Αγαπητοι φίλοι
Όσοι με διαβάζετε ξέρετε ότι μ' αρέσει να γίνομαι προκλητικός μια και το χάιδεμα των αυτιών το μόνο που κάνει είναι να βυθίζει τους άλλους ακόμη περισσότερο. Εγώ λοιπόν δεν είμαι διατεθειμένος να το κάνω.
Σήμερα λοιπόν θα σας μιλήσω για κάτι κοινό. Τόσο κοινό που στην αρχή θα απορήσετε αλλά ελπίζω μετά να με δικαιολογήσετε για την εκλογή μου. Αναφέρομαι στον άθλο του Ηρακλή με τους σταύλους του Αυγεία.
Νομίζω ότι όλοι γνωρίζετε την ιστορία που έφτασε ως σήμερα που αναφέρει ότι ο Ηρακλής κατάφερε και καθάρισε ένα συγκρότημα σταύλων αρκετών ζώων, αναφέρονται 3000, σε μια ημέρα. Το πέτυχε μας λένε αλλάζοντας την ροή δύο ποταμών που περνούσαν εκεί κοντά. Έσκαψε λοιπόν σε μία ημέρα χαντάκια από τα ποτάμια ως τον σταύλο γρέμισε και δυο τοίχους και το νερό έκανε τα υπόλοιπα.
Πριν περάσουμε σε μια αναγνώριση των σημαντικών σημείων της αναφερόμενης ιστορίας ας δούμε το σημαντικό σημείο της μη αναφερόμενης ιστορίας. Ξεκινάμε πάντα από την υπόθεση ότι υπάρχει από πίσω κάποιο πραγματικό γεγονός, άσχετα με τις διαστάσεις του. Δυο ποτάμια λοιπόν ενώθηκαν για να καθαρίσουν ένα βρώμικο μέρος. Ωραία! Που πήγαν όμως μετά από εκεί. Θέλω να πω ότι αν συνολικά ή μερικώς αλλάξεις την ροή δύο ποταμών για να συναντηθούν κάπου μετά την συνάντησή τους κάπου πρέπει να πάνε. Αυτό δεν αναφέρεται.
Φαντάζεστε ο Ηρακλής να έκανε αυτόν τον άθλο και στην συνέχεια οι τόνοι από τα κόπρανα των ζώων απλά να σκορπίζονταν παντού σε μια τεράστια έκταση; όσο και Ηρακλής να είσαι τέτοια μεγάλη πατάτα δεν την κάνεις. Η περιοχή για πολύ καιρό θα υπέφερε από την βρώμα και μέχρι να διαλυθεί ένα μέρος από την κοπριά δεν θα μπορούσε να φυτρώσει τίποτα εκεί. Θα είχαν καταστραφεί εντελώς. Άσε τα δισεκατομμύρια μύγες που θα είχαν αναγκάσει τους κατοίκους να απομακρυνθούν. Όμως δεν έχουμε καμία τέτοια αναφορά και αυτό γιατί δεν συνέβη καμία τέτοια καταστροφή. Προφανώς ο Ηρακλής δεν έστρεψε και τους δυο ποταμούς προς τους σταύλους αλλά τον έναν, τον μικρότερο ώστε τα νερά του στην συνέχεια να χυθούν στα νερά του μεγαλύτερου. Η επιλογή αυτή θα έγινε για να ελεγχθεί η ροή και για να μεταφερθούν τα ζωικά, απόβλητα μέσω του δεύτερου ποταμού προς την θάλασσα ώστε να διαλυθούν γρήγορα. Αν συνέβαινε το αντίθετο τότε ο μικρότερος ποταμός θα πλημμύριζε πιθανών και βέβαια θα ακολουθούσε μια ανάλογη καταστροφή. Πάντως όσο καλή δουλειά και αν είχε κάνει ο Ηρακλής ο ποταμός θα παρέμενε βρώμικος σχεδόν μαύρος για καιρό και κανονικά θα έπρεπε να έχει και ένα ανάλογο παρατσούκλι, ο μαύρος ποταμός κλπ. Μάλιστα και η περιοχή των εκβολών του που πιθανά θα παρέμενε μαύρη μέχρι τα θαλάσσια ρεύματα να την καθαρίσουν να ονομαζόταν και αυτή έτσι. Η μαύρη θάλασσα. Και δεν αναφέρομαι φυσικά στην γνωστή Μαύρη θάλασσα της Κριμαίας.
Ελπίζω να καταλάβατε τι πιθανών έγινε την εποχή εκείνη. Ας πάμε όμως τώρα στο όργανο ή μάλλον στα όργανα της πράξης αυτής στα ποτάμια και ας προσπαθήσουμε να θέσουμε μερικές λογικές παραμέτρους .
1. Το μεγάλο ποτάμι πρέπει να χύνεται στην θάλασσα.
2. Να έχουν συνεχώς νερό.
3. Πιθανώς να πρέπει να ρέουν παράλληλα και
4. Να έχουν μια εγγύτητα.
Σε αυτό το τελευταίο θέλω να σταθώ και είναι η αφορη για το σημερινό μου αρθράκι. Σκεφτείτε λοιπόν για λίγο πια θα έπρεπε να είναι η απόσταση των δύο ποταμών για να γίνει δυνατόν κάτι τέτοιο. μέχρι να το σκεφτείτε ας σας δώσω εγώ ένα παράδειγμα. Ο ποταμός Αξιός στις αρχές του προηγούμενου αιώνα μετατοπίστηκε περίπου 10 Km. Για να ολοκληρώσει την εργασία αυτή το ελληνικό κράτος έκανε 6 χρόνια. Από το 1928-1934. Προσέξτε! Τόσο κράτησαν οι εργασίες μόνο και όχι το γνωστό ελληνικό χαρτοβασίλειο.
Ας επιστρέψουμε τώρα στον Ηρακλή. Πόσα μέτρα φαντάζεστε ότι μπορούσε στοιχειωδώς να σκάψει ώστε μια σημαντική ποσότητα νερού να περάσει ικανή και αναγκαία ώστε να μεταφέρει αλλά και να καθαρίσει τόνους από ακαθαρσίες; Πόσα λέτε συνολικά; Και αυτά σε μία ημέρα σύμφωνα με την διήγηση. 50 μέτρα! 100! Ας πούμε για χάρη της κουβέντας ότι επειδή ήταν Ηρακλης κατάφερε και έσκαψε ένα χαντάκι κανένα μέτρο βαθύ μήκους ενός χιλιομέτρου. Το αδύνατο της υπόθεσης το γνωρίζουν όλοι όσοι έχουν σκάψει. Ακόμη και αν είχε εκσκαφέα κάτι τετοιο φαντάζει αδύνατο αλλά ας το υποθέσουμε. Για να το κάνω και πιο προκλητικό ας το τριπλασιάσω και ας πω ότι ο Ηρακλής έσκαψε τρία χιλιόμετρα γιατί ήταν ο Ηρακλής. Άρα από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι τα δύο ποτάμια θα έπρεπε να ήταν πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Καθ' υπερβολή η μεγαλύτερη απόσταση θα μπορούσε να είναι τρία χιλιόμετρα.
Ας συνεχίζουμε την σκέψη μας βάζοντας στο κάδρο και τα ποτάμια όπως αυτά αναφέρονται. Πρόκειται για τους ποταμούς Αλφειό και Πηνειό μας λένε. Και που βρίσκονται ρε μάστορα τα εν λόγω ποτάμια; ρωτάς απορημένος. Μα στο Ν. Ηλείας. Το λέει καθαρά άλλωστε. Πας λοιπόν και εσύ στον χάρτη να δεις τους ποταμούς και βλέπεις τον έναν στην δύση και τον άλλο στην ανατολή. Η μικρότερη απόσταση ανάμεσά τους είναι περίπου 30 χιλιόμετρα σε ευθεία γραμμή. Αφήνω απ' έξω το ανάγλυφο. Αναρωτιέσαι λοιπόν αν αυτοί είναι απλά ηλίθιοι ή εσύ κάτι δεν έχεις καταλάβει αλλά διαπιστώνεις ότι είναι απλά ηλίθιοι. Τα εν λόγω ποτάμια δεν θα μπορούσαν να έχουν καμιά ομοιότητα με τον μύθο γιατί απλά ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Αλλά είπαμε...
Θα μου πείτε τώρα καλά τι σ' έπιασε και ασχολήσαι μ' έναν μύθο που μπορεί να μην έχει γίνει ποτέ. Ασχολούμε φίλοι μου γιατί με αυτές τις αθλιότητες από μεριά τους ονόμασαν τα διάφορα μέρη σύμφωνα με τις τότε πολιτικές τους επιδιώξεις και έρχομαι εγώ σήμερα να φωνάζω για τα αυτονόητα και να φαίνομαι γραφικός. Αυτά είναι τα "αποδεικτικά" τους στοιχεία. Το ψέμα, η άγνοια των πολλών καθώς και η απάθειά και η αφασία μέσα στην οποία βρισκόμαστε και που τεχνηέντως μας πιέζουν να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Όταν θα σπάσει όμως το απόστημα θα είναι τόσο αργά που οι εξελίξεις θα είναι ανεξέλεγκτες.
Παυσανίας
Όσοι με διαβάζετε ξέρετε ότι μ' αρέσει να γίνομαι προκλητικός μια και το χάιδεμα των αυτιών το μόνο που κάνει είναι να βυθίζει τους άλλους ακόμη περισσότερο. Εγώ λοιπόν δεν είμαι διατεθειμένος να το κάνω.
Σήμερα λοιπόν θα σας μιλήσω για κάτι κοινό. Τόσο κοινό που στην αρχή θα απορήσετε αλλά ελπίζω μετά να με δικαιολογήσετε για την εκλογή μου. Αναφέρομαι στον άθλο του Ηρακλή με τους σταύλους του Αυγεία.
Νομίζω ότι όλοι γνωρίζετε την ιστορία που έφτασε ως σήμερα που αναφέρει ότι ο Ηρακλής κατάφερε και καθάρισε ένα συγκρότημα σταύλων αρκετών ζώων, αναφέρονται 3000, σε μια ημέρα. Το πέτυχε μας λένε αλλάζοντας την ροή δύο ποταμών που περνούσαν εκεί κοντά. Έσκαψε λοιπόν σε μία ημέρα χαντάκια από τα ποτάμια ως τον σταύλο γρέμισε και δυο τοίχους και το νερό έκανε τα υπόλοιπα.
Πριν περάσουμε σε μια αναγνώριση των σημαντικών σημείων της αναφερόμενης ιστορίας ας δούμε το σημαντικό σημείο της μη αναφερόμενης ιστορίας. Ξεκινάμε πάντα από την υπόθεση ότι υπάρχει από πίσω κάποιο πραγματικό γεγονός, άσχετα με τις διαστάσεις του. Δυο ποτάμια λοιπόν ενώθηκαν για να καθαρίσουν ένα βρώμικο μέρος. Ωραία! Που πήγαν όμως μετά από εκεί. Θέλω να πω ότι αν συνολικά ή μερικώς αλλάξεις την ροή δύο ποταμών για να συναντηθούν κάπου μετά την συνάντησή τους κάπου πρέπει να πάνε. Αυτό δεν αναφέρεται.
Φαντάζεστε ο Ηρακλής να έκανε αυτόν τον άθλο και στην συνέχεια οι τόνοι από τα κόπρανα των ζώων απλά να σκορπίζονταν παντού σε μια τεράστια έκταση; όσο και Ηρακλής να είσαι τέτοια μεγάλη πατάτα δεν την κάνεις. Η περιοχή για πολύ καιρό θα υπέφερε από την βρώμα και μέχρι να διαλυθεί ένα μέρος από την κοπριά δεν θα μπορούσε να φυτρώσει τίποτα εκεί. Θα είχαν καταστραφεί εντελώς. Άσε τα δισεκατομμύρια μύγες που θα είχαν αναγκάσει τους κατοίκους να απομακρυνθούν. Όμως δεν έχουμε καμία τέτοια αναφορά και αυτό γιατί δεν συνέβη καμία τέτοια καταστροφή. Προφανώς ο Ηρακλής δεν έστρεψε και τους δυο ποταμούς προς τους σταύλους αλλά τον έναν, τον μικρότερο ώστε τα νερά του στην συνέχεια να χυθούν στα νερά του μεγαλύτερου. Η επιλογή αυτή θα έγινε για να ελεγχθεί η ροή και για να μεταφερθούν τα ζωικά, απόβλητα μέσω του δεύτερου ποταμού προς την θάλασσα ώστε να διαλυθούν γρήγορα. Αν συνέβαινε το αντίθετο τότε ο μικρότερος ποταμός θα πλημμύριζε πιθανών και βέβαια θα ακολουθούσε μια ανάλογη καταστροφή. Πάντως όσο καλή δουλειά και αν είχε κάνει ο Ηρακλής ο ποταμός θα παρέμενε βρώμικος σχεδόν μαύρος για καιρό και κανονικά θα έπρεπε να έχει και ένα ανάλογο παρατσούκλι, ο μαύρος ποταμός κλπ. Μάλιστα και η περιοχή των εκβολών του που πιθανά θα παρέμενε μαύρη μέχρι τα θαλάσσια ρεύματα να την καθαρίσουν να ονομαζόταν και αυτή έτσι. Η μαύρη θάλασσα. Και δεν αναφέρομαι φυσικά στην γνωστή Μαύρη θάλασσα της Κριμαίας.
Ελπίζω να καταλάβατε τι πιθανών έγινε την εποχή εκείνη. Ας πάμε όμως τώρα στο όργανο ή μάλλον στα όργανα της πράξης αυτής στα ποτάμια και ας προσπαθήσουμε να θέσουμε μερικές λογικές παραμέτρους .
1. Το μεγάλο ποτάμι πρέπει να χύνεται στην θάλασσα.
2. Να έχουν συνεχώς νερό.
3. Πιθανώς να πρέπει να ρέουν παράλληλα και
4. Να έχουν μια εγγύτητα.
Σε αυτό το τελευταίο θέλω να σταθώ και είναι η αφορη για το σημερινό μου αρθράκι. Σκεφτείτε λοιπόν για λίγο πια θα έπρεπε να είναι η απόσταση των δύο ποταμών για να γίνει δυνατόν κάτι τέτοιο. μέχρι να το σκεφτείτε ας σας δώσω εγώ ένα παράδειγμα. Ο ποταμός Αξιός στις αρχές του προηγούμενου αιώνα μετατοπίστηκε περίπου 10 Km. Για να ολοκληρώσει την εργασία αυτή το ελληνικό κράτος έκανε 6 χρόνια. Από το 1928-1934. Προσέξτε! Τόσο κράτησαν οι εργασίες μόνο και όχι το γνωστό ελληνικό χαρτοβασίλειο.
Ας επιστρέψουμε τώρα στον Ηρακλή. Πόσα μέτρα φαντάζεστε ότι μπορούσε στοιχειωδώς να σκάψει ώστε μια σημαντική ποσότητα νερού να περάσει ικανή και αναγκαία ώστε να μεταφέρει αλλά και να καθαρίσει τόνους από ακαθαρσίες; Πόσα λέτε συνολικά; Και αυτά σε μία ημέρα σύμφωνα με την διήγηση. 50 μέτρα! 100! Ας πούμε για χάρη της κουβέντας ότι επειδή ήταν Ηρακλης κατάφερε και έσκαψε ένα χαντάκι κανένα μέτρο βαθύ μήκους ενός χιλιομέτρου. Το αδύνατο της υπόθεσης το γνωρίζουν όλοι όσοι έχουν σκάψει. Ακόμη και αν είχε εκσκαφέα κάτι τετοιο φαντάζει αδύνατο αλλά ας το υποθέσουμε. Για να το κάνω και πιο προκλητικό ας το τριπλασιάσω και ας πω ότι ο Ηρακλής έσκαψε τρία χιλιόμετρα γιατί ήταν ο Ηρακλής. Άρα από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι τα δύο ποτάμια θα έπρεπε να ήταν πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Καθ' υπερβολή η μεγαλύτερη απόσταση θα μπορούσε να είναι τρία χιλιόμετρα.
Ας συνεχίζουμε την σκέψη μας βάζοντας στο κάδρο και τα ποτάμια όπως αυτά αναφέρονται. Πρόκειται για τους ποταμούς Αλφειό και Πηνειό μας λένε. Και που βρίσκονται ρε μάστορα τα εν λόγω ποτάμια; ρωτάς απορημένος. Μα στο Ν. Ηλείας. Το λέει καθαρά άλλωστε. Πας λοιπόν και εσύ στον χάρτη να δεις τους ποταμούς και βλέπεις τον έναν στην δύση και τον άλλο στην ανατολή. Η μικρότερη απόσταση ανάμεσά τους είναι περίπου 30 χιλιόμετρα σε ευθεία γραμμή. Αφήνω απ' έξω το ανάγλυφο. Αναρωτιέσαι λοιπόν αν αυτοί είναι απλά ηλίθιοι ή εσύ κάτι δεν έχεις καταλάβει αλλά διαπιστώνεις ότι είναι απλά ηλίθιοι. Τα εν λόγω ποτάμια δεν θα μπορούσαν να έχουν καμιά ομοιότητα με τον μύθο γιατί απλά ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Αλλά είπαμε...
Θα μου πείτε τώρα καλά τι σ' έπιασε και ασχολήσαι μ' έναν μύθο που μπορεί να μην έχει γίνει ποτέ. Ασχολούμε φίλοι μου γιατί με αυτές τις αθλιότητες από μεριά τους ονόμασαν τα διάφορα μέρη σύμφωνα με τις τότε πολιτικές τους επιδιώξεις και έρχομαι εγώ σήμερα να φωνάζω για τα αυτονόητα και να φαίνομαι γραφικός. Αυτά είναι τα "αποδεικτικά" τους στοιχεία. Το ψέμα, η άγνοια των πολλών καθώς και η απάθειά και η αφασία μέσα στην οποία βρισκόμαστε και που τεχνηέντως μας πιέζουν να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Όταν θα σπάσει όμως το απόστημα θα είναι τόσο αργά που οι εξελίξεις θα είναι ανεξέλεγκτες.
Παυσανίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου