Ορφέα που δείχνει με ξεκάθαρο τρόπο ότι προκειμένου να κρύψουν την άγνοιά τους σκαρφίζονται τα πάντα και φυσικά βγαίνει το απόλυτο συμπέρασμα “γεια σου Γιάννη-κουκιά σπέρνω”. Αντιγράφω λοιπόν πρώτα το επίμαχο αρχαίο κείμενο από τον υποτιθέμενο ύμνο περί ΑΜΦΙΕΤΟΥΣ.
στ. 4 “ΚΟΙΜΙΖΕΙ ΤΡΙΕΤΗΡΑ ΧΡΟΝΟΝ ΒΑΚΧΗΙΟΝ ΑΓΝΟΝ”
Προσέξτε τώρα το σχόλιο στο ΤΡΙΕΤΗΡΑ που κάνουν. Αντιγράφω:
“Ο Διόνυσος θεωρείτο ότι επανερχόταν στους ανθρώπους ανά ΔΥΟ χρόνια, ΚΑΘΕ ΤΡΙΤΟ,και γι' αυτό πολλές γιορτές προς τιμήν του γίνονταν ΑΝΑ ΔΙΕΤΙΑ.”!!!!!!!!.
Όποιος κατάλαβε τι λέει κερδίζει δωρεάν βιβλίο, όταν το εκδόσω. Οι άνθρωποι βρίσκονται σε απόλυτη σύγχιση ή το κάνουν εσκεμμένα πιστεύοντας ότι όλοι είμαστε αποχαυνωμένοι. Προσέξτε ξεκινά με την γενική κενότητα του “θεωρείτο” το ποιος, που και γιατί απροσδιόριστο και μετά πιο κάτω λέει ότι “....πολλές γιορτές...” δηλαδή τι σημαίνει το πολλές γιορτές; Από πόσες συνολικά τι ποσοστό το έκανε; ήταν μία,δύο,τρεις από τις εκατό ή από τις πέντε; Έχει σημασία φυσικά αλλά ο συγγραφέας προφανώς για να δικαιολογήσει κάτι που έχει πλήρη προφανώς άγνοια πετάει ένα “Θεωρείτο” και ένα “πολλές γιορτές” και σου λέει “άστους να κουρεύονται τώρα”.
Το μεγάλο όμως show γίνεται με την μέτριση. Προσέξτε τον συλλογισμό, αν τον αποκωδικοποίησα καλά. Διαβάζοντας το ΤΡΙΕΤΗΡΑ επήλθε η απόλυτη σύγχιση. Τι θέλει να πει ο ποιητής αναρωτήθηκε ο φωστήρ. Μετά όμως κοίταξε το χεράκι του άνοιξε τα δαχτυλάκια του και έκανε το εξής σχήμα:
Είπε λοιπόν ο φωστήρ. Έχω μια γιορτή φέτος (στο 1) και μετά δυο χρόνια(στο 3) η επόμενη. Άρα 1+1+1= 3 άρα να η τριετία. Γιούπιιιιιιιιι!!!!. Όμως αν άνοιγε όλα τα δαχτυλάκια του θα έβλεπε ότι η επόμενη είναι στο 5 και η επόμενη στο 7 αρα από τριετής θα γινόταν μετά τι διετής; Επειδή δεν θέλω να υποθέσω ότι δεν ξέρουν να μετράνε ούτε τα δάχτυλά τους υποθέτω ότι η ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τα θέματα αυτά φέρνει αυτά τα τραγικά αποτελέσματα.
Η φίλη Ι.Γ λοιπόν έβαλε ορισμένα ερωτήματα στο σχόλιό της και πρώτα απ' όλα “με κόλησε στον τοίχο” με το ΠΟΛΙΣ που το βρήκε και παραθέτω τα αποσπάσματα.
Οδυσσεια 19-105
"ξεῖνε, τὸ μέν σε πρῶτον ἐγὼν εἰρήσομαι αὐτή·
τίς πόθεν εἶς ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες;"
Οδυσσεια 22-230
"οὐκέτι σοί γ᾽, Ὀδυσεῦ, μένος ἔμπεδον οὐδέ τις ἀλκή
οἵη ὅτ᾽ ἀμφ᾽ Ἑλένῃ λευκωλένῳ εὐπατερείῃ,
εἰνάετες Τρώεσσιν ἐμάρναο νωλεμὲς αἰεί,
πολλοὺς δ᾽ ἄνδρας ἔπεφνες ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι,
σῇ δ᾽ ἥλω βουλῇ Πριάμου πόλις εὐρυάγυια.”
Ιλιάδα 2-373
“Αἲ γὰρ Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον
τοιοῦτοι δέκα μοι συμφράδμονες εἶεν Ἀχαιῶν·
τώ κε τάχ᾽ ἠμύσειε πόλις Πριάμοιο ἄνακτος
χερσὶν ὑφ᾽ ἡμετέρῃσιν ἁλοῦσά τε περθομένη τε.”
Ιλιάδα 4-18
“Εἰ δ᾽ αὖ πως τόδε πᾶσι φίλον καὶ ἡδὺ γένοιτο,
ἤτοι μὲν οἰκέοιτο πόλις Πριάμοιο ἄνακτος,
αὖτις δ᾽ Ἀργείην Ἑλένην Μενέλαος ἄγοιτο.”
Ιλιάδα 4-290
“Αἲ γὰρ Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον
τοῖος πᾶσιν θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι γένοιτο·
τώ κε τάχ᾽ ἠμύσειε πόλις Πριάμοιο ἄνακτος
χερσὶν ὑφ᾽ ἡμετέρῃσιν ἁλοῦσά τε περθομένη τε.”
Αφού τα διαβάσατε λοιπόν θέλω να ρωτήσω. Αν δεν γνωρίζαμε τι σημαίνει σήμερα η λέξη ΠΟΛΙΣ θα μπορούσαμε με σιγουριά να πούμε τι σημαίνει στα κείμενα; Θα μπορούσε για παράδειγμα το ΠΟΛΙΣ να σήμαινε η αυλή; η γειτονιά; η περιοχή; το ανάκτορο; Μπορεί οι προηγούμενες έννοιες να μην είναι πολύ μακρινές αλλά δεν είναι ταυτόσιμες. Ας δούμε όμως και τα υπόλοιπα ερωτήματα της φίλης Ι.Γ.
Αυτά τα περί ΠΑΤΑΤΑΣ θα μπορούσα να της πω ότι την υποτιθέμενη πατρίδα της ΠΑΤΑΤΑΣ την επισκέπτονταν συχνά αλλά θα κολήσουμε στην γεωγραφία που η Ι.Γ δεν απαντά και έτσι θα ήθελα να την παραπέμψω σε κείμενα που η λέξη ΠΟΤΟ επαναλαμβάνεται συνεχώς και προφανώς δεν υπάρχει η ανάγκη και άλλης λέξεως εκτός αν το ΠΟΤΑΤΟΣ αναφέρεται στο Ουίσκι ή το κονιάκ.
Εκείνο που ήταν όμως εντυπωσιακό όμως ήταν η υποστήριξή της σε αυτά που ονομάζουν μετρική και γραμματική και που βέβαια εγώ είμαι άσχετος. Για την μετρική δεν θα ασχοληθώ μια και δεν υπάρχει κάποια λογική βάση που να κριθεί εκτός από τα διάφορα “νομίζω” των ειδικών. Για την γραμματική όμως μετά από δεκάδες κανόνες ποιος λογικός θα έλεγε ότι δεν υπάρχει; Όμως αν υπάρχει δεν θα έπρεπε να έχει καθολική εφαρμογή; Έλα όμως που δεν έχει!!!
Ας δούμε χαρακτηριστικές περιπτώσεις.
Εξετάζουμε την υπόθεση ότι υπάρχουν τα πάθη των γραμμάτων (έκθλειψη πχ) και βέβαια σε αυτόν τον υποτιθέμενο κανόνα αν προηγείται Τ ή Π αυτό γίνεται Θ ή Φ (για να καταλάβεις γιατί, σαν αστείο, έγραψα ΦΘΟΛΙΣ). Δείτε λοιπόν τα παραδείγματα.(Από τα Αργοναυτικά του Ορφέα)
Α) Τα κανονικά:
στ.27 θεσμοφόρος θ' ως ην......
στ.75 Ήνικα δ' εις άντρον.......
στ.95 ανθρώποισιν επ' εσσομένοισιν....
στ.181 Λυγκεύς θ', ός.....
στ.197 μεθ' ηρώεσσι....
στ.233 ποτού θ' άλις.....
στ.250 μολπή υφ' ημετέρη......
στ.317 επ' αυτώ δε.....
στ.335 ναιεθ' αλικροκάλους....
στ.363 επ' ειρεσίην....
στ.694 αφ' ηρώων....
στ.809 επ' αλλήλοις.....
στ.965 όρφνινα θ' εσσάμενος
και πολλά ακόμη.
Αν όμως αυτά είναι με βάση κανόνες τότε πως εξηγούνται τα επόμενα;
στ.943 δε έργον...
στ.811 εφ' άρματος......
στ.430 τ' ολιγοδρανέων.....
στ.340 τ' Ανέμους.....
στ.259 πεύκησιν τ' ήδε.....
στ.118 Πρώτα δε είδα.......
στ.99 πλεύσας επί οίνοπα......
και πολλά ακόμη που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν αλλά υπάρχουν. Ποιοι είναι λοιπόν οι κανόνες της γραμματικής;
